تبیین ارتباط حضور آسمان در فضای معماری و نگارگری دوره صفوی از منظر ساحت‌های حیات انسان

الموضوعات :

سیدغلامرضا اسلامی ¹ , زهراالسادات حسینی ²

1 - استاد گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2 - دانشجوی دکتری معماری، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

تاريخ الإرسال : 20 السبت , ربيع الثاني, 1442 تاريخ التأكيد : 22 الثلاثاء , رمضان, 1442 تاريخ الإصدار : 12 الثلاثاء , ذو القعدة, 1442

الکلمات المفتاحية: ساحت های حیات انسان, فضای معماری, نگارگری ایرانی دوره صفوی, حضور آسمان,

ملخص المقالة :

انسان معاصر به دلیل احاطه شدن در دنیای مدرن، تحت تأثیر فضای معماری خودساخته‌ای است که به دلیل حذف مظاهر طبیعی ازجمله آسمان، انواع بیماری‌های جسمی و روانی را متحمل می‌گردد. از طرفی طبق نظریه اندیشمندان، نیازهای انسان در پاسخ به ساحت‌های مادی، روانی و معنوی او دسته‌بندی گردیده و فعالیت‌های او را در تمام دوران زندگی‌اش تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. پژوهش نظری حاضر با رویکردی کیفی، به شیوه توصیفی تحلیلی و استدلال منطقی با شواهدی از منابع کتابخانه‌ای و آثار گرافیکی منتشرشده (شاهنامه شاه‌تهماسبی و خمسه نظامی)، با پاسخ به این سؤال که حضور آسمان در نگاره‌های بارز دوره صفوی به چه میزان ظاهر گردیده و به کدام‌یک از ساحت‌های انسانی توجه بیشتری داشته، تدوین‌شده است. نتایج، نشان می‌دهد که وسعت آسمان در نگارگری‌های مکتب اصفهان، با سهم عمده در ایجاد انگیزه در انسان جهت برقراری ارتباط با عالم بالا، باعث تأمین نیازهای معنوی انسان‌ها در عصر صفوی و شکوفایی هنر معنوی این دوره شده است.

المصادر:

برهانی‌فر، سحر؛ موسوی، سید جلیل؛ طلیسچی، غلامرضا؛ و مظهری، محمدابراهیم. (1396). انتقال معنای اثر نقاشی در معماری، بازگویی معنای اثر نقاشی مادام دوسون ویل و مجموعه استودیو در معماری خانه دیوار. باغ نظر، 14(46)، 51-64.

بورکهارت، تیتوس. (1386). مبانی هنر اسلامی. (امیر نصری، مترجم). تهران: حقیقت. (نشر اثر اصلی 1992).

پاکباز، رویین. (1393). نقاشی ایران از دیرباز تا امروز. تهران: انتشارات شادرنگ.

حیدرخانی، مریم. (1394). نقاشی ایرانی در مقام منبع تاریخ معماری ایران. مطالعات معماری ایران، 4(7)، 151-162.

سمیعی، امیر؛ خدابخشی، سحر؛ و فروتن، منوچهر. (1395). مطالعه تطبیقی بازنمایی فضای معماری سنتی در آثار نقاشی و معماری معاصر ایران، نمونه موردی، آثار نقاشی پرویز کلانتری و آثار معماری سید هادی میرمیران. آرمان‌شهر، 9(17)، 63-78.

شوالیه، ژان. (1388). فرهنگ نمادها. (سودابه فضائلی، مترجم). تهران: انتشارات جیحون. (نشر اثر اصلی 2006).

صفایی پور، هادی؛ معماریان، غلامحسین؛ و بمانیان، محمدرضا. (1392). بررسی نقش آسمانه در شخصیت بخشی به فضا در معماری اسلامی ایران. کتاب ماه هنر، 16(180)، 12-20.

ضرغام، ادهم؛ و حیدری، الهام. (1393). بررسی آسمان در نگارگری از آغاز تا سده دهم هجری. پیکره، دانشکده هنر دانشگاه شهیـد چمــران اهـواز، 3(6)، 25-40.

فروتن، منوچهر. (1389). زبان معمارانِ نگاره‌های ایرانی (بررسی ویژگی‌های نگاره‌های ایرانی به‌عنوان اسناد تاریخی معماری اسلامی ایران). هویت شهر، 4(6)، 131-142.

گروت، لیندا؛ و وانگ، دیوید. (1386). روش‌های تحقیق در معماری. (علیرضا عینی فر، مترجم). تهران: دانشگاه تهران. (نشر اثر اصلی 2002).

کریمیان، حسن؛ و جایز، مژگان. (1386). تحولات ایران عصر صفوی و نمود آن در هنر نگارگری. مطالعات هنر اسلامی، 4(7)، 65-88.

گودرزی، مرتضی؛ و حلیمی، نگاره. (1385). پژوهشی پیرامون طبیعت در نگاره‌های ایرانی. خیال شرقی، 2(3)، 84-86.

نصر، سید حسین. (1373). عالم خیال و مفهوم فضا در مینیاتور ایرانی. هنر، 14(26)، 79-86.

نصر، سید حسین. (1375). هنر و معنویت اسلامی. (رحیم قاسمیان، مترجم). تهران: دفتر مطالعات دینی هنر. (نشر اثر اصلی 1990).

نقی‌زاده، محمد. (1380). ساحت‌های حیات و مراتب هنر. نامه فرهنگ، 9(42)، 157-167.

نقی‌زاده، محمد. (1391). تأملی در شناخت مبانی مسکن اسلامی ایرانی. کتاب ماه (هنر)، 15(170)، 38-55.