بررسی اندیشه‌های عرفانی آنه¬ماری شیمل و مولانا با تکیه بر چند تمثیل
الموضوعات :فرشته جوادی 1 , حجت‌اله غ منیری 2
1 - دانشجوی دکتری گروه زبان وادبیات فارسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران.
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران. نویسنده مسئول: hojatolah.ghmoniri@iau.ac.ir
الکلمات المفتاحية: کلیدواژه‌ها: اندیشه‌های عرفانی, تمثیل, آنه‌ماری شیمل, نغمۀ نی, سروده‌های مولوی.,
ملخص المقالة :
پژوهش پیش‌رو در نظر دارد تا با شیوۀ توصیفی- تحلیلی، اندیشه‌های حکمی- عرفانی آنه¬ماری شیمل در منظومۀ «نغمة نی» را با سخنان مولاناـ با بررسی چند تمثیل در معانی یادشده ـ بازخوانی-کرده و به این طریق میزان تأثیرپذیری شیمل از حکمت و عرفان مولانا را به خواننده بنمایاند. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که شیمل در «نغمۀ نی» که حاوی 17 غزل بلند عاشقانه ـ عارفانه است، بسیار تحت¬تأثیر ذهن و زبان جلال‌الدین محمد مولوی بوده و حتی در انتخاب تمثیل‌های خود، از این اندیشمند بلندآوازه و ادیب عارف ایرانی (قرن هفتم) وام¬گرفته¬است و سخن را با رمز و استعاره‌هایی که پیش‌تر دست پرماس وی بوده، آرایش¬داده¬است. از جمله تمثیل‌هایی که شیمل برای بیان عقاید خود مکرر استفاده¬کرده¬است دریا، صدف، امواج، نسیم، باغ (گل)، بهار، زمین و مانند آن‌هاست. محور اندیشه‌های شیمل که با نمادهای یادشده درصدد تعلیم و تلقین آن بوده، چگونگی رابطۀ انسان با آفریدگار (برپایۀ مسأله وحدت وجود بر مذهب تجلی) و به¬دنبال آن، غم غربت روح (نوستالژی) و تلاش برای زدودن این «غم» و رسیدن به آرامش ابدی است.
