ارزیابی غلظت جیوه در موی دندان پزشکان و بررسی عوامل موثر بر آن

الموضوعات :

قاسم ذوالفقاری ¹ ()
عباس اسماعیلی ساری ² ()
سید محمود قاسمپوری ³ ()
سقراط فقیه زاده ⁴ ()

تاريخ الإرسال : 02 الأحد , محرم, 1428 تاريخ التأكيد : 17 الأحد , جمادى الأولى, 1428 تاريخ الإصدار : 14 الخميس , شوال, 1431

الکلمات المفتاحية:

ملخص المقالة :

هدف از این مطالعه ارزیابی مواجهه با جیوه و بررسی پارامترهای مختلفی که در مقادیر بالای جیوه در دندان پزشکان تهران دخالت دارند، می باشد. نمونه های مو از 100 دندان پزشک جمع آوری شد. به علاوه 50 نمونه از یک گروه شاهد برای مقایسه گرفته شد. در این بررسی از یک پرسشنامه برای فراهم کردن اطلاعاتی راجع به پارامترهایی که مواجهه را تحت تاثیر قرار می دهند، نیز استفاده شد. پارامترهای مورد بررسی شامل: مشخصات شخصی، روش زندگی، آمالگام دندانی، الگوی شغلی، عادات کار، اقدامات احتیاطی و مصرف ماهی بودند. تعیین میزان جیوه توسط دستگاه LECO AMA 254 (USA) طبق ASTM استاندارد شماره D-6722 صورت گرفت. به طور کلی میانگین میزان جیوه در موی دندان پزشکان mg/kg47/0 ±84/2 بود. مقدار مشابه، mg/kg 07/0 ±61/0 برای گروه شاهد بود. این مطالعه نشان داد که استفاده از ماسک اثر معنی داری بر روی میزان جیوه مو (024/0p=) دارد. همچنین مصرف ماهی و تعداد بیماران ویزیت شده در روز، اثر معنی داری بر روی میزان جیوه مو (به ترتیب 025/0p= و 027/0p=) داشت. از طرف دیگر سن اثر معنی داری بر میزان جیوه موی دندان پزشکان داشت (006/0p=). رگرسیون چندگانه بین غلظت جیوه مو و پارامترهای مختلف مورد ارزیابی انجام یافت. تنها نتیجه مثبت بین غلظت جیوه و ماسک برای دندان پزشکان (04/0p=) و بین غلظت جیوه و تعداد وعده های مصرف ماهی برای گروه شاهد (009/0p=) بود.