رابطه حکمرانی خوب با توسعه شهر خلاق فرهنگی
الموضوعات : مدیریت فرهنگیمهنوش خزایی 1 , محسن عامری شهرابی 2 , فرامرز ملکیان 3
1 - دانشجوی دکتری مدیریت و برنامه‌ریزی فرهنگی، گروه مدیریت و برنامه‌ریزی فرهنگی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - گروه مدیریت و برنامه‌ریزی فرهنگی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)
3 - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه
الکلمات المفتاحية: حکمرانی خوب, شهر خلاق فرهنگی, کرمانشاه,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف پژوهش: پژوهش حاضر با هدف رابطه حکمرانی خوب با توسعه شهر خلاق فرهنگی انجام شد. روش پژوهش: روش پژوهش، توصیفی - پیمایشی با رویکرد معادلات ساختاری می‌باشد. جامعه آماری پژوهش، مدیران میانی و پایه ادارات کل دستگاه‌های اجرایی شهر کرمانشاه با تعداد جامعه‌ی آماری 145 بود، که براساس فرمول کوکران، نمونه برابر با 108 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد حکمرانی حکمرانی خوب OPM و CIPFA (2004) و شهر خلاق فرهنگی محقق ساخته می‌باشد، که روایی آن‌ها با روایی سازه؛ و پایایی آن‌ها با آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تأیید شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS23 وSMART PLS2 تحلیل شدند. کیفیت مدل اندازه‌گیری با آزمون cv.com و مدل ساختاری با آزمون cv.red تأیید شد و هم‌چنین کیفیت مدل نهایی پژوهش با توجه به شاخص GOF که 524/0 شده است، نشان داد که مدل از برازش قوی برخوردار است. هم‌چنین مقدار R2 برابر 383/0 شد که قوی ارزیابی می‌شود. یافته‌ها: نتایج فرضیه‌های پژوهش نشان داد که متغیر حکمرانی خوب بر متغیر شهر خلاق فرهنگی تأثیر مثبت و مستقیم دارد. مؤلفه‌های حکمرانی خوب شامل: نتیجه‌گرایی، اثربخشی نقش‌ها و وظایف و پاسخ‌گویی بر شهر خلاق فرهنگی تأثیر مثبت و مستقیم و مؤلفه‌های ارتقا ارزش‌ها، شفاف‌سازی و ظرفیت‌سازی بر متغیر شهر خلاق فرهنگی تأثیر نداشتند و هم‌چنین متغیر حکمرانی خوب بر مؤلفه‌های شهر خلاق فرهنگی (به جز تقویت تکثرگرایی فرهنگی) تأثیر مثبت و مستقیم داشت. نتیجه‌گیری: می‌توان گفت که توجه به حکمرانی خوب در ادارات و دستگاه‌های اجرایی، می‌تواند در بروز شهر خلاق فرهنگی نقش سازنده‌‌ای داشته باشد.
احمدنیا، محمدرضا (۱۳۹۳). تبیین شهر خلاق: از رویکرد تا تحقق، اولین کنفرانس بین‌المللی مهندسی محیط زیست، تهران، مرکز راهکارهای دست‌یابی به توسعه پایدار.
اذانی، مهری، حاتمی، مجتبی، حاتمی، حسین (1390). تحلیلی بر فرهنگ شهروندی در شهر یزد. برنامه‌ریزی فضایی (جغرافیا).
اسمعیلی، فضل‌الله؛ مهدی خداداد و مهدیه نخعی (۱۳۹۵). عوامل موثر بر تحقق شهر خلاق (شهر گرگان)، سومین کنفرانس علمی پژوهشی افق‌های نوین در علوم جغرافیا و برنامه‌ریزی معماری و شهرسازی ایران، تهران، انجمن توسعه و ترویج علوم و فنون بنیادین.
اکبری مطلق، مصطفی (۱۳۹۲). بررسی ابعاد نظریه شهر خلاق و تاثیر آن بر توسعه شهری پایدار با تاکید بر تجارب جهانی، همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری، بوکان، شرکت سازه کویر
امینی قشلاقی، داود (1395). بومی‌سازی و تبیین شاخص‌های مکانی و فضایی شهرخلاق در کلان شهر تهران، رساله دکترا، دانشگاه پیام نور، مرکز تحصیلات تکمیلی.
خان سفید، مهدی (1391). مدیریت شهری و شهر خلاق. منظر، شماره 19.
خدامی، سعیده (1397). بررسی تحقق‌پذیری شهر خلاق با رویکرد فرهنگی در راستای توسعه هدفمند شهری (نمونه موردی: شهرتبریز)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهر قدس، دانشکده فنی و مهندسی، گروه برنامه‌ریزی شهری.
خستو، مریم؛ حبیب، فرح (1395). رویکردی تحلیلی به تاثیر کالبد شهر برفرهنگ با تاکید بر بافت شهری، مطالعه موردی: شهرقزوین، مطالعات شهر ایرانی اسلامی.
ربانی خوراسکانی و همکاران، علی (1390). بررسی نقش تنوع اجتماعی در ایجاد شهرهای خلاق و نوآور (مورد شهر اصفهان)، جغرافیا و توسعه، شماره 21.
رحیمی، محمد و مردعلی، محسن و داها، الهام و فلاح‌زاده، عبدالرسول (1392). شهر خلاق (مبانی نظری و شاخص‌ها)، نشریه دانش شهر.
سعیدی، هادی (1391). شهر خلاق،نشریه شهرداری‌ها، سال یازدهم، شماره 100.
شاطریان، محسن؛ حیدری سورشجانی، رسول؛ ورفی‌نژاد، ژیلا (1396). اثرات توان گردشگری در گسترش زیرساخت‌ها و ایجاد شهرخلاق، مطالعه موردی: شهرکرمانشاه، جغرافیا.
شاکری, یونس (۱۳۹۳). نقش متقابل مدیریت شهری و شهروندان خلاق در بافت‌های فرسوده شهری، اولین کنفرانس ملی شهرسازی، مدیریت شهری و توسعه پایدار، تهران، موسسه ایرانیان، انجمن معماری ایران.
شمس، مجید و فاطمه عاشوری (۱۳۹۴). مدیریت شهری و رویکرد شهر خلاق، دومین کنفرانس بین‌المللی عمران، معماری و توسعه اقتصاد شهری، شیراز، موسسه آموزشی مدیران خبره نارون.
صدیق، محمد (1394). مطالعه و تعیین مولفه‌های فرهنگ شهری و شهر فرهنگی، مطالعه موردی: شهر بردسکن، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور، مرکز فردوس.
محمدی، مریم (1395). تحلیل ویژگی‌ها و الزامات شهر خلاق برای جذب طبقه خلاق (نمونه موردی شهر تهران) پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی پردیس تحصیلات تکمیلی خودگردان.
محمودی آذر، شیرزاد؛ داودپور، زهره (1397). برندسازی شهری برای تحقق شهر خلاق؛ ارائه نظریه‌ای داده بنیاد (مورد مطالعه: شهر ارومیه)، توسعه محلی، دوره دهم شماره 1.
مختاری ملک آبادی، رضا؛ سقایی، محسن؛ ایمان، فاطمه (1393). سطح‌بندی مناطق پانزده‌گانه اصفهان از لحاظ شاخص‌های شهر خلاق با استفاده از مدل‌های برنامه‌ریزی منطقه‌ای، پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، سال 5، شماره 16.
مرادی، فاطمه؛ سعیده زرآبادی، زهراسادات؛ ماجدی، حمید (1398). واکاوی اصول بازآفرینی شهری فرهنگ- مبنا بارویکردارتقای رقابت‌پذیری، باغ نظر.
مشکینی، ابوالفضل؛ حاتمی‌نژاد، حسین؛ مهدنژاد، حافظ؛ پرهیز، فریاد (1393). شهر خلاق الگویی نوین برای توسعه دانش بنیان در حوزة مدیریت شهری، چاپ اول، تهران: نشر آراد کتاب.
Abdul Azeez, I. A (2018). Coping With the Menace of Urban Sprawl Development through Good Governance in Maiduguri, Nigeria, FUTY Journal of the Environment.
Biswas, R. Jana, A.Arya, K. Ramamritha, K (2019). A good-governance framework for urban management, Journal of Urban Management.
Chan, A. Alexandri, M.B. Tresna, P.W (2019). Place Brand Experience Of Bandung City As UNESCO’s Creative City Network In City Economy Development, Review Of Integrative Business And Economics Research.
Grodach, C (2017). Urban Cultural Policy And Creative City Making. Cities.
Hawkins, B & Parkhurst, J (2016). The good governance of evidence in health policy. Evidence & Policy: A Journal of Research, Debate and Practice.
Helliwell, J.F. Huang, H. Grover, S. Wang, S (2018) Empirical linkages between good governance and national wellbeing, Journal of Comparative Economics.
Joaquim Rius Ulldemolins (2014). Culture and authenticity in urban regeneration processes: Place branding in central Barcelona, Urban Studies, Urban Studies Journal Limite.
Landry, C (2010). The Creative Ecology Of The Creative City: A Summary, Books.Google.Com
Meyer, N. Auriacombe, C (2019). Good Urban Governance And City Resilience: An Afrocentric Approach To Sustainable Development, Sustainability.
Octavana Siregar, H. Muslihah, S (2019). Implementation Of Good Governance Principles In Village Government Context In Bantul Regency, Yogyakarta, Jurnal Perspektif Pembiayaan Dan Pembangunan Daerah 6(4).
Scott, A.J (2014). Beyond The Creative City: Cognitive– Cultural Capitalism And The New Urbanism, Regional Studies, 48(4).
Suet Leng, K. And Badarulzaman, N (2014). Branding George Town World Heritage Site As City Of Gastronomy: Prospects Of Creative Cities Strategy In Penang, International Journal Of Culture, Tourism And Hospitality Research.
Ursic, M (2017). Critical Reconsideration Of Social And Cultural Elements That Constitute The Creative Ecosystem Of A City Examples From Slovenia And Japan, Traditiones.
_||_احمدنیا، محمدرضا (۱۳۹۳). تبیین شهر خلاق: از رویکرد تا تحقق، اولین کنفرانس بین‌المللی مهندسی محیط زیست، تهران، مرکز راهکارهای دست‌یابی به توسعه پایدار.
اذانی، مهری، حاتمی، مجتبی، حاتمی، حسین (1390). تحلیلی بر فرهنگ شهروندی در شهر یزد. برنامه‌ریزی فضایی (جغرافیا).
اسمعیلی، فضل‌الله؛ مهدی خداداد و مهدیه نخعی (۱۳۹۵). عوامل موثر بر تحقق شهر خلاق (شهر گرگان)، سومین کنفرانس علمی پژوهشی افق‌های نوین در علوم جغرافیا و برنامه‌ریزی معماری و شهرسازی ایران، تهران، انجمن توسعه و ترویج علوم و فنون بنیادین.
اکبری مطلق، مصطفی (۱۳۹۲). بررسی ابعاد نظریه شهر خلاق و تاثیر آن بر توسعه شهری پایدار با تاکید بر تجارب جهانی، همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری، بوکان، شرکت سازه کویر
امینی قشلاقی، داود (1395). بومی‌سازی و تبیین شاخص‌های مکانی و فضایی شهرخلاق در کلان شهر تهران، رساله دکترا، دانشگاه پیام نور، مرکز تحصیلات تکمیلی.
خان سفید، مهدی (1391). مدیریت شهری و شهر خلاق. منظر، شماره 19.
خدامی، سعیده (1397). بررسی تحقق‌پذیری شهر خلاق با رویکرد فرهنگی در راستای توسعه هدفمند شهری (نمونه موردی: شهرتبریز)، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهر قدس، دانشکده فنی و مهندسی، گروه برنامه‌ریزی شهری.
خستو، مریم؛ حبیب، فرح (1395). رویکردی تحلیلی به تاثیر کالبد شهر برفرهنگ با تاکید بر بافت شهری، مطالعه موردی: شهرقزوین، مطالعات شهر ایرانی اسلامی.
ربانی خوراسکانی و همکاران، علی (1390). بررسی نقش تنوع اجتماعی در ایجاد شهرهای خلاق و نوآور (مورد شهر اصفهان)، جغرافیا و توسعه، شماره 21.
رحیمی، محمد و مردعلی، محسن و داها، الهام و فلاح‌زاده، عبدالرسول (1392). شهر خلاق (مبانی نظری و شاخص‌ها)، نشریه دانش شهر.
سعیدی، هادی (1391). شهر خلاق،نشریه شهرداری‌ها، سال یازدهم، شماره 100.
شاطریان، محسن؛ حیدری سورشجانی، رسول؛ ورفی‌نژاد، ژیلا (1396). اثرات توان گردشگری در گسترش زیرساخت‌ها و ایجاد شهرخلاق، مطالعه موردی: شهرکرمانشاه، جغرافیا.
شاکری, یونس (۱۳۹۳). نقش متقابل مدیریت شهری و شهروندان خلاق در بافت‌های فرسوده شهری، اولین کنفرانس ملی شهرسازی، مدیریت شهری و توسعه پایدار، تهران، موسسه ایرانیان، انجمن معماری ایران.
شمس، مجید و فاطمه عاشوری (۱۳۹۴). مدیریت شهری و رویکرد شهر خلاق، دومین کنفرانس بین‌المللی عمران، معماری و توسعه اقتصاد شهری، شیراز، موسسه آموزشی مدیران خبره نارون.
صدیق، محمد (1394). مطالعه و تعیین مولفه‌های فرهنگ شهری و شهر فرهنگی، مطالعه موردی: شهر بردسکن، پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور، مرکز فردوس.
محمدی، مریم (1395). تحلیل ویژگی‌ها و الزامات شهر خلاق برای جذب طبقه خلاق (نمونه موردی شهر تهران) پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی پردیس تحصیلات تکمیلی خودگردان.
محمودی آذر، شیرزاد؛ داودپور، زهره (1397). برندسازی شهری برای تحقق شهر خلاق؛ ارائه نظریه‌ای داده بنیاد (مورد مطالعه: شهر ارومیه)، توسعه محلی، دوره دهم شماره 1.
مختاری ملک آبادی، رضا؛ سقایی، محسن؛ ایمان، فاطمه (1393). سطح‌بندی مناطق پانزده‌گانه اصفهان از لحاظ شاخص‌های شهر خلاق با استفاده از مدل‌های برنامه‌ریزی منطقه‌ای، پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، سال 5، شماره 16.
مرادی، فاطمه؛ سعیده زرآبادی، زهراسادات؛ ماجدی، حمید (1398). واکاوی اصول بازآفرینی شهری فرهنگ- مبنا بارویکردارتقای رقابت‌پذیری، باغ نظر.
مشکینی، ابوالفضل؛ حاتمی‌نژاد، حسین؛ مهدنژاد، حافظ؛ پرهیز، فریاد (1393). شهر خلاق الگویی نوین برای توسعه دانش بنیان در حوزة مدیریت شهری، چاپ اول، تهران: نشر آراد کتاب.
Abdul Azeez, I. A (2018). Coping With the Menace of Urban Sprawl Development through Good Governance in Maiduguri, Nigeria, FUTY Journal of the Environment.
Biswas, R. Jana, A.Arya, K. Ramamritha, K (2019). A good-governance framework for urban management, Journal of Urban Management.
Chan, A. Alexandri, M.B. Tresna, P.W (2019). Place Brand Experience Of Bandung City As UNESCO’s Creative City Network In City Economy Development, Review Of Integrative Business And Economics Research.
Grodach, C (2017). Urban Cultural Policy And Creative City Making. Cities.
Hawkins, B & Parkhurst, J (2016). The good governance of evidence in health policy. Evidence & Policy: A Journal of Research, Debate and Practice.
Helliwell, J.F. Huang, H. Grover, S. Wang, S (2018) Empirical linkages between good governance and national wellbeing, Journal of Comparative Economics.
Joaquim Rius Ulldemolins (2014). Culture and authenticity in urban regeneration processes: Place branding in central Barcelona, Urban Studies, Urban Studies Journal Limite.
Landry, C (2010). The Creative Ecology Of The Creative City: A Summary, Books.Google.Com
Meyer, N. Auriacombe, C (2019). Good Urban Governance And City Resilience: An Afrocentric Approach To Sustainable Development, Sustainability.
Octavana Siregar, H. Muslihah, S (2019). Implementation Of Good Governance Principles In Village Government Context In Bantul Regency, Yogyakarta, Jurnal Perspektif Pembiayaan Dan Pembangunan Daerah 6(4).
Scott, A.J (2014). Beyond The Creative City: Cognitive– Cultural Capitalism And The New Urbanism, Regional Studies, 48(4).
Suet Leng, K. And Badarulzaman, N (2014). Branding George Town World Heritage Site As City Of Gastronomy: Prospects Of Creative Cities Strategy In Penang, International Journal Of Culture, Tourism And Hospitality Research.
Ursic, M (2017). Critical Reconsideration Of Social And Cultural Elements That Constitute The Creative Ecosystem Of A City Examples From Slovenia And Japan, Traditiones.
