پیشبینی ازدواج بدون شکست بر پایهی عاطفهی خودآگاه با نقش میانجی سبکهای تنظیم هیجان در زنان خانهدار در ده سال اول زندگی مشترکشان
الموضوعات : Islamic-Iranian Family Studies Journal
مهدیه ممتاز
1
,
عذرا محمدپناه اردکان
2
,
یاسر رضاپور میرصالح
3
1 - کارشناس ارشد روانشناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، یزد، ایران
2 - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان
3 - دانشیار گروه مشاوره، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان
الکلمات المفتاحية: ازدواج بدون شکست, عاطفهی خودآگاه, سبکهای تنظیم هیجان, زنان خانه دار,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف: پژوهش حاضر با هدف پیشبینی ازدواج بدون شکست از طریق عاطفهی خودآگاه به صورت مستقیم و همچنین پیشبین آن با میانجیگری سبکهای تنظیم هیجان صورت پذیرفت.
مواد و روشها: طرح این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی میباشد. 225 نفر از زنان خانهدار ساکن شهرستان دهاقان در سال 1402- 1401 به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. آزمودنیها پرسشنامههای عاطفهی خودآگاه TOSCA- 2، رضایت زناشویی هودسن (1992) و تنظیم هیجان گراس و جان را تکمیل کردند.
یافتهها: یافتههای پژوهش حاکی از آن بود که عاطفهی خودآگاه هم صورت مستقیم 01/0 > P و 31/0- β و هم به صورت غیرمستقیم از طریق سبک تنظیم هیجان سرکوبی01/0 > P و 21/0- β = و سبک تنظیم هیجان ارزیابی مجدد 01/0>P و 17/0 β = ازدواج بدون شکست را پیشبینی میکند. به طوریکه عاطفهی خودآگاه با ازدواج بدون شکست رابطهی عکس دارد و افزایش احساسات شرم و گناه سبب کاهش ازدواج بدون شکست میشود. از طرفی عواطف خودآگاه میتواند به صورت غیر مستقیم ازدواج بدون شکست را تحت تاثیر قرار دهد به طوریکه چنانچه فرد به هنگاه احساس شرم و گناه از سبک تنظیم هیجان ارزیابی مجدد استفاده کند به همان میزان ازدواج بدون شکست افزایش مییابد و اگر از سبک تنظیم هیجان سرکوبی استفاده کند میزان ازدواج بدون شکست کاهش مییابد.
نتیجهگیری: نتایج پژوهش نشان میدهد که عاطفهی خودآگاه هم به صورت مستقیم و هم به صورت غیرمستقیم از طریق سبک های تنظیم هیجان سرکوبی و ارزیابی مجدد ازدواج بدون شکست را تحت تاثیر قرار میدهد.
