بررسی پاسخهای ایمنی ذاتی جوجه گوشتی به واکسن نیوکاسل
الموضوعات : پاتوبیولوژی مقایسه ای
پریسا میرزائی
1
(دانشجوی تخصص ایمنی شناسی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران-ایران)
غلامرضا نیکبخت
2
(گروه میکروبیولوژی و ایمونولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران-ایران)
احمد نازک تبار
3
(گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فناوریهای نوین آمل، آمل-ایران)
افرا وطن خواه
4
(گروه میکروبیولوژی و ایمونولوژی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران-ایران)
الکلمات المفتاحية: پاسخ فاز حاد, استرس, جوجه گوشتی, واکسن, نیوکاسل,
ملخص المقالة :
پاسخهای ایمنی ذاتی جوجههای گوشتی به واکسنهای مختلف نیوکاسل میتواند متفاوت باشد. این تفاوتها در سطوح مختلف هومورال و یاختهای ایمنی ذاتی و در طی فرایند التهاب و پاسخ فاز حاد قابل بررسی هستند. 150 جوجه گوشتی نژاد راس 308 که همه از یک گله مولد تهیه شدند و به پنج گروه تقسیم شدند. سه گروه به ترتیب با واکسنهای غیر فعال روغنی به روش تزریقی، ویتاپست و لاسوتا به روش چشمی واکسینه شدند. دو گروه دیگر به عنوان شاهدهای منفی محلول نمکی-بافری-فسفاتی(PBS) دریافت کردند. خونگیری از جوجهها در یک روز قبل از واکسیناسیون و دو روز متوالی پس از واکسیناسیون انجام شد. میزان سرم آمیلوئید آ (SAA) و آلفا-یک اسید گلیکوپروتئین (AGP) در پلاسما با روش الایزای اختصاصی طیور اندازه گیری شد. همچنین شمارش گلبولهای سفید خون و محاسبه نسبت هتروفیل به لنفوسیت به عنوان شاخص استرس صورت گرفت. نتایج به دست آمده نشان دادند که تزریق واکسن موجب افزایش پروتئین فاز حاد SAA و ایجاد استرس در گلههای طیور میشود وبر میزان AGP تاثیر چندانی نداشت. واکسن غیرفعال تزریقی بیشترین اثر را در میان واکسنها داشت و همچنین موجب افزایش منوسیت و کاهش خفیف بازوفیلها در گلبولهای سفید خون شد. با شناسایی تاثیرات واکسنهای مختلف بر ایمنی ذاتی میتوان در تصمیمگیری برای انتخاب واکسن موردنیازهر گله اقدام کرد. همچنین بررسی اثرات تزریق واکسن بر پروتئینهای فاز حاد و استرس میتواند به طراحی هرچه بهتر واکسنها و مدیریت گلههای طیور کمک نماید.
_||_