ارزیابی عملکرد خانههای دوام و ایمنی وابسته به شهرداری تهران در راستای ارتقای مشارکت جامعهمحور شهروندان در بحرانها
الموضوعات : مطالعات مدیریت شهریشاهین مظفری 1 , مرتضی شفیعی 2 , حمید محمودیان عطاآبادی 3
1 - دانشجوی دکتری مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران. mozaffari.shahin@gmail.com
2 - دانشیار گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد و مدیریت، واحد علوم و تحقیقات-پردیس علوم و تحقیقات فارس (نویسنده مسئول)
3 - دانشیار گروه مدیریت، دانشکده اقتصاد و مدیریت، واحد علوم و تحقیقات-پردیس علوم و تحقیقات فارس
الکلمات المفتاحية: ارزیابی عملکرد, بحران, مدل تحلیلپوششیدادههای ناهمو, خانههای دوام و ایمنی وابسته ب, مشارکت جامعهمحور شهروندان,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف پژوهش: اجرای برنامههای جامع در حوزه مدیریت بحران بدون مشارکت آگاهانه شهروندان امکانپذیر نیست در این راستا شهرداری تهران اقدام به تشکلی مردمی و داوطلبانه در سرای محله با عنوان خانه دوام و ایمنی کرده است لذا هدف این پژوهش ارائه مدلی ریاضی بهمنظور ارزیابی عملکرد این خانههای دوام و ایمنی وابسته به شهرداری تهران در راستای ارتقای مشارکت جامعهمحور شهروندان در بحرانهاست. روش پژوهش: روش این تحقیق به لحاظ ماهیتی از نوع کاربردی است و روش آن زمینهای-موردی است. همچنین برای جمعآوری دادهها، ترکیبی از دو روش میدانی و کتابخانهای استفادهشده است. در راستای تجزیهوتحلیل اطلاعات نیز از مدل ریاضی تحلیلپوششیدادههای ناهموار استفادهشده است. همچنین جامعه آماری این پژوهش از حیث بررسی کارآمدی خانههای دوام و ایمنی، شامل 22 خانه دوام و ایمنی میباشد و از حیث تعیین شاخصهای اثرگذار در انتخابشان، شامل 55 نفر از کارشناسان در امر بحران میباشد و با توجه به محدود بودن جامعه، همه اعضای جامعه بهعنوان نمونه آماری در نظر گرفته شدند. یافتهها: یافتهها حاکی از این است که از بین 22 خانه دوام و ایمنی مورد بررسی، 11 منطقه کارا و مابقی ناکارا هستند. نتیجهگیری: با توجه به نقش محوری خانههای دوام و ایمنی و مشارکت شهروندان در پیشگیری از وقوع بحرانها، لزوم تثبیت و سنجش عملکرد و کاراییشان از اهمیت بالایی برخوردار است در این راستا، همکاری هرچه بیشتر شهرداریها با شهروندان و تدوین برنامههای منسجم و عملیاتی نمودن آنها در خانههای دوام و ایمنی لازم است تا دامنه بحران را در هنگام وقوع و پس از وقوع کاهش داد.
استوارایزدخواه، یاسمین، حسینی، محمود(1389). مطالعات به کارگیری امکانات خودامدادی محلهای برای کاهش پایدار خطرپذیری در برابر زلزله. انتشارات پژوهشکده مدیریت خطرپذیری و بحران، تهران.
پاکبازخسروشاهی، علی (1397). طراحی الگوی مدیریت بحران در رسانه. فصلنامه علمی رسانه، 29(3)، 125-145.
جهانشاهلو غلامرضا، حسین زاده لطفی فرهاد، نیکو مرام هاشم.(1395). تحلیلپوششیدادهها و کاربردهای آن. چاپ دوم تهران: انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات.
حسینی، مازیار، بیگ زاده، قاسم، ثابتی، علیرضا، یاور، بیژن، رادنیا، رامین، بنهنگی، امیر عباس (1387). مدیریت بحران. تهران: سازمان پیشگیری و مدیریت بحران؛ موسسه نشر شهر.
رفیع زاده علاالدین، عفتیداریانی محمدعلی، رونق مریم. (1389). مدیریت عملکرد. چاپ اول تهران: انتشارات موسسه توسعه و بهبود مدیریت.
رهنمود، فرجاله، محمدپور، یلدا(1392). شناسایی معیارهای سنجش مرحله آمادگی مدیریت بحران در ایران. فصلنامه دانش پیشگیری و مدیریت بحران، 3(1)، 20-13.
شفیعی، مرتضی، فخر، میلاد(1398). ارزیابی عملکرد هتلهای وابسته به شهرداری شیراز در راستای ارتقای صنعت گردشگری. مطالعات مدیریت گردشگری، 14(46)، 308-283.
صالحی نودز، اسما، یعقوبی، نورمحمد، کیخا، عالمه(1400). ظرفیتسازی جوامع محلی در مدیریت بحران اجتماعمحور: بررسی نقش عوامل فرهنگی. مدیریت بحران، 10(2)، 57-69.
طاهری، علیشیر، علامی نژاد، محمود، حسن زاده، حسن(1399). مدیریت ایمنی و بحران شهری در شهرداری ها. رویکردهای پژوهشی نوین در مدیریت و حسابداری، 43(4)، 134-118.
عموزاد خلیلی سجاد، رشیدی احمد، پیردشتی حسین(1397). بررسی نقش مشارکت مردمی دربهبود عملکرد مدیریت بحران فضای شهری و عوامل مؤثر بر آن از منظر نظریه مشارکت اجتماعی راجرز در شهر بهشهر. دانش پیشگیری و مدیریت بحران، ۸(۳)، ۲۶۸-۲۵۵.
فتاحی، هژیر، چاره جو، فرزین(1400). ارزیابی عملکرد شورای شهر در مدیریت شهری (مورد مطالعه: شهر بانه). مطالعات مدیریت شهری، 13(47)، 31-44.
فیروزپور، آرمین، دارایی، مسعود، سعدآبادی، علی اصغر (1395). الگوسازی رابطه میان رویکرد قابلیت و رویکرد اجتماعمحور مدیریت بحران. مطالعات مدیریت شهری، 8(25)، 2-9.
قدیرینژاد، بهاره(1397). بررسی نقش آموزش و مشارکت شهروندان در رویکرد جامعه محور مدیریت بحران. پایاننامه کارشناسی ارشد دانشگاه تهران.
کریمی، خدیجه، تقیلو، علی اکبر (1399). مدیریت بحران اجتماعمحور راهی به سوی توسعه پایدار. دانش پیشگیری و مدیریت بحران، 35، 73-59.
مظفری، شاهین، شفیعی، مرتضی، محمودیان عطاآبادی، حمید (1401)، طراحی مدل تحلیلپوششیدادههای ناهموار (RDEA ) برای سنجش عملکرد شبکههای ماهوارهای فارسیزبان با توجه به شاخصهای سبک زندگی جوانان. مطالعات رسانههای نوین، 39، 33-19.
مظفری، شاهین، شفیعی، مرتضی، محمودیان عطاآبادی، حمید (1401). اولویتبندی میزان اثرگذاری شبکههای ماهوارهای و تلویزیونی فارسی زبان بر سبک زندگی پس از بحران کرونا. دانش پیشگیری و مدیریت بحران، 45، 365-381.
نظری، زهرا، زند مقدم،محمد رضا. (1398). تحلیلی بر توزیع پارکهای منطقه 4 اهواز در راستای مدیریت بحران. مطالعات مدیریت شهری، 11(40)، 41-31.
_||_
Cândido, C. J., & Santos, S. P. (2015). Strategy implementation: What is the failure rate?. Journal of Management & Organization, 21(2), 237-262.
Chirau, T. J., & Blaser-Mapitsa, C. (2020). How performance management regulations shape evaluation practice in South African municipalities. Evaluation and Program Planning, 82, 101831.
Cooper, W. W., Seiford, L.M., & Zhu, J. (2012). Handbook on Data Envelopment Analysis, 164. Springer.
Ishak, R. (2015). Special report: disaster planning and
management, NCD, Malaysica, 3, 35-59.
Johnson, R. (2000). GIS technology for disasters and emergency management, an ESRI white paper. Retrieved April, 24, 2006.
Lerner, B. D. (2013). Rules, magic and instrumental reason: A critical interpretation of Peter Winch's philosophy of the social sciences. Routledge.
Lopes, G. S. C., Rossetto, C. R., de Oliveira, M. R., Sausen, J. O., & da Rocha, R. A. (2023). The structure of a strategic crisis management model: The context and characteristics of a Brazilian community college. International Journal of Disaster Risk Reduction, 103555.
Lo Storto, C. (2020). Performance evaluation of social service provision in Italian major municipalities using Network Data Envelopment Analysis. Socio-Economic Planning Sciences, 71, 100821.
Neely, A., Gregory, M., & Platts, K. (2005). Performance measurement system design: A literature review and research agenda. International journal of operations & production management, 25(12), 1228-1263.
Office of the United Nations Disaster Relief Co-ordinator. (1984). Disaster prevention and mitigation: a compendium of current knowledge: V. 11. New York: United Nations, Office of the United Nations Disaster Relief Co-ordinator.
Oliver, P. E. (1993). Formal models of collective action. Annual review of sociology, 19(1), 271-300.
Olsén, M., Oskarsson, P. A., Hallberg, N., Granåsen, M., & Nordström, J. (2023). Exploring collaborative crisis management: A model of essential capabilities. Safety Science, 162, 106092.
Pawlak Z. Rough sets, International Journal of Parallel Programming, 1982, Vol. 11, pp. 341-356.
Shaluf, I. M. (2007). Disaster Prevention and Management. Disaster types, 16(5), 704-717.