معنای توسعه شهری در میان مدیران و سیاستگذاران شهر (مطالعه موردی: کلان شهر رشت)
الموضوعات : مطالعات توسعه اجتماعی ایران
میلاد پوررجبی
1
(پژوهشگر مرکز تحقیقات و سیاست علمی کشور، دانشجوی دکتری جامعه شناسی اقتصادی و توسعه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.)
علی اکبر مجدی
2
(استادیار گروه جامعه شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد ، مشهد، ایران (نویسنده مسئول مقاله).)
غلام رضا حسنی
3
(استادیار گروه جامعه شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران)
احمدرضا اصغرپور
4
(استادیار گروه جامعه شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران.)
الکلمات المفتاحية: توسعه, پدیدارشناسی, مدیران و سیاستگذاران, حاشیه‌ی شهر, رشت,
ملخص المقالة :
شهر به مثابه یک تشکیلات بسیار پیچیده و متغیر، دارای فضایی مبهم و بی‌ثبات است. این وضعیت از طریق مدیریت شهری به شکل مستمر کنترل و پایش می‌شود تا پیرامون شهرها را در یک وضعیت متعادل و پایداری قرار دهد، در این میان برداشت‌های شخصی مدیران و سیاستگذاران شهری در سیاست‌ها، برنامه‌ها و اقدامات کلان شهری نقش مؤثری را ایفا می‌کند این پژوهش درصدد است تا با روش پدیدارشناختی از تجارب زیسته مسئولین شهری در جهت فهم معنای توسعه شهر به عنوان شاخصی برای ارزیابی و نظارت بر عملکرد وضعیت شهری ارائه دهد، بدین منظور فرایند مصاحبه عمیق تا اشباع نظری به 26 نفر از مدیران و سیاستگذاران رسید که از طریق نرم‌افزار MAXQDA 2020 تحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که مدیران و سیاستگذاران شهری فهم معنای توسعه در فضاهای پیرامونی شهر را به مؤلفه‌های دولت‌محوری، پایدار محوری، جمع محوری و تعهد محوری گره می‌زنند؛ از دیدگاه مدیران و سیاستگذاران توجه به مناطق حاشیه شهر از طریق مؤلفه‌های اشاره‌شده منجر به از بین رفتن حاشیه‌سازی در مناطق پیرامونی شهر خواهد شد. همچنین چرخش مؤلفه‌های میانی از طریق یک بسط تئوریک ساختار فهم تک ساحتی از پیرامون بر پایه این پژوهش شناسایی و تنظیم شد. با توجه به یافته‌های پژوهش پیشنهاد می‌شود مدیریت مشارکت گرا برای محیط‌های سازمانی و طرح‌های شهری نوسازی محله محور مبتنی بر نقش شهروندمداری در دستور کار قرار گیرد.
_||_
