عنصر بالکن و بررسی کارایی اقلیمی آن در ساختمان های مسکونی شهر تبریز بر اساس ضوابط ارایه شده مقررات ملی ساختمان

الموضوعات :

حسن ابراهیمی اصل ¹ , رامین کلانتر ² , الناز حاجی ولیلی ³

1 - عضو هیئت علمی گروه معماری، واحد بین المللی جلفا، دانشگاه آزاد اسلامی، جلفا، ایران*(مسوول مکاتبات).
2 - کارشناسی ارشد معماری، گروه هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی جلفا، شهرستان جلفا، ایران.
3 - کارشناسی ارشد معماری، گروه هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بین المللی جلفا، شهرستان جلفا، ایران.

تاريخ الإرسال : 07 الأحد , ذو الحجة, 1436 تاريخ التأكيد : 27 الإثنين , جمادى الأولى, 1437 تاريخ الإصدار : 27 الخميس , رمضان, 1438

الکلمات المفتاحية: بررسی اقلیمی, کارایی بالکن, تبریز, ساختمان های مسکونی, مقررات ملی ساختمان,

ملخص المقالة :

زمینه و هدف: با توجه به یکسان بودن ضوابط و آیین نامه های مباحث 22 گانه مقررات ملی ساختمان در تمامی شهرهای ایران و لازم الاجرا بودن آن ها در سراسر کشور، اصول طراحی بالکن از نظر ابعاد و اندازه در شهرهای مختلف ایران یکسان است و تنها در شکل ظاهری و فرم آن متفاوت می باشد و این درحالی است که هر اقلیم ضوابط خاص خود را برای طراحی می طلبد. هدف از این مقاله بررسی کارایی اقلیمی عنصر بالکن در ساختمان های مسکونی شهر تبریز بر اساس ضوابط ارایه شده مقررات ملی ساختمان می باشد. روش بررسی: این مقاله بر مبنای روش تحقیق تحلیلی-توصیفی و جمع آوری اطلاعات به روش اسنادی و مقایسه ای می باشد. در ابتدا با استفاده از فرمول محاسبه عمق سایه بان، عمق سایه بان و میزان نفوذ تابش آفتاب به فضای داخل محاسبه گردید و بار دیگر همین مراحل بر اساس الزامات مقررات ملی ساختمان تکرار شد و در آخر نتایج حاصل از دو فرایند تحت قیاس تطبیقی قرار گرفت. یافته ها: در حالت 0N= تفاوت در عمق نفوذ آفتاب به داخل فضا در جبهه جنوبی بین حالت بهینه و مقررات ملی 71 سانتی مترو در حالت 15N= تفاوت در عمق نفوذ 59 سانتی متر می باشد. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که احداث بالکن در شهر تبریز با عمق 2/1 متر با رویکرد اقلیمی و تنها به عنوان سایه بان برای ساختمان های مسکونی بیش تر از عمق لازم و محاسبه شده می باشد.

المصادر:

1. معماریان، غلام حسین، 1386، سیری در مبانی نظری معماری، تهران، سروش دانش، 1386، ص 40-30.


2. دفتر امور مقررات ملی ساختمان، 1392، مبحث چهاردهم مقررات ملی ساختمان(تاسیسات مکانیکی)، تهران، نشر توسعه ایران، ص 16.


3. ایرانمنش، الهه و همکاران، 1394، ارائه شاخص های طراحی مسکن بومی با تأکید بر مؤلفه های طراحی شهری اقلیمی، مورد پژوهی: شهر کرمان>>، مدیریت شهری، بهار، 38، ص 353.


4. باقری، ابراهیم، 1391، پایداری و شیوه های طراحی پایدار، دستاورد، بهار، 31، ص 9.


5. رمضانی گورابی، بهمن و همکاران، 1390، رابطه بین توسعه پایدار معماری محیطی و طراحی اقلیمی در مناطق کوهستانی مطالعه موردی: شهرک ماسوله، فصلنامه جغرافیایی آمایش محیط، 14، ص 22.


6. حسین آبادی، سعید و همکاران، 1391، طراحی اقلیمی ساختمان های مسکونی شهر سبزوار با تأکید بر جهت گیری ساختمان و عمق سایه بان، جغرافیا و توسعه، تابستان، 27، ص 104.


7. امینی، فاطمه و همکاران، 2014، ارائه الگوهای پایداری در طراحی اقلیمی مسکن در اقلیم سرد(تبریز)، دومین همایش بین المللی سازه، معماری و توسعه شهری، تبریز، ایران.


8. دهخدا، علی اکبر، 1377،  لغت نامه،  تهران، دانشگاه تهران.


9. علیزاده، عزیزا....، 1382،  فرهنگ فارسی دکتر محمد معین، تهران : انتشارات راه رشد.


10. دفتر امور مقررات ملی ساختمان، 1392، مبحث چهارم مقررات ملی ساختمان(الزامات عمومی ساختمان)، تهران، نشر توسعه ایران، پیشگفتار


11. http://www.mrud.ir (پورتال وزارت راه و شهرسازی)


12. کسمائی، مرتضی، 1382،  اقلیم و معماری، اصفهان، خاک.