گسترش مدل مکان یابی استقرار تسهیلات اضطراری در شبکه های حمل و نقل
الموضوعات :
سید محمد سید حسینی
1
(ندارد)
مهرداداله قلی زاده آذری
2
(ندارد)
الکلمات المفتاحية: تسهیلات اضطراری, مکان تسهیلات اضطراری, سطح تسهیلات اضطراری, ریسک, شدت حادثه, احتمال حادثه, حداکثر ریسک مجاز, حداکثر زمان پاسخ مجاز,
ملخص المقالة :
این مقاله گسترش مدل ریاضی برای مکان یابی و تخصیص تسهیلات اضطراری در شبکه های حمل و نقل را ارائه می کند. بر ایناساس دو هدف عمده تعیین مکان تسهیلات اضطراری و تعیین سطح تسهیلات اضطراری مدنظر قرار می گیرد. در طراحی مدلمکان یابی تسهیلات اضطراری، متفاوت از مدلهای سنتی، هدف مدل، اتخاذ یک روش بر مبنای ریسک است که توجه خاصی رویاحتمال تصادفات و زمان پاسخ اضطراری دارد. این مدل به گونه ای طراحی شده که ضمن پوشش کل شبکه بر اساس زمان پاسخ مجاز،ریسک کل را حداقل نماید. در طراحی مدل تعیین نوع تسهیلات اضطراری نیز، هدف مدل، تعیین سطح تسهیلات اضطراری بر مبنایارزیابی ریسک است. بر این اساس ریسک که بر پایه دو عامل احتمال حادثه و شدت حادثه سنجیده م یشود بر اساس مشخص ههایریسک مورد ارزیابی قرار می گیرد. این مدل سعی بر آن دارد تا در مناطقی که دارای ریسک بالاتری هستند، تسهیلات با امکاناتبیشتری را توصیه نماید. بطور کلی هر دو مدل تعیین مکان تسهیلات اضطراری و تعیین سطح تسهیلات اضطراری بطور مکمل ویکپارچه به گونه ای عمل می کنند که با مکان یابی مناسب تسهیلات، کل شبکه با تجهیزات مناسب با توجه به شرایط گره های شبکهپوشش داده شود.
