شناسایی و اولویت‌بندی عوامل موثر بر بقاء و ماندگاری کارکنان شهرداری منطقه 13 تهران

الموضوعات : مطالعات مدیریت شهری

هومن رنجبر ¹ , حمید شفیع زاده ²

1 - دانشجو
2 - استاد

تاريخ الإرسال : 19 الأربعاء , ربيع الأول, 1437 تاريخ التأكيد : 11 السبت , جمادى الأولى, 1437 تاريخ الإصدار : 11 السبت , جمادى الأولى, 1437

الکلمات المفتاحية: واژگان کلیدی: بقاء کارکنان, ماندگاری کارکنان, ترک خدمت, شهرداری تهران, منطقه 13 شهرداری تهران,

ملخص المقالة :

مقدمه و هدف پژوهش: منابع انسانی به عنوان دارایی‌های هوشمند و مهم‌ترین سرمایه هر سازمان می‌باشند که عملکرد کارکنان و سازمان از لحاظ کارایی و اثربخشی تا حد قابل ملاحظه‌ای به کاربرد مناسب صحیح و موثر آن بستگی دارد؛ به همین منظور در سازمان‌های امروزی توجه به منابع انسانی بیش تر از ابعاد مختلف دیگر مد نظر قرار گرفته و در حفظ و نگهداری منابع انسانی تلاش می‌کنند. شناسایی عوامل ایجاد رضایت و دلایل نارضایتی کارکنان و نیز ارزیابی رضایت شغلی آنان به عنوان اقدامی کلیدی در جهت اهداف سازمان، نقشی بسزا و چشمگیر دارد. از این رو این پژوهش با هدف شناسایی و اولویت‌بندی عوامل موثر بر بقاء و ماندگاری کارکنان شهرداری منطقه 13 تهران اجرا شده است. روش پژوهش: این پژوهش به روش توصیفی پیمایشی با اهداف کاربردی در بین 307 نفر از کارکنان شهرداری منطقه 13 تهران اجرا شده است برای این منظور 175 نفر به عنوان نمونه آماری به روش ساده تصادفی انتخاب شده و با استفاده از پرسش‌نامه محقق ساخته‌ای با بیست گویه داده‌های مورد نیاز در مورد عوامل موثر بر بقا و ماندگاری کارکنان جمع‌آوری گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از SPSS و با آزمون‌های آماری تحلیل عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته‌های پژوهش: نتایج آزمون تحلیل عاملی، چهار دسته عامل مهم برای بقا و ماندگاری کارکنان منطقه 13 شهرداری تهران شناسایی نمود که امنیت شغلی، عدم تبعیض، حقوق و مزایای مناسب، احترام و حرمت به کارکنان، خدمات بیمه، انواع پاداش‌های مالی، ارتقاء شغلی، سرپرست و سبک مدیریت، مسکن سازمانی، انواع وام، تفویض اختیار و همکاران خوب 29/32 درصد از واریانس کل گویه‌ها را به خود اختصاص داده‌اند و مهم‌ترین عوامل موثر بر متغیر پژوهش تشکیل می‌دهند. نتیجه‌گیری: عوامل شغلی و سازمانی مانند، امنیت شغلی، ارتقای شغلی، عدالت سازمانی و بیمه و تأمین اجتماعی و همچنین مباحث مالی و اقتصادی مانند حقوق و مزایا، پاداش‌های مالی و تسهیلات وام جزو عوامل مهم در زمینه بوده و از نظر کارکنان نسبت به سایر عوامل در اولویت بیشتری قرار دارند.

المصادر:

اسکندری، مجتبی. عابدی، علی (1385). بررسی عوامل مرتبط با حفظ و نگهداری کارکنان در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه پژوهش‌های مدیریت منابع انسانی دانشگاه امام حسین (ع)، سال اول، شماره 2.

اصیلی، غلامرضا؛ قدیریان، عباسعلی (1385). مدیریت بر کارکنان نخبه؛ چالش‌های علل ترک و ماندگاری در سازمان‌های دانش‌مدار. چهارمین کنفرانس بین‌المللی مدیریت، تهران، گروه پژوهشی آریانا.

افجه، سیدعلی‌اکبر؛ صالح غفاری، عادل (1392). عوامل موثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور. راهبرد فرهنگ، شماره 21.

افجه، سیدعلی‌اکبر؛ صالح غفاری، عادل (1392). عوامل موثر بر نگهداری و ترک خدمت کارکنان دانش‌محور. راهبرد فرهنگ، شماره 21.

آمسترانگ، مایکل (1380)، راهبردهای مدیریت منابع انسانی. ترجمه خدایار ابیلی و حسن موفقی. تهران: فرا.

دولان، شیمون ال؛ شولر، رندال اس. (1376). مدیریت امور کارکنان و منابع انسانی، ترجمه محمدعلی طوسی، محمد صائبی؛ تهران: آموزش مدیریت دولتی.

رضائیان، علی (1380). مدیریت رفتار سازمانی. تهران: مدیریت

سعادت، اسفندیار (1390). مدیریت منابع انسانی. تهران: سمت.

سلیمی، فهیمه (1391). شناسایی عوامل بازدارنده در حفظ و نگهداری کارکنان دانشی و ارائه استراتژی مناسب (مطالعه موردی: شرکت فناوری اطلاعات و ارتباطات پاسارگاد آریان)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم و تحقیقات.

شهسواری، فاطمه (1388). رابطه بین ویژگی‌های شغل و کیفیت زندگی کاری اعضای هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم و تحقیقات، دانشکده علوم تربیتی.

شیرازی، علی؛ حسینی رباط، سیده منصوره (1393). تحلیل تأثیر اقدامات مدیریت منابع انسانی بر حفظ کارکنان. فصلنامه مدیریت توسعه و تحول، شماره 19.

علییاری، محمد (1389). ارتباط بهداشت محیط کار با انگیزش و بهره‌وری (با نگاهی به مواد 39 و 86 قانون خدمات کشوری). مصطفی علییاری. مدت ماهنامه دانشگاه تهران. شماره 75.

قاضی‌زاده، مصطفی (1387). بررسی عوامل موثر بر ماندگاری سازمانی نیروی انسانی، تهران: دو ماهنامه علمی-پژوهشی دانشگاه شاهد، شماره 29.

قربانی، محمدرضا (1390). فرهنگ سازمانی و نگه داشت منابع انسانی ناجا. فصلنامه منابع انسانی ناجا. سال ششم، شماره 23.

قلی‌پور، رحمت‌الله؛ امیری، علی‌نقی؛ مهدی‌زاده، محمدرضا؛ زمانی‌فر، محسن (1392). شناسایی عوامل موثر بر ماندگاری کارکنان دانشی در شرکت پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی ایران. فصلنامه علمی-پژوهشی مدیریت فرهنگ سازمانی، دوره یازدهم، شماره 2.

کاپللی، پیتر (1379). رویکرد بازار گرا برای حفظ استعدادها. ترجمه لقمان رحمان‌ژور و ناهید امراللهی، تدبیر، شماره 107.

کامران‌نژاد، علیرضا؛ حسینی، سید‌حسین؛ نظری، نعمت‌الله؛ محترم، محمدرضا (1390). راه‌کارهای عملی جذب و نگه داشت نیروی انسانی در راستای افزایش بهره‌وری سازمانی. فصلنامه مطالعات انتظامی شرق.

گلیج، منصور (1392). شناسایی شاخص‌های کیفیت زندگی کاری و تأثیر آن بر عملکرد کارکنان در سازمان‌های مردم نهاد، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم و تحقیقات.

گلیج، منصور (1392). شناسایی شاخص‌های کیفیت زندگی کاری و تأثیر آن بر عملکرد کارکنان در سازمان‌های مردم نهاد، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علوم و تحقیقات.

مهاجرانی، محمدامین؛ شهسواری، سکینه. (1389). کیفیت زندگی کاری و مشارکت سازمانی کارکنان. تهران: انتشارات امید.

میرحسینی زواره، مهدی (1386). راهبردهای نگه داشت منابع انسانی در سازمان‌ها. مجله هوش مصنوعی، ش 76.

وفائی‌نژاد، مریم؛ حیدری گرجی، علی‌مراد؛ نادی‌قرا، اصغر (1392). بررسی عوامل موثر بر بقا وماندگاری (حفظ و نگهداری) کارکنان ستادی معاونت توسعه مدیریت و منابع دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی مازندران. مجله مهندسی فرآیندها، دوره اول، شماره اول.

Achoui M. Mansour M. (2007). Employee turnover and retentionstrategies: Evidence from Saudi companies. International Review of Business Research. 3 (3).

Alnaqbi W. (2011). The Relationship between Human Resource Practices and Employee Retention. Degree of Doctor. Edith Cowan University.

Janjua, B.H. Gulzar, A. (2014). The Impact of Human Resource Practices on Employee Commitment and Employee Retention in Telecom Sector of Pakistan: Exploring the Mediating Role of Employee Loyalty. IOSR Journal of Business and Management.16 (1).

Patriota, D. (2009). Employee retention: An integrative view of Supportive Human Resource Practices and Perceived Organizational Support. Master Thesis. Management. Uppsala University