بررسی معناشناسی محسنین در آیات قرآن کریم با روش همنشینی
الموضوعات :ام البنین قاسمی 1 , محمدرضا یوسفی 2
1 - دانشگاه آزاد اسلامی .احد قم
2 - زبان و ادبیات عربی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم، ایران
الکلمات المفتاحية: قرآن, معناشناسی, محسنین, رابطه همنشینی.,
ملخص المقالة :
اهل «احسان» در لسان قرآن به «محسنین» اشتهار دارند. این واژه در زمره واژگان پربسامد قرآن کریم است که به صورت‌های «محسن»، «محسنین» و «محسنات» به‌کار رفته و در نظام معنایی قرآن در ارتباط با کلمات دیگر صبغه معناشناسانه ویژه‌ای می‌یابد. طیف وسیع و گستردگی مفهوم محسنین در قرآن و بررسی ساختار و سیاق آیات متمرکز بر فهم «محسنین»، سبب فهمی درست و جامع از آیات قرآن می‌شود. در این راستا، پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی معناشناسی محسنین در آیات قرآن کریم را با روش همنشینی بررسی کرده است. نتایج حاکی از آن است که، واژۀ «محسن» اسم فاعل از فعل «أحسَنَ» و در قرآن در دو معنی به‌کار رفته است، یکی در خصوص خیر رساننده و نیکی‌کننده به دیگران و دیگری در مورد کسی که کارهای نیک و رفتار صالح انجام می‌دهد، چه این رفتار عملی باشد، یا روحی و اعتقادی. این واژه دارای کلمات همنشینی مانند متّقین، صابرین، مجاهدین، مفلحین، و منفقین بوده که با آنها روابط معنایی دارد و با آمدن در کنار محسنین، بُعدی از ابعاد آن را روشن می‌سازند و معنای آن را کامل‌تر می‌کنند.
