حساس کردن اشریشیا کلای O157:H7 به شرایط اسیدی به‌وسیله کیتوزان و نانوکیتوزان

الموضوعات :

مهدی زارعی ¹ , مهدی پور مهدی بروجنی ² , زهرا کشاورز ³

1 - گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز
2 - گروه بهداشت و کنترل مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز
3 - دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز

تاريخ الإرسال : 20 السبت , شوال, 1435 تاريخ التأكيد : 03 السبت , رمضان, 1436 تاريخ الإصدار : 19 الإثنين , ذو القعدة, 1437

الکلمات المفتاحية:

ملخص المقالة :

کیتوزان، یک پلی‌مر غیرسمی که از داستیلاسیون کیتین به‌دست می‌آید، به دلیل استفاده های تجاری فراوانی که در صنایع غذایی دارد توجه زیادی را به خود جلب کرده است. در تحقیق حاضر توانایی کیتوزان و نانوذرات کیتوزان در حساس کردن اشریشیا کلای O157:H7 به pHهای پایین مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور سلول‌های اشریشیا کلای O157:H7 در محیط‌ TSB با pH برابر با 4 و 5 ایجاد شده به‌وسیله اسیدهای کلریدریک و استیک با غلظت-های صفر، 05/0، 1/0 و 2/0 درصد کیتوزان و نانوکیتوزان به مدت یک ساعت مواجه گردید. کیتوزان اثر ضدمیکروبی مشخصی را در pH برابر 5 نشان نداد اما نانوکیتوزان در غلظت 2/0 درصد سلول‌های اشریشیا کلای O157:H7 را به این pH حساس‌تر کرد. اثر ضدمیکروبی کیتوزان و نانوکیتوزان با کاهش pH به 4 افزایش یافت به‌گونه‌ای که در این pH، کیتوزان در غلظت 2/0 درصد و نانوکیتوزان در غلظت‌های 1/0 و 2/0 درصد اثرات ضدمیکروبی قابل توجهی را علیه اشریشیا کلای O157:H7 نشان دادند به‌طور کلی اثرات ضدمیکروبی بیشتر نانوکیتوزان نسبت به کیتوزان احتمالاً به دلیل افزایش سطح آن و در نتیجه افزایش تمایل آن نسبت به سلول‌های باکتری می‌باشد. نتایج رنگ آمیزی فلورسانس نشان داد که کیتوزان و نانوکیتوزان اثرات ضدمیکروبی خود را با اختلال در عملکرد غشاء سلولی باکتری ایجاد می‌کنند