خودشناسی؛ رهاورد تجربه سکنیگزینی در کلاس طراحی معماری
الموضوعات :معصومه یعقوبی سنقرچی 1 , سید غلامرضا اسلامی 2
1 - دانش آموخته مقطع دکترای معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (مسئول مکاتبات).
2 - دانشیار دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران.
الکلمات المفتاحية: خودشناسی, طراحی معماری, پدیدارشناسی, نمادگرایی, سکنی گزینی,
ملخص المقالة :
طبق آموزههای دین مبین اسلام، بالاترین وظیفه انسان شناخت خویشتن است. درسایه چنین شناختی انسان قادر است به شناخت پروردگار خویش نیز نائل آید. با این نگاه، والاترین هنر، هنری است که انسان را در راه شناخت خویش یاری رساند. آموزش و خلق اثر معماری به عنوان یک هنر میبایست در راستای این هدف باشد. با این وجود خلاء راهکارهایی مبتنی بر این هدف در آموزش و طراحی معماری کاملا احساس میشود. در این مقاله برای یافتن راهکار طراحی، ابتدا، به روش استدلال استقرائی و با تحلیل یافتههای حوزههای مختلف علوم، به ارائه راهکار طراحی معماری پرداخته شد. در مرحله دوم به تجربه عملی راهکار نظری اقدام گردید. تجربة عملی و تحلیل پدیدارشناسانة آن، در بردارندۀ نتایج ارزشمندی است که مؤید بخش نظری تحقیق است. نتایج نشان دهندة این حقیقت هستند که شناخت خویشتن یک جریان ناخودآگاه است و با ساختن سکنی گزینانه رابطهای مستقیم دارد.
1. ----------.(1385). قرآن مجید. (الهی قمشه ای، مترجم). تهران: گلی.
2. اسلامی، سید غلامرضا. (1392). درس گفتار مبانی نظری در معماری؛ عینکهایمان را خودمان بسازیم. تهران: علم معمار رویال؛ فرهنگستان هنر جمهوری اسلامی ایران، پژوهشکده هنر.
3. اکبرى، فاطمه؛ و پورنامداریان، تقی.(1390). رمز و تفاوت آن با نماد و نشانه. رشد آموزش زبان و ادب فارسی، 3، 54-60.
4. باشلار،گاستن. (1387). بوطیقای فضا. (مریم کمالی و محمد شیربچه، مترجمان). تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
5. پالاسما، یوهانی. (1392). دست متفکر، حکمت وجود متجسد در معماری. (علی اکبری، مترجم). تهران: پرهام نقش.
6. پرتوی، پروین.( 1387). پدیدارشناسی مکان. تهران: موسسه تألیف، ترجمه و نشر آثار هنری متن.
7. پناهی، سیامک؛ هاشم پور، رحیم؛ و اسلامی، سید غلامرضا. (1393). معماری اندیشه از ایده تا کانسپت. هویت شهر،17، 25-34.
8. حبیب، فرح؛ نادری، سید مجید؛ و فروزانگهر، حمیده. (1387). پرسمان تبعی در گفتمان کالبد شهر و هویت (کالبد شهر تابع هویت یا هویت شهر تابع کالبد شهر). هویت شهر، 3 ،13- 23.
9. حجت، عیسی؛ و انصاری، حمیدرضا. (1392). ساختمانها با من حرف میزنند. تهران: علم معمار رویال.
10. رجبی، محمد. ( 1378). هنر وحقیقت. مجموعه مقالات چیستی هنر، تهران: پژوهشهای اسلامی رهبری در دانشگاهها.
11.ستارى، جلال. (1372). مدخلى بر رمزشناسى عرفانى. تهران: نشر مرکز.
12. مددپور، محمد. (1374). تجلیات حکمت معنوی در ساحت هنر، تهران: امیرکبیر.
13. نجف پور، رضا. (1388). نماد در قرآن. تهران: دانشگاه تهران.
14. نقیزاده، محمد. (1385)، معماری و شهرسازی اسلامی، اصفهان: انتشارات راهیان.
15. Allen, D. & M. Eliade (ed.). (1987). Phenomenology of Religion , Encyclopedia of Religion. New York: Macmillan.
16. Barrie, Th. (1996). Spiritual Path, Sacred Place: Myth, Ritual, and Meaning in Architecture .Boston & London: Shambhala Publications.
17. Heidegger, M. (2001). Poetry, Language, Thought. (A. Hofstadter. Transe). Harper Perennial. New York: Modern Classics
18. Maslow, A. (1987). Motivation and personality. Michigan: Pearson, Harper and Row. The University of Michigan.
19. Rogers, C. (1995). On Becoming a Person: A Therapist's View of Psychotherapy. New York: Mariner Books.
20. Yaghoobi, S. M., & Islami, S,Gh (2014). Endogenous Development; an Alternative for De-escalation of Identity Crisis among Iranian Women. International Journal of Architecture and Urban Development ,4(2), 89-98.