اثربخشی امیددرمانی گروهی مبتنی بر رویکرد اسنایدر بر باورهای خودکارآمدی تحصیلی، سرزندگی تحصیلی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان
الموضوعات :
1 - استادیار دانشگاه پیام‌نور گروه روان‌شناسی و علوم تربیتی
الکلمات المفتاحية: رویکرد اسنایدر, سرزندگی, امیددرمانی گروهی, باورهای خودکارآمدی تحصیلی,
ملخص المقالة :
مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر امیددرمانی بر باورهای خودکارآمدی تحصیلی، سرزندگی تحصیلی و بهزیستی روان شناختی دانشجویان انجام شد.. این پژوهش، یک مطالعه تجربی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. ابتدا از طریق نمونه گیری تصادفی از 120 دانشجو آزمون های خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان اومن و فرامن (1988)، سرزندگی تحصیلی حسین چاری و دهقانی زاده (1391) و بهزیستی روان شناختی ریف (1989)به عمل آمد. سپس تعداد 30 نفر از جامعه فوق که نمره پایین تری را در این آزمون ها کسب کرده بودند، انتخاب شدند. از این تعداد، 15 نفر برای گروه آزمایش و 15 نفر برای گروه کنترل به صورت جایگزینی تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایش روش امیددرمانی اسنایدر را طی هشت جلسه نود دقیقه ای (هر هفته یک جلسه) دریافت کردند. پس از اتمام جلسات مجدداً آزمون های خودکارآمدی تحصیلی، سرزندگی تحصیلی و بهزیستی روانشناختی روی دو گروه، اجرا گردید. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره در نرم افزار spss نسخه 24 تجزیه و تحلیل شد .بر اساس نتایج این مطالعه، میانگین نمرات خودکارآمدی تحصیلی (01/0< P، 217/33 = F) ، سرزندگی تحصیلی (01/0< P، 647/71 = F) و بهزیستی روانشناختی (01/0< P، 28/97 = F) در مرحله پس آزمون در گروه آزمایش افزایش معناداری را نشان داد. اما این تغییرات در گروه کنترل معنادار نبود. بر اساس نتایج این مطالعه می توان گفت که آموزش امیددرمانی مبتنی بر رویکرد اسنایدر به شیوه گروهی سبب افزایش خودکارآمدی تحصیلی، سرزندگی تحصیلی و بهزیستی روان شناختی در دانشجویان می شود. بنابراین توصیه می شود به منظور ارتقای کیفیت زندگی دانشجویان، ارائه خدمات آموزشی و برنامه های ارتقادهنده امید با روش های مناسبی مانند یادگیری بر اساس حل مسأله با مشارکت فعال دانشجو در فرآیند بحث با برنامه ریزی مدون انجام پذیرد.
