چگونگی تدریس با جهت گیری الهی- فرهنگی مبحث تابع در درس ریاضی عمومی

الموضوعات :

بی بی خدیجه موسوی ¹ , محمدمهدی حرزاده ² , محمد فرشی ³ , سید قاسم حسینی ⁴

1 - گروه علوم پایه دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافق، بافق، ایران
2 - معاون آموزشی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، تهران، ایران
3 - دانشیار گروه علوم کامپیوتر دانشگاه یزد، یزد، ایران
4 -

تاريخ الإرسال : 10 الجمعة , ربيع الأول, 1446 تاريخ التأكيد : 15 الأحد , جمادى الأولى, 1446 تاريخ الإصدار : 25 الإثنين , شعبان, 1446

الکلمات المفتاحية: جهت گیری, جهت گیری الهی- فرهنگی, پیوند و گریز, ریاضی عمومی, تابع,

ملخص المقالة :

 تدریس با جهت‌گیری الهی ـ فرهنگی یکی از بهترین روش‌ها برای ایفای نقش تربیتی استاد به شکل گفتاری است؛ یعنی آموزش دروس تخصصی به دانشجویان به‌گونه‌ای که دانشجو  به خداشناسی،  دین‌داری و خودباوری نزدیک‌تر شود.  ضرورت تدریس  با این شیوه،  این است که دانشجویان ضمن کسب علم،  ایمان‌شان نیز تقویت می‌گردد و باعث می‌شود دانش‌آموختگان دانشگاه نسبت به زمان ورود به دانشگاه مؤمن‌تر و متدین‌تر شوند.  بنابراین یکی از ضروری‌ترین اقدامات در این خصوص،  تدریس با جهت‌گیری الهی ـ فرهنگی است.  تدریس با جهت گیری الهی ـ  فرهنگی،  اهدافی از جمله آموزش برای رضای خدا،  آموزش علم همراه با اخلاق و تربیت و همچنین تربیت دانشجو به گونه ای که علم  خود را برای خدمت به بشر و آرامش و آسایش و تعالی او به کار گیرد،  به دنبال دارد.  باور قلبی، علاقه مندی و مهارت استاد از مقدمات تدریس با جهت‌گیری الهی ـ فرهنگی است؛ بدون اعتقاد قلبی و تمایل درونی، استفاده از این روش تدریس،  بی فایده و گاهی هم مخرب است. استاد می تواند برای بیان مطالب دینی در خلال مباحث درسی از روشهای مختلفی از جمله پیوند و گریز الهی ـ فرهنگی استفاده نماید. در این مقاله سعی شده است برای تدریس با جهت گیری الهی ـ فرهنگی  مبحث تابع،  در درس ریاضی عمومی روشهایی ارائه گردد

المصادر:

قرآن کریم، ترجمه مکارم شیرازی.
نهج البلاغه، ترجمه دشتی.
بدیعی، محمد .(1392). گفتگو با علامه حسن حسن زاده آملی. قم، نشر تشیع.
حسن زاده آملی، حسن .(1363). یازده رساله فارسی(فلسفی، منطقی، عرفانی). چاپ اول، موسسه مطالعات وتحقیقات فرهنگی وابسته به وزارت فرهنگ وآموزش عالی شماره542.
حجتی، سیدمحمدباقر. (1374). آداب تعلیم و تعلم در اسلام، تحریری جدید از منیه المرید فی الآداب المفید و المستفید شهید ثانی. چاپ بیستم، تهران ، دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
رسول زاده، سید اسماعیل. (1375). قضاوتها و حکومت عدالت خواهی علی بن ابی طالب علیه السلام. تهران، یاسین.
ری شهری، محمد. (1392). منتخب میزان الحکمه. ترجمه حمید رضا شیخی، دارالحدیث.
طوسی، محمد بن حسن. (1414ق). الامالی. چاپ اول، قم، دار الثقافة.
ظفری، محمد آصف. (1390). پایان نامه: محدودیت های کاربرد "دی ان ای" در اثبات جرم، دانشگاه علامه طباطبایی.
فیض کاشانی، ملامحسن. (1387). محجه البیضاء. مشهد، آستان قدس رضوی.
مجلسی، محمدباقر. (1403ق). بحارالانوار. چاپ دوم، بیروت، دارالاحیاء التراث.
مشکینی، سید علی اکبر. (1374). نصایح: سخنان چهارده معصوم(ع)، ترجمه آیت الله جنتی، چاپ11، الهادی.
مطهری، مرتضی. (1376). امدادهای غیبی در زندگی بشر. تهران، صدرا.
موسوی خمینی، سید روح الله. (1385). ترجمه تحریر الوسیله. چاپ اول، تهران، موسسه تنظيم و نشر آثار امام خمينى(ره).