حق فسخ ناشی از پیش‌بینی نقض قرارداد در اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی، کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا و حقوق ایران
الموضوعات : تحقیقات حقوق خصوصی و کیفری
رسول قاسمی
1
(گروه حقوق الهیات ومعارف اسلامی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایرانphd.r.ghasemi@gmail.com)
محمد هادی مهدوی
2
(گروه حقوق الهیات ومعارف اسلامی واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران. (نویسنده مسئول) h110mahdavi@gmail.com)
الکلمات المفتاحية: قاعده غرر, فسخ, بنای عقلا, پیش بینی نقض قرارداد, خیار تفلیس, خیار تعذر تسلیم,
ملخص المقالة :
در اصول قراردادهای تجاری بین‌المللی و کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا هرگاه قبل از موعد انجام تعهد، متعهد اعلام کند که موضوع قرارداد را انجام نمی‌دهد یا نشانه عدم توانایی وی از انجام تعهد آشکار شود، نقض قرارداد قابل پیش بینی است. در این صورت، متعهد له می‌تواند قرارداد را فسخ کند اما در حقوق ایران در صورت احتمال عهد شکنی مواردی از فسخ قرارداد وجود دارد. خیار تفلیس و تعذر تسلیم از مصادیق نظریه پیش بینی نقض قرارداد در حقوق ایران هستند. نگارنده معتقد است نظریه پیش‌بینی نقض قرارداد با استفاده از قواعد و اصول مسلم حقوقی مانند قاعده دفع ضرر محتمل، بنای عقلا و نظریه عدالت معاوضی و قاعده نفی غرر در حقوق ایران قابل پذیرش است.
