اثر یک دوره تمرین درمانی بر رضایت از زندگی بیماران استروک پارالیز
الموضوعات :شایان عرفان مهر 1 , قباد حسن پور 2
1 - گروه اسیب شناسی ورزشی، واحد مرودشت ، دانشگاه ازاد اسلامی ، مرودشت ، ایران
2 - گروه فیزیولوزی ورزشی، واحد مرودشت ، دانشگاه ازاد اسلامی ، مرودشت ، ایران
الکلمات المفتاحية: سکته مغزی, همیپلژی, تمرین درمانی, کیفیت زندگی, توانبخشی,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف:
سکته مغزی از مهمترین علل ناتوانی مزمن در بزرگسالان است که موجب اختلال در عملکردهای حرکتی، روانی و اجتماعی میشود و کیفیت و رضایت از زندگی بیماران را بهشدت کاهش میدهد. رضایت از زندگی مفهومی چندبعدی است که در بیماران استروک به دلیل کاهش تحرک، وابستگی و افسردگی به شدت آسیب میبیند. تمرین درمانی بهعنوان مداخلهای غیر دارویی و کمهزینه، علاوه بر بهبود عملکرد جسمی، موجب ارتقاء خلق، اعتماد به نفس و تعامل اجتماعی بیماران میشود .
روش شناسی پژوهش:
این پژوهش نیمهتجربی با طرح پیشآزمون–پسآزمون و گروه کنترل در سال 1403 انجام شد. ۳۰ بیمار سکته مغزی بهصورت تصادفی در دو گروه تمرین درمانی و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت ۸ هفته تحت تمرینات کششی، تعادلی و مقاومتی قرار گرفت و ابزار اصلی پژوهش، پرسشنامه بود. یافتهها نشان داد که میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه تمرین درمانی بهطور معناداری افزایش یافت، درحالیکه در گروه کنترل تغییری مشاهده نشد.
یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه تمرین درمانی ادر پیشآزمون نسبت به پسآزمون افزایش یافت که این تغییر از نظر آماری معنادار بود. بهبود در هر چهار بُعد کیفیت زندگی (جسمی، روانی، اجتماعی و محیطی) نیز مشاهده شد. گروه کنترل تغییری معنادار نشان نداد. تحلیل کوواریانس نیز اثر مداخله تمرین درمانی را تأیید کرد. این نتایج نشاندهنده اثر مثبت، مستقل و قوی تمرین درمانی بر ارتقاء کیفیت زندگی بیماران سکته مغزی است.
بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که تمرین درمانی بدون نیاز به سایر مداخلات، موجب افزایش معنادار رضایت از زندگی بیماران سکته مغزی میشود. این روش ایمن، کمهزینه و قابل اجرا در منزل است و موجب بهبود عملکرد جسمی، روانی و اجتماعی بیماران میگردد. تمرین درمانی را میتوان بهعنوان بخش اصلی برنامه توانبخشی بیماران استروک پیشنهاد کرد.
