شناسایی اصول و تدوین مدل بازآفرینی محله با رویکرد پایداری اجتماعی با بهره‌گیری از روش دلفی

الموضوعات :

ماندانا ملک ¹ (دانشجوی دکترای شهرسازی، گروه شهرسازی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
علیرضا عندلیب ² (دانشیار گروه شهرسازی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
زهرا سادات سعیده زرآبادی ³ (دانشیار گروه شهرسازی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.)
حمید ماجدی ⁴ (استاد گروه شهرسازی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران)

تاريخ الإرسال : 09 الجمعة , جمادى الأولى, 1439 تاريخ التأكيد : 09 الثلاثاء , جمادى الأولى, 1440 تاريخ الإصدار : 05 الثلاثاء , صفر, 1442

الکلمات المفتاحية: محلات ناکارآمد شهری, پایداری اجتماعی, بازآفرینی محله,

ملخص المقالة :

پایداری اجتماعی یکی از ابعاد سه گانه توسعه پایدار و بازآفرینی یکی از متأخرترین رویکردهای مواجهه با مسائل و مشکلات محلات شهری، است. هدف این مقاله، تبیین ابعاد و مؤلفه‌های بازآفرینی محلات شهری و اصول کلان و سیاست های پشتیبان آن با رویکرد ارتقاء پایداری اجتماعی است. روش تحقیق، بر مبنای مطالعات اسنادی بوده، ضمن بهره گیری از روش دلفی، با استفاده از دیدگاه خبرگان، امتیاز دهی به 4 بعد و 21 عامل مستخرج از مبانی نظری انجام، تحلیل و مدل بازآفرینی محله با رویکرد پایداری اجتماعی ارائه‌شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است اصول تبیین شده بازآفرینی محلات شهری با رویکرد پایداری اجتماعی در قالب چهار دسته کالبد و محیط‌زیست پایدار، اجتماع پایدار، اقتصاد پایدار و حکمروایی صورت‌بندی شده است. درنهایت سیاست های 32 گانه پشتیبان در راستای تحقق پایداری اجتماعی در فرآیند بازآفرینی محله و مدل پیشنهادی که ترتیب عامل‌های هر بعد آن معنی‌دار است، ارائه شد

المصادر:

بحرینی، حسین؛ ایزدی، محمد­سعید؛ و مفیدی، مهرانوش. (1392). رویکردها و سیاست­های نوسازی شهری (از بازسازی تا بازآفرینی شهری پایدار). مطالعات شهری، (9)، 30-17.

پیران، پرویز. (1396). معرفی مفاهیم پیشاهنگ؛ کتاب دوم: محله. تهران: شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران.

شیعه، اسماعیل؛ دانشپور، سیدعبدالهادی؛ و روستا، مریم. (1396). تدوین مدل شاخص­های مکانی پایداری اجتماعی به کمک روش دلفی و تکنیک شانون. معماری و شهرسازی آرمان‌شهر، (19)، 129-119.

عالی­زاده، عبدالرضا؛ فخرایی، مرضیه؛ و کیقبادی، مرضیه. (1393). نگاهی به روش‌های آینده‌پژوهی: معرفی شش تکنیک مهم و پرکاربرد در آینده‌پژوهی.آینده‌پژوه.

قدمی، مصطفی؛ تولایی، سیمین؛ و فاطمی، محمد­مهدی. (1389). ارزیابی استراتژیک قابلیت­های توسعه گردشگری: مطالعه موردی شهر فریدون‌کنار. تحقیقات کاربردی علوم اجتماعی، (19)، 128-111.

Boussaa, D. (2017). Urban Regeneration and the Search for Identity in Historic Cities. Sustainability, 10(1), 48-64.

Bramley, G., Dempsey, N., Power, S., & Brown, C. (2006). What is ‘social sustainability’, and how do our existing urban forms perform in nurturing it. Proceeding of the Sustainable Communities and Green Futures’ Conference. April 5. London: Bartlett School of Planning, University College London.

Braun, V., & Clarke, V. (2006). Using thematic analysis in psychology. Qualitative research in psychology, 3(2), 77-101.

Chan, E., & Lee, G. K. (2008). Critical factors for improving social sustainability of urban renewal projects. Social Indicators Research, 85(2), 243-256.

Colantonio, A. (2007). Social sustainability: an exploratory analysis of its definition, assessment methods metrics and tools. Oxford Brooks University. Oxford: Oxford Institute for Sustainable Development (OISD).

Colantonio, A., & Dixon, T. (2011). Urban regeneration and social sustainability: Best practice from European cities. United Kingdom: John Wiley & Sons.

Couch, C., Fraser, C., & Percy, S. (2008). Urban regeneration in Europe. London: John Wiley & Sons.

Deakin, M. (2009). A community-based approach to sustainable urban regeneration. Journal of Urban Technology, 16(1), 91-112.

Deakin, M. (2012). The case for socially inclusive visioning in the community-based approach to sustainable urban regeneration. Sustainable Cities and Society, 3, 13-23.

Dempsey, N., Bramley, G., Power, S., & Brown, C. (2011). The social dimension of sustainable development: Defining urban social sustainability. Sustainable development, 19(5), 289-300.

DFID (Department for international development), (2002). Indicators for Socially Sustainable Development, Retrieved 2017 from http://www.livelihood.org/info/docs/wssd-indbr.pdf.

Galster, G. (2001). On the nature of the neighborhood, Urban studies, 38(12), 2111-2124.

Garriga, E., & Melé, D. (2004). Corporate social responsibility theories: Mapping the territory. Journal of business ethics, 53(1-2), 51-71.

Harris, C., McLaughlin, W., Brown, G., & Becker, D. R. (2000). Rural communities in the inland Northwest: an assessment of small rural communities in the interior and upper Columbia River basins. United States Department of Agriculture Forest Service General Technical Report PNW.

Hemphill, L., Berry, J., & McGreal, S. (2004). An indicator-based approach to measuring sustainable urban regeneration performance: part 1, conceptual foundations and methodological framework. Urban Studies, 41(4), 725-755.

Horik, M, B. (2017). Rotterdam as a Flexible City. Unpublished master’s thesis, Erasmus School of History, Culture and Communication, Rotterdam.

Hull, A. (2006). Facilitating structures for neighbourhood regeneration in the UK: the contribution of the Housing Action Trusts. Urban studies, 43(12), 2317-2350.

Hutchins, M. J., & Sutherland, J. W. (2008). An exploration of measures of social sustainability and their application to supply chain decisions. Journal of Cleaner Production, 16(15), 1688-1698.

Kearns, A., & Forrest, R. (2000). Social cohesion and multilevel urban governance. Urban studies, 37(5-6), 995-1017.

Landry, C. (2012). The creative city: A toolkit for urban innovators. London: Routledge.

Lawson, L, Kearns, A. (2014). Rethinking the purpose of community empowerment in neighbourhood regeneration: the need for policy clarity. Local Economy, 29(1-2), 65–81.

Leary, M. E., & McCartyy, J. (2013). The Routledge companion to urban regeneration. London:Routledge.

Lehtonen, M. (2004). The environmental–social interface of sustainable development: capabilities, social capital, institutions. Ecological economics, 49(2), 199-214.

Lichfield, D. (2010). Integrated evaluation of regeneration plans. Journal of Urban Regeneration &Renewal, 4(2), 126-134.

Littig, B., &Grießler, E. (2005). Social sustainability: a catchword between political pragmatism and social theory. International journal of sustainable development, 8(1-2), 65-79.

Magis, K. (2010). Community resilience: An indicator of social sustainability. Society and Natural Resources, 23(5), 401-416.

Manzi, T., Lucas, K., Jones, T. L., & Allen, J. (Eds). (2010). Social sustainability in urban areas: Communities, connectivity and the urban fabric. Routledge.

ODPM, (2006). UK Presidency. EU Ministerial Informal on Sustainable Communities. European Evidence Review papers. office of the deputy Prime Minister, London.

Omann, I., Spangenberg, J. H. (2002). Assessing social sustainability. In Biennial Conference of the International Society for Ecological Economics, (7), (pp, 304). Sousse, Tunisia.

Paumier, C. B. (2004), Creating a vibrant City Center: Urban design and regeneration principals, Washington: Urban Land Institute.

Pepperdine, S. (2000). Social indicators of rural community sustainability: an example from the Woady Yaloak Catchment. In Future of Australia Country Towns Conference. June, Bendigo.

Ravetz, J. (2001). City- region 2020: integrated planning for a sustainable environment. London: Routledge.

Roberts, P., & Sykes, H. (2000). Urban regeneration: A handbook. London: SAGE Publications.

Robert, P. (2005). Urban and Regional Regeneration: Principles, Practice and Lessons from Experience in the United Kingdom In Hulsbergen, E. D., Klaasen, I.T., & Kriens, I., Shifting Sense (Looking back to the future in Spatial Planning), Delft University of Technology, Techne.

Smit, E. (2014). Neighborhood regeneration in a declining city: the case of Detroit, Unpublished Master's thesis, Utrecht University.

Squires, G., & Booth, C. (2015), Dysfunctional neighbourhoods: A conceptual framework for urban regeneration and renewal, Journal of urban regeneration and renewal, 8(3), 301-313.

Tallon, A. (2013). Urban Regeneration in the UK. London: Routledge.

Weingaertner, C., & Moberg, Å. (2014). Exploring social sustainability: Learning from perspectives on urban development and companies and products. Sustainable Development, 22(2), 122-133.

Woodcraft, S. (2015). Underestanding and measuring social sustainability, Journal of urban regeneration and renewal, 8(2), 133-144.