ویژگی های شخصیت پردازی در سه داستان از بزرگ علوی، جمالزاده، آل احمد
الموضوعات :
فاطمه کعب اصل
1
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، گروه زبان و ادبیات فارسی واحد گچساران، دانشگاه آزاد اسلامی، گچساران. ایران.)
نوازالله فرهادی
2
(استاد یار گروه آموزش زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
شخصیت به عنوان مهمترین عنصر داستانی از گذشته تا به حال دارای دگرگونی‌های مهمی از نظر ویژگی‌ها و نحوه معرفی در داستان شده است. در ادبیات پس از مشروطه، داستان کوتاه با حضور شخصیت‌های واقعی و نه قهرمانان افسانه‌ای شکل گرفت و نویسنده ها اشخاص داستان خود را از میان مردم عادی برگزیدند و دگرگونی مهمی در داستان پردازی پدید آوردند. در این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شد، سه داستان میرزا، ویلان الدوله و آفتاب لب بام از نظر شخصیت پردازی مورد بررسی قرارگرفت. با بررسی این داستان‌ها، به این نتیجه رسیدیم که علوی و جمالزاده شخصیت‌ها را به واسطه توصیف معرفی کرده اند ولی آل احمد از تکنیک‌های دیگری همچون کنش و گفت وگو استفاده می کند. همچنین شخصیت‌های آل احمد برای خواننده آشنا‌تر از شخصیت‌های علوی و جمال زاده هستند. علوی شخصیتی سیاسی خلق کرده است که دارای پیچیدگی رفتاری است و از نوع تیپیک محسوب می شود، ویلان الدوله جمالزاده را هم می توان نمادی از افراد آواره و سربار دانست، اما شخصیت‌های آل احمد ساده هستند. نتیجه دیگر این است که شخصیت میرزا و شخصیت‌های آل احمد به جز مادر خانواده ایستاست ولی ویلان الدله جمالزاده و مادر داستان جلال پویا هستند.
کتاب‌ها
مقالات
پایان نامه ها
17. ابدالی(1388) بررسی طنز در آثار جمالزاده، پایان نامه کارشناسی ارشد
18. ایزانلو، امید(1393) تحلیل و نقد جامعه شناختی داستانهای جلال آل احمد و نجیب محفوط، پایان نامه دکتری ادبیات به راهنمایی حسن عبدالهی، دانشگاه فردوسی مشهد.
_||_
