جنجال شرکتی، مسئولیت اجتماعی و عملکرد بازار
الموضوعات :
زینب محسن بیگی
1
,
رضا غلامی جمکرانی
2
,
مژگان صفا
3
1 - کارشناسی ارشد، گروه حسابداری، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
2 - دانشیار، گروه حسابداری، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
3 - استادیار، گروه حسابداری، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
الکلمات المفتاحية: جنجال شرکتی, مسئولیت اجتماعی, عملکرد بازار.,
ملخص المقالة :
هدف: جنجال شرکتی اغلب شهرت یک شرکت را به خطر می‌‌اندازد. در چنین شرایطی، شرکتها احتمالاً به مسئولیت اجتماعی شرکت به عنوان سرمایه اخلاقی و وسیله‌‌ای برای بازگرداندن شهرت از دست رفته می‌پردازند. در این راستا، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر جنجال شرکتی بر مسئولیت اجتماعی شرکت و به‌تبع آن اثر جنجال شرکتی و مسئولیت اجتماعی شرکت بر عملکرد بازار شرکتها است.
روش: این پژوهش کمّی، توصیفی، نیمه‌تجربی، و از نوع همبستگی و مطالعه کتابخانه‌‌ای می‌‌باشد. تجزیه و تحلیل بر روی نمونه‌‌ای از 128 شرکت بورس اوراق بهادار تهران به مدت 8 سال از سال 1394 تا 1401 در قالب 1024 مشاهده انجام شد. از رگرسیون مربعات تعمیم‌یافته برای آزمون فرضیه‌‌ها مطابق با داده‌‌های پانلی، با اثرات ثابت و آزمون‌های پیش‌رگرسیونی استفاده شده است.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد جنجال شرکتها تاثیر مثبت و معناداری بر مسئولیت اجتماعی شرکتها دارد. رابطه بین شدت جنجال شرکتی و استفاده شرکت از مشارکت مسئولیت اجتماعی شرکت U- شکل معکوس است؛ به طوری که افزایش سطح اختلاف در ابتدا تأثیر مثبتی بر مسئولیت اجتماعی شرکتی تعامل خواهد داشت، اما با شدیدتر شدن سطح اختلاف، این تأثیر به سرعت کاهش مییابد. همچنین جنجال شرکتها تاثیر منفی و معناداری بر عملکرد بازار شرکت دارد. در نهایت، مسئولیت اجتماعی شرکت تاثیر مثبت و معناداری بر عملکرد بازار شرکت دارد.
نتیجه‌گیری: در صورت بروز جنجال‌ها، شرکتها سعی می‌کنند با مشارکت در مسئولیت اجتماعی شرکتها، آسیب‌های فزاینده‌ای را که به مشروعیت، شهرت و روابط ذینفعان وارد می‌شود، ترمیم کنند. آنها این کار را تنها با هدف بازگرداندن روابط با سهامداران خود انجام خواهند داد. این مهم تا سطحی از جنجال‌های پیرامون شرکت اثربخش است، لیکن با بیشتر شدن آنها، فعالیت‌های مسئولیت اجتماعی شرکتها کاهش مییابد.
ارشادی، مهدی؛ حاجیها، زهره؛ صفا، مژگان؛ مقدم، حسین (1402). بررسی ارتباط جنجال‌های شرکتی و خلق ارزش براساس نقش تعدیل‌کننده پایداری محیطی، اجتماعی و راهبری شرکتی. حسابداری مدیریت، 16(58)، ص 1-15.
عسگری آلوج، حسین (1402). تأثیر عملکرد اجتماعی شرکت بر عملکرد بازار شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران با نقش تعدیلی راهبرد تجاری. سکوی نشر دانش، 1(1)، ص 99-121.
فخاری، حسین؛ ملکیان، اسفندیار؛ جفایی رهنی، منیر (1396). تبیین و رتبه‌بندی مولفه‌ها و شاخص‌های گزارشگری زیست محیطی، اجتماعی و راهبری شرکتی به روش تحلیل سلسله مراتبی در شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار. حسابداری ارزشی و رفتاری، ۲(۴)، ص ۱۵۳-۱۸۷.
نصیرزاده، فرزانه؛ ابوظلال، رحیم؛ ساعی، محمدجواد (1400). معاملات اشخاص وابسته و ارزش شرکت: نقش تعدیل‌کننده مسئولیت‌پذیری اجتماعی. پایان‌‌نامه کارشناسی ارشد. دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد.
Aguilera, R.V., Rupp, D.E., Williams, C.A. & Ganapathi, J. (2007). Putting the S back in corporate social responsibility: a multilevel theory of social change in organizations. Acad. Manag. Rev.
no. 32, p. 836–863.
Aguinis, H. (2011). Organizational responsibility: doing good and doing well. APA Handb. Ind. Organ. Psychol. No. 3, p. 855–879.
Alsmady, A.A. (2022). Quality of financial reporting, external audit, earnings power and companies’ performance: The case of Gulf Corporate Council Countries. Research in Globalization, no. 5.
Attig, N. (2024). Relaxed financial constraints and corporate social responsibility. Journal of Business Ethics, 189(1), p. 111-131
Bansal, P. & Roth, K. (2000). Why companies go green: a model of ecological responsiveness. Acad. Manag. J. no. 43, p. 717–736.
Becker-Olsen, K.L., Cudmore, B.A. & Hill, R.P. (2006). The impact of perceived corporate social responsibility on consumer behavior. J. Bus. Res. No. 59, p. 46–53.
Belyaeva, Z., Shams, S.R., Santoro, G. & Grandhi, B. (2020). Unpacking stakeholder relationship management in the public and private sectors: the comparative insights. EuroMed J. Business, 15(3).
Berrone, P., Gelabert, L. & Fosfuri, A. (2009). The impact of symbolic and substantive actions on environmental legitimacy. IESE Research Papers D/778, IESE Business School.
Blanchard, O., Rhee, C. & Summers, L. (1993). The stock market, profit, and investment. Q. J. Econ. No. 108, p. 115–136.
Bowen, F. (2014). After Greenwashing: Symbolic Corporate Environmentalism and Society. Cambridge University Press.
Brainard, W.C. & Tobin, J. (1968). Pitfalls in financial model building. Am. Econ. Rev. no. 58,
p. 99-122.
Brammer, S., Brooks, C. & Pavelin, S. (2006). Corporate social performance and stock returns: UK evidence from disaggregate measures. Financ. Manag. no. 35, p. 97-116.
Campbell, J.L. (2007). Why would corporations behave in socially responsible ways? An institutional theory of corporate social responsibility. Acad. Manag. Rev. no. 32, p. 946–967.
Carmeli, A., Gilat, G. & Waldman, D.A. (2007). The role of perceived organizational performance
in organizational identification, adjustment and job performance. J. Manag. Stud. no. 44,
p. 972–992.
Freeman, R.E. (1984). Strategic management: A stakeholder perspective. Boston, MA: Pitman Publishing Inc. https://doi.org/10.1017/CBO9781139192675
Godfrey, P.C. (2005). The relationship between corporate philanthropy and shareholder wealth: a risk management perspective. Acad. Manag. Rev. no. 30, p. 777–798.
Godfrey, P.C., Merrill, C.B. & Hansen, J.M. (2009). The relationship between corporate social responsibility and shareholder value: an empirical test of the risk management hypothesis. Strateg. Manag. J., no. 30, p. 425–445.
Klein, J. & Dawar, N. (2004). Corporate social responsibility and consumers’ attributions and brand evaluations in a product–harm crisis. Int. J. Res. Mark., no. 21, p. 203–217.
Koh, P., Qian, C. & Wang, H. (2014). Firm litigation risk and the insurance value of corporate social performance. Strateg. Manag. J., no. 35, p. 1464–1482.
Li, J., Haider, Z.A., Jin, X. & Yuan, W. (2019). Corporate controversy, social responsibility and market performance: International evidence. Journal of International Financial Markets, Institutions and Money, no. 60, p. 1-18.
Marquis, C. & Qian, C. (2013). Corporate social responsibility reporting in China: symbol or substance? Organ. Sci., no. 25, p.127–148.
McWilliams, A. & Siegel, D. (2000). Corporate social responsibility and firm financial performance: Correlation or misspecification? Strategic Management Journal, no. 21, p. 603-609.
McWilliams, A. & Siegel, D. (2001). Corporate social responsibility: a theory of the firm perspective. Acad. Manag. Rev., no. 26, p.117-127.
Merna, T. & Al-Thani, F.F. (2011). Corporate Risk Management. John Wiley & Sons.
Meyer, J.W. & Rowan, B. (1977). Institutionalized organizations: formal structure as myth and ceremony. Am. J. Sociol., no. 83, p. 340–363.
Peloza, J. (2006). Using Corporate Social Responsibility as Insurance for Financial Performance. California Management Review, 48(2), p. 52–72. https://doi.org/10.2307/41166338
Peloza, J. (2009). The challenge of measuring financial impacts from investments in corporate social performance. J. Manage., no. 35, p.1518–1541.
Perez-Batres, L.A. & Doh, J.P. (2014). Stakeholder dynamics as determinants of substantive versus symbolic CSR practices: a macro/micro perspective. In: International Business and Sustainable Development. Emerald Group Publishing Limited, p. 249–264.
Perez-Batres, L.A., Doh, J.P., Miller, V.V. & Pisani, M.J. (2012). Stakeholder pressures as determinants of CSR strategic choice: why do firms choose symbolic versus substantive self-regulatory codes of conduct? J. Bus. Ethics, no. 110, p.157-172.
Rahdari, A.H. & Rostamy, A. (2015). Designing a General Set of Sustainability Indicators at the Corporate Level. Journal of Cleaner Production, no. 108, p. 757-771.
Schnietz, K.E. & Epstein, M.J. (2005). Exploring the financial value of a reputation for corporate social responsibility during a crisis. Corp. Reput. Rev., no. 7, p. 327-345.
Sustainalytics (2014). Research methodology. Amsterdam, Holland. Retrieved September 16, 2014 from: http://www.sustainalytics.com/researchmethodology
Waddock, S.A. & Graves, S.B. (1997). The corporate social performance–financial performance link. Strateg. Manag. J., no.18, p. 303–319.
Walker, K. & Wan, F. (2012). The harm of symbolic actions and green-washing: corporate actions and communications on environmental performance and their financial implications. J. Bus. Ethics, no.109, p. 227–242.
Wickert, C., Scherer, A.G. & Spence, L.J. (2016). Walking and talking corporate social responsibility: implications of firm size and organizational cost. J. Manag. Stud., no. 53, p. 1169-1196.
Williams, R.J. & Barrett, J.D. (2000). Corporate philanthropy, criminal activity, and firm reputation: is there a link? J. Bus. Ethics, no. 26, p. 341–350.
Wright, P. & Ferris, S.P. (1997). Agency conflict and corporate strategy: the effect of divestment on corporate value. Strateg. Manag. J., no.18, p. 77–83.
Wu, Z., Lin, S., Chen, T., Luo, C. & Xu, H. (2023). Does effective corporate governance mitigate the negative effect of ESG controversies on firm value? Economic Analysis and Policy, no. 80,
p. 1772-1793. https://doi.org/10.1016/j.eap.2023.11.018
Zajac, E.J. & Westphal, J.D. (2004). The social construction of market value: institutionalization and learning perspectives on stock market reactions. Am. Sociol. Rev., no. 69, p. 433–457.
Zott, C. & Huy, Q.N. (2007). How Entrepreneurs Use Symbolic Management to Acquire Resources. Administrative Science Quarterly, 52(1), p. 70–105. https://doi.org/10.2189/asqu.52.1.70
