امیدآفرینی و محرومیت زدایی ره آورد تاثیر شادابی اجتماعی بر خلاقیت و نوآوری اجتماعی
الموضوعات : مطالعات توسعه اجتماعی ایران
زهرا ذاکری نسب
1
,
احسان رحمانی خلیلی
2
1 - گروه جامعه شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - گروه جامعه شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: امید آفرینی, شادابی اجتماعی, نوآوری اجتماعی, خلاقیت, محرومیت زدایی, دانشجویان,
ملخص المقالة :
امیدآفرینی و شادابی اجتماعی دو عنصر کلیدی در توسعه و پیشرفت جوامع هستند، امیدآفرینی به فرآیندی اشاره دارد که در آن افراد و گروه‌ها باور دارند که می‌توانند آینده‌ای بهتر برای خود و جامعه‌شان رقم بزنند. این باور، زمینه‌ساز خلاقیت و نوآوری اجتماعی می‌شود و به این صورت به تقویت توسعه پایدار کمک کند و به ایجاد جامعه‌ای منجر شود که در آن همه افراد احساس می‌کنند که می‌توانند به پیشرفت و رفاه مشترک و محرومیت زدایی کمک کنند و از آن بهره‌مند شوند. تا امروز در بسیاری از پژوهش ها خلاقیت و نوآوری را دلیلی برای نشاط اجتماعی می دانستند اما هدف از پژوهش حاضر بررسی و سنجش تاثیر شادابی اجتماعی بر خلاقیت و نوآوری دانشجویان است. با توجه به نوع جمع آوری اطلاعات، پژوهش حاضر یک پژوهش پیمایشی و جامعه آماری آن دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی می باشد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه و روش نمونه گیری تصادفی ساده است. محاسبه حجم نمونه از فرمول کوکران میباشد که از تعداد کل 54728 نفر دانشجو، 386 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که متغیر شادابی اجتماعی 25 درصد بر نوآوری اجتماعی و 44 درصد بر خلاقیت تاثیر دارد. همچنین متغیر خلاقیت 47 درصد بر نوآوری اجتماعی تاثیر دارد.
1. احمدخانی، ایرج. قلاوندی، حسن. مهاجران، بهناز. (1399). شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر شکل گیری دانشجوی کارآفرین، نشریه علمی ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، دوره دهم، شماره یک، تابستان 99، صفحه 114- 85.
2. اسماعیلی، سمیه. شیخ الاسلامی، راضیه. (1397). فصلنامه علمي، پژوهشي ابتكار و خلاقيت در علوم انساني دوره هشتم، شماره یک، ص 203-235. تاریخ دریافت10/4/97، تبيين علّي خلاقيت: نقش سبک های دلبستگي و هيجانات مثبت و منفي
3. باقری، مسعود، نمازیان، مریم، امیری، آتنه.(1388). بررسی رابطه بین هوش معنوی با خالقیت و انگیزه پیشرفت. مورد مطالعه: دانش آموزان متوسطه ناحیه یک کرمان. کنفرانس ملی کارآفرینی و مدیریت کسب و کارهای دانش بنبان.
4. پوراکبران، الهه. (1398). بررسی نشاط اجتماعی و رابطه آن با میزان رضایت از زندگی و سلامت زنان.
5. جعفري، پریوش؛ طالب زاده، فاطمه. (1389 ). ارائه مدلی براي نشاط و شادي در مدارس ابتدایی شهر تهران. فصلنامه رهبري و مدیریت آموزشی 4(4):9-32.
6. خورشیدي، عباس. (1381 ). رفتار والدین و تربیت فرزندان. تهران: نشر یسطرون.
7. رحمانی خلیلی، احسان و همکاران. (1392). بررسی مسائل اجتماعی ایران، دورۀ4 ،شمارۀ1 ،پاییز و زمستان ، بررسی تاثیرات جمعی سرمایه اجتماعی، شادابی اجتماعی و حمایت اجتماعی بر سلامت اجتماعی
8. زارعی متین، حسن، احمدي زهرانی و زلفا حق گویان.(1388). نقش دانشگاه در ایجاد عوامل مؤثر بر شادي، مجله فرهنگ در دانشگاه اسلامی، سال سیزدهم، شماره 2 ،تابستان.
9. سیف، علی اکبر.(1370). روان شناسی پرورشی، تهران، آگاه.
10. شولتس، دوآن. (1385). روان‌شناسی کمال( ترجمه: گ. خوش‌دل)، تهران: نشر پیکان.
11. عنبری، موسی. (۱۳۹۱). بررسی زمینه ها و راهکارهای نشاط اجتماعی در ایران، تهران، شورای عالی انقلاب فرهنگی.
12. فقیه آرام، بتول. (1397). رابطه هوش های چندگانه با ویژگی شخصیتی کارآفرینی و خلاقیت دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 7(4 ،)179-196.
13. فضل الهی، سیف الله. جهانگیر اصفهانی، نرگس. حق گویان، زلفا. (1389 ). سنجش میزان و عوامل مؤثر بر شادي دانشجویان پردیس قم دانشگاه تهران، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، سال سوم، شماره چهارم، زمستان 1389، ص 89 -108.
14. کرمی، آزادالله و علی آبادی، خدیجه. (1391). نقش خلاقیت در پیش بینی تفکر انتقادی و شادکامی. ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، دوره دوم، شماره2.
15. کشتکار هرانکی، مهران. مبینی دهکردی، علی. (1393). فصلنامه برنامهریزي رفاه و توسعه اجتماعی، سال هفتم، شماره 26 ، فراترکیب مدل هاي نوآوري اجتماعی.
16. گلابی فاطمه و نازیلا اخشی. (۱۳۹۴). مشارکت اجتماعی و نشاط اجتماعی، جامعه شناسی کاربردی، سال ۲۶، شماره ۳
17. Fredrickson, B. L. (2001). Positive emotions broaden and build. University of North Carolina, USA.
18. Fredrickson, B. L. (2006). Cultivating positive emotions to optimize health and well-being. Prevention and Treatment, 3(1), from http://gateway.tx.ovid.com/gw2/ovidweb.cgi.
19. Howaldt, Jürgen; Schwarz, Michael (2010). “Social innovation: concepts, research fields and international trends”. 1st ed. Aachen: IMA/ZLW, accessed online through http://www.sfsdortmund
20. Hisrich, R.D; Peters, M. & Shepherd A. (2002). Entrepreneurship. 6th Ed. Boston: Mc Graw-Hill. 19.
21. Mahboobi, T & Toreh, N (2008). Pathology of creativity and innovation of university. Islamic University Journal, 12(1): 75-125.
22. Rollin, Joanie; Valérie, Vincent (2007). “Acteurs et processus d’innovation sociale au Québec”. Québec: Réseau québécois en innovation sociale, consulted on-line: http://www.uquebec.ca/ptc/rqis/sites/www.uquebec.ca.ptc.rqis/files
23. Van Dam K, Schipper M (2010). Runhaar P. Developing a competency –based frame work for teacher's entrepreneurial behavior. Teaching and Teacher Education. 26(4): 965-71.
