تبیین شادابی اجتماعی با تاکید بر نابرابری درآمدی و نقش میانجیگری رضایت از زندگی
الموضوعات :
مطالعات توسعه اجتماعی ایران
احسان رحمانی خلیلی
1
1 - گروه جامعه‌شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
تاريخ الإرسال : 29 الخميس , ذو الحجة, 1443
تاريخ التأكيد : 16 الأربعاء , ربيع الأول, 1444
تاريخ الإصدار : 25 الثلاثاء , محرم, 1444
الکلمات المفتاحية:
شادابی اجتماعی,
شهروندان تهرانی,
رضایت از زندگی,
درآمد اقتصادی,
ملخص المقالة :
واژه شادابی برای اشاره به جنبه خاصی از زندگی به کار نمی‌رود، بلکه کل زندگی فرد را مدنظر دارد. منظور این است که فرد برای ابراز میزان نشاط خود، برداشت خود ازیکی از ابعاد و وقایع زندگیش را ملاک قرار می‌دهد. در تعریف شادابی منظور از خوشایندی، ارزشمند و دوست داشتنی بودن زندگی از طرف خود فرد می‌باشد. که سوال اصلی در مقاله حاضر اینست که: درآمد با نقش میانجیگری رضایت از زندگی بر شادابی اجتماعی چه تاثیری دارد؟ این تحقیق با رویکرد اثبات گرایی و از نوع تبیینی است و از روش پیمایش استفاده شده است. سنجش متغیر شادابی اجتماعی براساس شاخص لیندنبرگ، عملیاتی شده است. پرسشنامه پس از بررسی روایی و پایایی، با تلفیق روش نمونه گیری طبقه‌بندی و خوشه ای چند مرحله ای، با برآورد حجم نمونه از طریق فرمول کوکران، در بین 780 خانوار در پنج منطقه شهر تهران در سال 1399 اجرا گردید. یافته های مقاله حاضر در بررسی همبستگی جزیی نشان می دهد که علیرغم وجود رابطه بین درآمد و شادابی اجتماعی با کنترل رضایت از زندگی، درآمد با شادابی اجتماعی رابطه معناداری ندارد. همچنین در بررسی مدل تحقیق به روش Bootstrap در نرم افزار SmartPls نتایج نشان می دهد که، میزان تاثیر متغیر درآمد بر شادابی اجتماعی بطور مستقیم ناچیز می باشد و متغیر درآمد بیشترین تاثیر را از طریق متغیر رضایت از زندگی بر شادابی اجتماعی می گذارد و همچنین میزان تاثیر رضایت از زندگی بر شادابی اجتماعی نیز تاثیری قوی می باشد.
المصادر:
آرگایل، مایکل (1383)، روانشناسی شادی. ترجمه: فاطمه بهرامی، حسن پالاهنگ، حسن گوهری. تهران: نشر جهاد دانشگاهی، واحد صنعتی.
آیزنک، مایکل (1375) ، روانشناسی شادی. ترجمه: مهرداد فیروز بخت و خشایار بیگی. تهران: انتشارات بدر.
باج پایی، کانتی و شیبانی، صابر (1384)، امنیت انسانی: مفهوم سنجش. تهران: سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور.
بختیاری، صادق؛ مهدی فتح آبادی (1389) رابطۀ بیکاری و تورم با شادی و رفاه: مطالعۀ تجربی برای منتخبی از کشورهای آسیایی، گزارش راهبردی، معاونت پژوهش های اقتصادی، شماره 13 .
چلبی، مسعود؛ موسوی، سید محسن (1387)، بررسی جامعه شناختی عوامل موثر بر شادمانی در سطوح خرد و کلان، مجله انجمن جامعه شناسی ایران، دوره نهم.
خسروی، صدراله؛ امید قمرانی؛ محمدرضا بردیده ( 1389)، بررسی عوامل مؤثر بر شادکامی دانشجویان دانشگاه آزاد واحد فیروزآباد، مجله مشاور مدرسه6 ، (1) ، 8-14.
رحمانی خلیلی، احسان (1392)، بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر سلامت اجتماعی شهروندان تهرانی، پایان نامه دکتری، رشته جامعه شناسی، استاد راهنما: منصور وثوقی، استاد مشاور: سید محمد صادق مهدوی و علیرضا محسنی تبریزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات.
عابدی، محمدرضا (1381)، بررسی و مقایسه اثربخشی روشهای مشاوره شغلی به سبک نظریه یادگیری اجتماعی، سازگاری شغلی و مدل شناختی رفتاری فوردایس بر کاهش افسردگی شغلی مشاوران آ.پ. شهر اصفهان، پایان نامه دکتری مشاوره، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
عبدی ، عباس و محسن گودرزی (1378)، تحولات فرهنگی در ایران، تهران، روش.
محمدزاده، پرویز؛ حسین اصغرپور؛ امید منیعی (1392)، بررسی تأثیر درآمد بر شادی نیروی کار در ایران، مجلۀ تحقیقات اقتصادی 48:
Ahuvia, Aaron. C. (2002). “Materialistic values and well-being in business students”. European journal of social peychohogy, Vol. 32, No. 1, pp. 137-146.
Ahuvia, Aaron. C. (2008). “If money doesn’t make us happy, why do we act as if it does?”. Journal of Economic Psychology, Vol. 29, No. 4, pp. 491-507.
Diener, E., & Seligman M. (2002). “Very happy people”. Psychology Sience, No. 13, pp.81-4.
Easterlin, R. A. (1974). Does Economic Growth Improve the Human Lot? Some Empirical Evidence. in David P.A. and Reder, M.W. (eds.).Nations and Households in Economic Growth: Essays in Honour of Moses Abramowitz, Academic Press, New York and London, 89-125.
Frey, B.S. & Stutzer, A. (2000). Happiness, Economy and Institutions. Economic Journal. 110 (446): 918–938.
Kenny, C. (1999). Does Growth Cause Happiness, or Does Happiness Cause Growth?. KYKLOS. 52: 3-26. Washington, DC.
Kesebir P& ED. Diener. (2008). In Pursuit of Happiness: Empirical Answers to Philosophical Questions. Perspectives on Psychological Science. Volume3. (2): 117-125:http://pps.sagepub.com.
Knabe, A., & Rätzel, S. (2010). Income, happiness, and the disutility of labor. Journal of Economics Letters. 107 (1): 77–79.
Lane, R. (2000). “Diminishing Returns to income; Companionship and happiness”. Journal of happiness studies, No. 1, pp. 103-119.
Lindenberg, S. (1993). Framing, empirical, evidence and applications (pp. 11-38). Tubingen: Mohr (siebeck).
Lindenberg, S. (2000). “It takes both trust and lack of mistrust: the workings of solidarity and relational signaling in contractual relationships”. Journal of Management and Governance, No. 4, pp. 11-33.
Nieboer, A., Lindenberg, S., Boomsma, A., Van Bruggen, A.C. (2005). “Dimensions of well-being and their measurement: The SPF-IL Scale”. Social Indicators Research, No. 73, pp. 313-353.
Sacks, D. W., Stevenson, B. & Wolfers, J. (2012). The New Stylized Facts about Income and Subjective Well-Being. Emotion. 12 (6):1181-1187.
Schyns, P. (2000). “Cross National Differences in Happiness: Indicator”. No. 43, pp. 3-26.
Tian, Guoqiang & Liyan Yang. (2008). How Are Income and Non-Income Factors Diferent in Promoting Happiness? An Answer to the Easterlin Paradox. Texas A&M University Department of Economics and Rotman School. University of Toronto. http://papers.
Turner Janatan, H. (2000). On The origins of human emotions. Asociological inquiry in to the evolution of human affect. CA: Stanford University press.
UNDP (1990). Human development Report. Oxford: Oxford university press.
Veenhoven, R. (1989). National Wealth and Individual Happiness.Understanding Economic Behaviour. 11: 9-32.
Veenhoven, R. (2001). “Interdisciplinary forom on subjective well-bing”. Journal of happiness studies, No. 2, pp. 85-92.
_||_
آرگایل، مایکل (1383)، روانشناسی شادی. ترجمه: فاطمه بهرامی، حسن پالاهنگ، حسن گوهری. تهران: نشر جهاد دانشگاهی، واحد صنعتی.
آیزنک، مایکل (1375) ، روانشناسی شادی. ترجمه: مهرداد فیروز بخت و خشایار بیگی. تهران: انتشارات بدر.
باج پایی، کانتی و شیبانی، صابر (1384)، امنیت انسانی: مفهوم سنجش. تهران: سازمان مدیریت و برنامهریزی کشور.
بختیاری، صادق؛ مهدی فتح آبادی (1389) رابطۀ بیکاری و تورم با شادی و رفاه: مطالعۀ تجربی برای منتخبی از کشورهای آسیایی، گزارش راهبردی، معاونت پژوهش های اقتصادی، شماره 13 .
چلبی، مسعود؛ موسوی، سید محسن (1387)، بررسی جامعه شناختی عوامل موثر بر شادمانی در سطوح خرد و کلان، مجله انجمن جامعه شناسی ایران، دوره نهم.
خسروی، صدراله؛ امید قمرانی؛ محمدرضا بردیده ( 1389)، بررسی عوامل مؤثر بر شادکامی دانشجویان دانشگاه آزاد واحد فیروزآباد، مجله مشاور مدرسه6 ، (1) ، 8-14.
رحمانی خلیلی، احسان (1392)، بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر سلامت اجتماعی شهروندان تهرانی، پایان نامه دکتری، رشته جامعه شناسی، استاد راهنما: منصور وثوقی، استاد مشاور: سید محمد صادق مهدوی و علیرضا محسنی تبریزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات.
عابدی، محمدرضا (1381)، بررسی و مقایسه اثربخشی روشهای مشاوره شغلی به سبک نظریه یادگیری اجتماعی، سازگاری شغلی و مدل شناختی رفتاری فوردایس بر کاهش افسردگی شغلی مشاوران آ.پ. شهر اصفهان، پایان نامه دکتری مشاوره، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
عبدی ، عباس و محسن گودرزی (1378)، تحولات فرهنگی در ایران، تهران، روش.
محمدزاده، پرویز؛ حسین اصغرپور؛ امید منیعی (1392)، بررسی تأثیر درآمد بر شادی نیروی کار در ایران، مجلۀ تحقیقات اقتصادی 48:
Ahuvia, Aaron. C. (2002). “Materialistic values and well-being in business students”. European journal of social peychohogy, Vol. 32, No. 1, pp. 137-146.
Ahuvia, Aaron. C. (2008). “If money doesn’t make us happy, why do we act as if it does?”. Journal of Economic Psychology, Vol. 29, No. 4, pp. 491-507.
Diener, E., & Seligman M. (2002). “Very happy people”. Psychology Sience, No. 13, pp.81-4.
Easterlin, R. A. (1974). Does Economic Growth Improve the Human Lot? Some Empirical Evidence. in David P.A. and Reder, M.W. (eds.).Nations and Households in Economic Growth: Essays in Honour of Moses Abramowitz, Academic Press, New York and London, 89-125.
Frey, B.S. & Stutzer, A. (2000). Happiness, Economy and Institutions. Economic Journal. 110 (446): 918–938.
Kenny, C. (1999). Does Growth Cause Happiness, or Does Happiness Cause Growth?. KYKLOS. 52: 3-26. Washington, DC.
Kesebir P& ED. Diener. (2008). In Pursuit of Happiness: Empirical Answers to Philosophical Questions. Perspectives on Psychological Science. Volume3. (2): 117-125:http://pps.sagepub.com.
Knabe, A., & Rätzel, S. (2010). Income, happiness, and the disutility of labor. Journal of Economics Letters. 107 (1): 77–79.
Lane, R. (2000). “Diminishing Returns to income; Companionship and happiness”. Journal of happiness studies, No. 1, pp. 103-119.
Lindenberg, S. (1993). Framing, empirical, evidence and applications (pp. 11-38). Tubingen: Mohr (siebeck).
Lindenberg, S. (2000). “It takes both trust and lack of mistrust: the workings of solidarity and relational signaling in contractual relationships”. Journal of Management and Governance, No. 4, pp. 11-33.
Nieboer, A., Lindenberg, S., Boomsma, A., Van Bruggen, A.C. (2005). “Dimensions of well-being and their measurement: The SPF-IL Scale”. Social Indicators Research, No. 73, pp. 313-353.
Sacks, D. W., Stevenson, B. & Wolfers, J. (2012). The New Stylized Facts about Income and Subjective Well-Being. Emotion. 12 (6):1181-1187.
Schyns, P. (2000). “Cross National Differences in Happiness: Indicator”. No. 43, pp. 3-26.
Tian, Guoqiang & Liyan Yang. (2008). How Are Income and Non-Income Factors Diferent in Promoting Happiness? An Answer to the Easterlin Paradox. Texas A&M University Department of Economics and Rotman School. University of Toronto. http://papers.
Turner Janatan, H. (2000). On The origins of human emotions. Asociological inquiry in to the evolution of human affect. CA: Stanford University press.
UNDP (1990). Human development Report. Oxford: Oxford university press.
Veenhoven, R. (1989). National Wealth and Individual Happiness.Understanding Economic Behaviour. 11: 9-32.
Veenhoven, R. (2001). “Interdisciplinary forom on subjective well-bing”. Journal of happiness studies, No. 2, pp. 85-92.
