ارتباط از نگاه مولوی – خودشناسی حلقه گمشده ارتباطات
الموضوعات :
زینب محمودیان
1
(
نویسنده و مسئول مکاتبات
)
علی اکبر فرهنگی
2
(
ندارد
)
سید وحید عقیلی
3
(
ندارد
)
الکلمات المفتاحية: ارتباطات, انسان شناسی, خود شناسی, عرفان, انواع ارتباط,
ملخص المقالة :
تمدن ایران زمین تعریفی عمیق ، لطیف و بسیار متفاوت از آنچه تا امروز به عنوان ارتباطاتشناخته شده در خود دارد؛ از معنویات و نوشته های الهی گرفته تا ادبیات و به ویژه شعر، پدیدهبرقراری ارتباط همواره مورد توجه ایرانیان قرار داشته است.نوشته حاضر در پی ارائه آرا و نظریات ارتباطی حکیم عارف ، مولانا جلاالدین رومی به عنوان یکیاز برجسته ترین چهره های ادبیات ،حکمت و عرفان ایران و اسلام است و به این منظور یکی از غنیترین آثار او یعنی "مثنوی معنوی" رامورد واکاوی ارتباطی قرار داده تا با بررسی مفاهیم ارتباطیموجود در این اثر و نیز با برقراری ارتباط نظری میان آنچه که امروزه علم ارتباطات نامیده می شود وآنچه که در فرهنگ کهن ایرانی در ارتباط مورد توجه قرار گرفته می شد گامی هرچند کوچک درجهت بومی کردن این علم برداشته شود. روش کار به صورت کیفی و کتابخانه ای و اسنادی و با بهرهگیری از شیوه هرمنوتیک که شناخته شده ترین روش برای بررسی و مطالعه آثار ادبی شعرا می باشدو به کمک فیش برداری از منابع و ماخذ مربوط به مثنوی ونیز نقدها و تفاسیر موجود و منابع ارتباطیانجام گرفته است .مولوی تمامی انواع ارتباطات را در چهار گونه ارتباطی : ارتباط با خویشتن ، ارتباط با خدا ، ارتباطبا جهان هستی و ارتباط با همنوعان دسته بندی نموده است . وی خود شناسی را محور اصلی تمامیانواع ارتباطات و نیز جوهر اصلی علوم و معارف بشری معرفی می کند و محقق شدن تمام اهدافانسان را منوط به تحقق خودشناسی می داند.
