تبیین مفهوم قرآنی فطرت گرایی توحیدی براساس اندیشه های انسان شناختی آیت الله شاه آبادی(ره)
الموضوعات : فصلنامه مطالعات قرآنی
محسن ابراهیمی
1
,
محمود نوذری
2
1 - دانش آموخته دکتری علوم تربیتی پژوهشگاه حوزه ودانشگاه
2 - دانشیار گروه علوم تربیتی پژوهشگاه حوزه ودانشگاه
الکلمات المفتاحية: آیت الله شاه آبادی, فطرت, فطرت گرایی توحیدی,
ملخص المقالة :
چکیدهفطرت به عنوان یکی از بنیان های انسان شناختی در معارف قرآنی متضمن امور ذاتی و سرشتی در انسان است و دانشمندان علوم اسلامی همواره سعی در تفسیر و تبیین آن داشته اند. آیت الله شاه آبادی از جمله اندیشمندان معاصری است که با تقریری نوین از فطرت گرایی انسان و منشأ توحیدی آن، همه معارف اسلامی را مبتنی بر آن دانسته است. این مقاله که با روش تحلیلی، تفسیری و استنباطی به نگارش درآمده است در پی آنست که فطرت گرایی توحیدی را از منظر مفهوم شناسی بررسی کرده و ابعاد معنایی آن را برپایه دیدگاه آیت الله شاه آبادی بازخوانی نماید. براین اساس فطرت گرایی انسان اگرچه دارای جلوه های متعددی است که همه کنش ورزی های او را در بر می گیرد ولی در یک تفسیر وحدت گرایانه به یک ریشه باز می گردند. با اعتنا به این خاستگاه و نیز با توجه به لوازم و اقتضائات عقلی آن می توان سایر معارف اسلامی را با تکیه بر آن بنا نموده و تبیین جامعی از آن ها ارائه نمودواژه های کلیدیفطرت، فطرت گرایی توحیدی، آیت الله شاه آبادی
_||_
