بررسی اثرپذیری سبک فتوت‌نامه‌ی سلطانی از سبک گلستان و رسالات منثور سعدی با رویکرد آیات قرآنی بر پایه نظریه بینامتنیت
الموضوعات : فصلنامه مطالعات قرآنی
نجمیّه کریمی
1
(دانشجوی دکتری رشته زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان، ایران)
حسین آذرپیوند
2
(عضو هیات علمی گروه زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان، ایران)
غلامرضا تمیمی تواندشتی
3
(استادیار رشته زبان و ادبیّات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بروجرد، ایران)
الکلمات المفتاحية: قرآن مجید, فتوّت‌نامه سلطانی, گلستان سعدی و رسالات, سبک‌شناسی, بینامتنیت.,
ملخص المقالة :
فتوّت یا جوانمردی، یک حرکت اجتماعی و تکانه‌ی روحی در فرهنگ ایران باستان بوده که از زمان ورود دین مبین اسلام به جغرافیای گسترده ی ایران، با فرهنگ قرآنی و مبانی شریعت محمدی (ص) درآمیخته و درمیان توده‌ی مردم آن روزگار رواج یافته است. این پژوهش به روش تحلیل کیفی محتوا و با مراجعه به اسناد و مدارک معتبر کتابخانه‌ای، اثرپذیری سبک فتوت نامه‌ی سلطانی را از سبک گلستان و رسالات سعدی، بر اساس نظریه بینامتنیت مورد بررسی قرار داده و به این نتایج دست یافته است که: فتوت نامه سلطانی بیشترین اثرپذیری را از آیات نورانی و سوره های مبارک قرآن مجید و آثار سعدی شیرازی داشته است. واعظ کاشفی معارف قرآنی و مبانی عرفان اسلامی را به شیوه ی نثر آمیخته با نظم و تقلیدی استادانه از مقامات حریری، بدیع‌الزمان و سعدی شیرازی آراسته است. چون احوال نفسانی، شخصیت افراد را می سازد و شاعر نیز مانند دیگر افراد اجتماع، تحت تأثیر احوال نفسانی و احساسات و عواطف قرار می گیرد و شخصیت هنری او که در واقع سبک او به شمار می رود از این طریق تکوین می یابد. پس اگر دو یا چند شاعر همزمان در جغرافیایی خاص می زیسته و شعر می سروده اند لزوما نمی توان گفت دارای سبکی یکسان می باشند.
