اثر محافظت عصبی گرلین بر روی اجسام سیاه در مدل پارکینسونی القاءشده با MPTP
الموضوعات :
ندا نیکوکلام نظیف
1
(
دانشکده علوم زیستی ،واحد تهران شمال ،دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران ،ایران
)
الکلمات المفتاحية: پارکینسون, TNF-a, موش, IL-10, گرلین,
ملخص المقالة :
سابقه وهدف:بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده حرکتی درسیستم عصبی مرکزی است .این بیماری باعث ازدست دادن نورون های دوپامینرژیک مسیر نیگرواستریاتال که در مغز میانی از ناحیه توده سیاه به جسم مخطط می رود، همراه است.گرلین به عنوان یک محافظت کننده ی نورونی در بیماری پارکینسون نقش ایفا می کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر محافظتی عصبی گرلین بر روی اجسام سیاه در مدل پارکینسونی القاء شده با MPTP می باشد. مواد وروش ها: تعداد40سرموش نر نژاد NMRI به طور تصادفی به 5 گروه زیر تقسیم شدند: کنترل، سالین ، پارکینسون، پارکینسون+گرلین mg/kg 0.0002، پارکینسون+گرلین mg/kg 0.0004.بیماری پارکینسون به وسیله تزریق MPTP به مدت 4 روز متوالی ( mg/kg, i.p 25) ایجاد گردید. درمان با گرلین به صورت تزریق داخل صفاقی یک روز بعد از ایجاد بیماری به مدت 30روز انجام شد . برای سنجش کاتالپسی از تست بار استفاده شد. در پایان پروتکل بافت مغز را جداسازی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین -ائوزین H&E)) انجام شد.همچنین سطح فاکتور نکروزدهنده تومورآلفا (TNF-a) و اینترلوکین -10 (IL-10)درجسم سیاه ومخطط به روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج: گرلین به طور موثری موجب کاهش میزان کاتالپسی و جلوگیری از کاهش نورون های دوپامینرژیک در جسم سیاه وکاهش معناداری سطح TNF-a وافزایش معناداری سطح IL-10 درجسم سیاه ومخطط شده است . نتیجه گیری : براساس نتایج این مطالعه می توان نتیجه گرفت که گرلین دارای نقش حفاظتی می باشد؛ و باعث بهبودکاتالپسی، کاهش فاکتور های التهابی وافزایش فاکتورهای ضد التهابی در حیوانات پارکینسونی می گردد.
_||_
