اعتبارسنجی الگوی برنامه درسی مطالعات اجتماعی با محوریت مولفه های آموزش شهروندی و آموزش صلح یونسکو

الموضوعات :

مریم گلشنی ¹ , بدیع الزمان مکی آل آقا ² , علاالدین اعتماداهری ³

1 - مدیریت.دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، ایران
2 - مدیریت،دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، ایران
3 - دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، ایران

تاريخ الإرسال : 22 الأربعاء , شعبان, 1441 تاريخ التأكيد : 06 السبت , ذو القعدة, 1441 تاريخ الإصدار : 25 الأحد , ربيع الثاني, 1441

الکلمات المفتاحية: آموزش شهروندی و آموزش صلح یونسکو, مطالعات اجتماعی,

ملخص المقالة :

هدف پژوهش حاضر، اعتبارسنجی الگوی برنامه درسی مطالعات اجتماعی با محوریت مولفه‌های آموزش شهروندی و آموزش صلح یونسکو بوده است. روش تحقیق توصیفی ازنوع پیمایشی بود. جهت اعتبار سنجی، جامعه آماری در این بخش همه اساتید علوم تربیتی، برنامه ریزی درسی در دانشگاههای آزاد شهر تهران بوده اند. پرسشنامه تایید اعتبارشده بر روی 100 معلم دوره ابتدایی شهر تهران اجرا شد. روش نمونه گیری به صورت غیرتصادفی و از نوع زنجیره ای (گلوله برفی) بود. اعتبار سنجی داده‌ها با استفاده از ضریب توافق برای اعتبار سنجی برنامه درسی انجام شد. داده‌های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار Smart PLS تجزیه و تحلیل شد. برای محاسبه ضریب توافق کندال متخصصان، نسبت مجموع افرادی که گزینه‌های زیاد و خیلی زیاد را انتخاب کرده بودند به کل متخصصین تقسیم شد. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که عوامل شناسایی شده قابل قبول بوده و از روایی سازه لازم برخوردارند. همچنین بررسی نظرات متخصصان نشان داد مولفه های مطرح شده در الگوی برنامه درسی مطالعات اجتماعی با درجه بالایی از توافق همراه بوده است.

المصادر:

بزرگی، هنگامه. (1393). تشخیص عوامل سازنده در افزایش کیفیت دوره‌های آموزش ضمن خدمت کارکنان سازمان میراث فرهنگی، پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر.

حاجی زاده،‌هانیه و کرمی، مرتضی. (1393). تحلیل برنامه درسی قصد شده و اجرا شده دوره راهنمایی بر اساس مؤلفه‌های آموزش صلح یونسکو، فصلنامه پژوهش در برنامه درسی، 11 (2): 109-92.

روشنی، طاهره. (1395). بررسی روانشناسی مدیریت نوین آموزشی آموزش مهارت زندگی مدارس ابتدایی، مجله توسعه آموزش جندی شاپور (فصلنامه مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی)، 95: 18-48-132.

سمیعی زفرقندی، مرتضی. (1390). روش‌های تکمیل و بهبود نظام ضمن خدمت معلمان، فصلنامه نوآوری آموزشی، 10 (39): 176 – 151.

شاه طلبی، بدری. قلی زاده، آذر و شریفی، سعید. (1389). مؤلفه‌های آموزش فرهنگ شهروندی برای دانش آموزان دوره راهنمایی تحصیلی با تأکید بر حیطه آموزه‌های دینی و شهروند الکترونیک، مجله علوم تربیتی، 10 (3): 178-157.

شاه طلبی، بدری. قپانچی، اکرم. (1392). ﺗﺄﺛﯿﺮ آﻣﻮزش ﻫﺎی ﺷﻬﺮوﻧﺪی ﺑﺮ اﻓﺰاﯾﺶ آﮔﺎﻫﯽ ﺷﻬﺮوﻧﺪی ﮐﻮدﮐﺎن ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن (با تاکید بر نرم افزارهای چند رسانه ای)، فصلنامه فناوری اطلاعت و ارتباطات در علوم تربیتی، 3 (3): 150-129.

علیدوستی، ناصر. (1388). پلیس و آموزش حقوق شهروندی، فصلنامه مطالعات راهبردی، 12 (2): 45-31.

علیزاده، محمد و عمویی، فتانه. (1393). ارزیابی آموزش مؤلفه‌های شهروند ی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، اولین همایش کشوری روشهای یاددهی و یادگیری در حوزه و دانشگاه.

فلاح نودهی، معصومه. (1388). ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﺆﻟﻔﻪ ﻫﺎی آﻣﻮزش ﺻﻠﺢ ﻳﻮﻧﺴﻜﻮ در اﺳﻨﺎد و ﻣﺪارک ﺟﻤﻬـﻮری اﺳـﻼﻣﻲ اﻳـﺮان: سند چشم انداز نظام بیست ساله جمهوری اسلامی ایران، اهداف کلی آموزش و پرورش ایران، اهداف دوره متوسطه.

فتحی واجارگاه، کورش و واحد چوکده، سکینه. (1388). آموزش شهروندی در مدارس، تهران: نشر آیین.

مظاهری تهرانی، محمدعلی. شیری، اسماعیل و ولی پور، مصطفی. (1394). بررسی ماهیت و شیوع قلدری در مدارس راهنمایی روستاهای شهرستان زنجان، فصلنامه روانشناسی تربیتی، 36: 17-38.

مولایی، اصغر. (1390). ضرورت تمرین عملی آموزه‌های شهروندی، بعنوان مکمل آموزش‌های نظری شهروند، سمینار آموزش رسانه و شهروندی، موسسه فرهنگی – هنری تبلور اندیشه نو.

Atligan, E. (2013). The effect of Communication Skills interpersonal Problem Solving Skills on Social Self- Efficiacy, Educational Sciences: Theory and Practice, 13(2): 739-745

Banfield, Grant (2016). Critical Realism for Marxist Sociology of Education, Routledg (Taylor & Francis Group), First Publication.

Benhabib, S (2011). The rights of others: Aliens, resident and citizens. Cambridge: Cambridge University Press, 9^th printing.

Dietrich Law, Robyn. (2011). Acculturation Factors A Working Model during the Special Education Referral Process. A Capstone Submitted In Partial Fulfillment Of The Requirements For The Degree Of Master Of Arts In English As A Second Language. Hamline University Saint Paul, Minnesota.

Hamatt, D and L. Staeheli (2011). Respect and Responsibility: Teaching Citizenship in South Africa High Schools, International Journal of Educational Development, 31: 99-118.

Heike, W., Wilfried, B.&Martin, G (2016). On applications of Rasch models in international comparative large-scale assessments: a historical review, Journal Educational Research and Evaluation, 30: 419-446.

Kester, K. (2010). Education for peace: Content, Form and structure, Mobilizing Youth for Civic Engagement, Peace and Conflict Review, 4 (2): 58-67.

Morgan, N. (2016). Educational, Excellence & Everywhere, Presented to Parliament by the Secretary of State for education by Command of Her Majesty.

Sommerfelt, O.H., and Vambheim, V. (2008). The dream of the good’—a peace education project exploring the potential to educate for peace at the individual level, Journal of Peace Education, 5(1): 79-96.

Waters S, Lester L, Cross D. (2014). Transition from primary to secondary school: Expectation vs. experience. Australian Journal of Education, 58(2): 153-166.

Unesco (2015). Global Citizenship Education, Printed by UNESCO.

Wood, B.E. (2013). Participatory capital: Bourdieu and citizenship education in diverse school communities, British Journal of Sociology of Education, 35 (4): 171-192.

Ziba, Simon. (2011). The decentralization and Centralization of Curriculum in the Primary Educational of BurkinaFaso, Master’s Theses, Loyola University Chicago, 14 (1): 58-70.