تاثیر نانورس و ماده سازگارکننده بر جذب آب طولانیمدت، ضریب انتشار رطوبت و ریخت‌شناسی چندسازه چوبپلاستیک
الموضوعات :
افسانه شهرکی
1
(دانش‌آموخته کارشناسی‌ارشد فرآورده‌های چندسازه چوب، دانشگاه زابل، زابل، ایران.)
بابک نصرتی ششکل
2
(استادیار گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشگاه زابل، زابل، ایران.)
رحیم محبی گرگری
3
(مربی گروه علوم و صنایع چوب و کاغذ، دانشگاه زابل، زابل، ایران.)
مجید عبدوس
4
(دانشیار گروه شیمی پلیمر، دانشگاه امیرکبیر، تهران، ایران.)
الکلمات المفتاحية: ضریب انتشار رطوبت, جذب آب طولانیمدت, نانورس, آزمون تفرق اشعه ایکس, چوبپلاستیک,
ملخص المقالة :
این پژوهش با هدف بررسی تاثیر نانوذرات رس و سازگارکننده انیدرید مالیئک پلی پروپیلنی بر جذب آب طولانی مدت، ضریب انتشار رطوبت و ریخت شناسی چندسازه چوب پلاستیک انجام شد. برای این منظور، آرد چوب با نسبت 50 درصد با پلی پروپیلن مخلوط گردید و از نانوذرات رس با نسبت های 0، 2 و 4 درصد بر مبنای وزن خشک آرد چوب و ماده سازگارکننده با نسبت های 0 و 3 درصد بر مبنای وزن پلاستیک استفاده گردید. فرآیند اختلاط مواد داخل دستگاه اکسترودر انجام شد و نمونه های آزمونی با استفاده از روش قالب گیری تزریقی ساخته شدند. جهت مطالعه تاثیر سازگارکننده انیدریدی از طیف سنجی مادون قرمز استفاده گردید. سپس جذب آب طولانی مدت نانوچندسازه چوب پلاستیک طی 1560 ساعت انجام شد. همچنین جهت تعیین سرعت جذب آب در نانوچندسازه چوب پلاستیک، ضریب انتشار رطوبت محاسبه شد. مطالعه ریخت شناسی نانوچندسازه ها با استفاده از آزمون تفرق اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی پویشی انجام گردید. نتایج نشان داد که با افزایش نانورس و ماده سازگارکننده جذب آب و ضریب انتشار رطوبت در نانوچندسازه چوب پلاستیک کاهش یافت. نتایج حاصل از طیف سنجی مادون قرمز نشان داد که در اثر افزایش سازگارکننده انیدریدی میزان جذب گروه های هیدروکسیل کاهش یافت. تعیین نوع ساختار کریستالوگرافی نانوچندسازه با استفاده از اشعه ایکس نشان داد که نوع ساختار تشکیل شده در نانوچندسازه از نوع بین لایه ای بوده و با افزایش نانورس و ماده سازگارکننده فاصله بین لایه‌های سیلیکاتی رس افزایش یافته است. نتایج حاصل از میکروسکوپ الکترونی پویشی نیز حاکی از بهبود فصل مشترک بین چوب و پلاستیک در اثر افزایش سازگارکننده انیدریدی بود.
