ارائه مدلی برای پیش‌بینی سازگاری و کیفیت روابط زناشویی بر اساس طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه با میانجی‌گری تاب‌آوری

الموضوعات :

فریده دوکانه‌ای فرد ¹

1 - دانشیار، گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و مشاوره (مدیریت و حسابداری)، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

تاريخ الإرسال : 16 الخميس , ربيع الأول, 1446 تاريخ التأكيد : 15 الإثنين , جمادى الثانية, 1446 تاريخ الإصدار : 21 الإثنين , ذو القعدة, 1446

الکلمات المفتاحية: واژه‌های کلیدی: تاب‌آوری, سازگاری, طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه, کیفیت روابط زناشویی.,

ملخص المقالة :

مقدمه: هدف پژوهش انجام‌شده ارائه مدلی برای پیش‌بینی سازگاری و کیفیت روابط زناشویی بر اساس طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه با میانجی‌گری تاب‌آوری بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی با روش معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان متأهل مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره اسلامی شهر تهران در سال 1401-1400 بود. روش نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی چندمرحله‌ای و حجم نمونه آماری بر اساس نرم‌افزارSample Power ، 350 نفر در نظر گرفته شد. ابزارهای سنجش شامل مقیاس سازگاری زناشویی اسپاینر (1976)، کیفیت روابط زناشویی باسبی و همکاران (1995)، طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه (فرم کوتاه) یانگ (1998) و مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) بود. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون T و تحلیل مسیر و بهره‌گیری از نرم‌افزار SPSS و SmartPLS انجام شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که مدل ارائه‌شده از کیفیت برازش مطلوبی برخوردار بود. همچنین طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و تاب‌آوری بر سازگاری زناشویی و کیفیت زناشویی اثر مستقیم معناداری داشت. از سوی دیگر طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه (421/0) و مؤلفه‌های حوزه (خودگردانی و عملکرد مختل (421/0)، طرد و بریدگی (423/0)، دیگرجهت‌مندی (419/0)، محدودیت‌های مختل (420/0)، گوش‌به‌زنگی و بازداری (421/0)) در کیفیت روابط زناشویی با نقش میانجی‌گری جزئی تاب¬آوری اثر غیر مستقیم معناداری داشت. نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که بر اساس آگاهی، شناخت و اصلاح طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه در حوزه‌های مختلف، با افزایش سطح تاب‌آوری بر مبنای درک متقابل نیازهای هرکدام از همسران نسبت به یکدیگر در بافت روابط زناشویی کارآمد، زمینه سازگاری و کیفیت روابط زناشویی رضایت‌بخش فراهم می‌گردد.