آسیب شناسی ابعاد آموزشی هنرستان‏های کشاورزی استان‌های همدان و کردستان

الموضوعات :

رضا موحدی ¹ , علیرضا سلیمی نژادیان ² , حشمت اله سعدی ³ , احمد یعقوبی فرانی ⁴

1 - استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بو علی سینا
2 - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بو علی سینا
3 - استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بو علی سینا
4 - استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بو علی سینا

تاريخ الإرسال : 15 الأربعاء , رجب, 1435 تاريخ التأكيد : 15 الأربعاء , رجب, 1435 تاريخ الإصدار : 20 الخميس , ربيع الثاني, 1435

الکلمات المفتاحية: آسیب شناسی, هنرستان کشاورزی, نظام آموزشی, آموزش کشاورزی, کردستان و همدان,

ملخص المقالة :

هدف از این مطالعه، آسیب شناسی ابعاد آموزشی هنرستان­های کشاورزی دو استان همدان و کردستان است که مسائل و مشکلات آموزشی این هنرستان­ها بر اساس عناصر نظام آموزشی مورد بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش از نوع آمیخته است که در آن تلفیقی از روش­های کمی و کیفی مورد استفاده قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش را سه گروه: 1- مدیران و معلمان، 2- هنرجویان، 3- دانش آموختگان هنرستان­های کشاورزی تشکیل می‏دهند که تعداد کل آنها به ترتیب 78، 291 و 100 نفر دانش­آموخته برای سال تحصیلی 91-1390بوده است. تعداد نمونه­ها در چهار هنرستان کشاورزی مورد مطالعه 165 نفر هنرجو 38 نفر مدیر و معلم و 30 نفر دانش آموختگان در دسترس و کلیدی بوده­اند. داده­های مورد نیاز برای این پژوهش از راه مصاحبه­های نیمه ساخت­دهی شده و پرسش‏نامه­های محقق ساخته گردآوری شده است. پرسش‏نامه از نظر روایی و پایایی مورد تأیید قرار گرفت. میزان پایایی پرسش­های پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون کرونباخ آلفا محاسبه گردیده و میزان پایایی سوالات پرسشنامه در کل85/0 به دست آمد. پرسش­های مصاحبه هم از نظر روایی و اطمینان پذیری مورد تایید کارشناسان فن قرار گرفته و از این روش هم اطمینان حاصل شد. داده­های جمع آوری شده به سه صورت توصیفی، استنباطی و اکتشافی با استفاده از روش‏ها و آزمون‏های آماری و روش کیفی تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مشکلات پیش آمده برای هنرستان‏های کشاورزی استان­های همدان و کردستان از نظر آموزشی در پنج بعد گوناگون برنامه‏ریزی و محتوای دروس کشاورزی، روش­های تدریس، وسایل و امکانات، مهارت معلمان کشاورزی و شیوه‏های ارزشیابی می­باشد. از جمله مهم‏ترین این مشکلات عبارت بودند از: 1) کمبود وسایل و امکانات و قدیمی بودن اقلام موجود، 2)کم اهمیت بودن روش‏های ارزشیابی عملی، 3) مشکل پیداکردن کار برای دانش آموختگان، 4) عدم استفاده از روش­های فعال و فناوری‏های نوین، 5) برنامه­ریزی نامناسب دروس کشاورزی. از جمله مهم‏ترین راهکارهای به دست آمده در خصوص رفع مشکلات آموزشی هنرستان‏های کشاورزی عبارت بودند از: تجهیز و نوسازی هنرستان به وسایل و امکانات جدید، برگزاری مستمر کارگاه­های آموزشی برای معلمان در ضمن خدمت، جدیت و دقت در اجرای ارزشیابی­های عملی کشاورزی با انجام فعالیت‏ها و تکالیف گوناگون، برنامه­ریزی در جهت حل مشکلات اشتغال هنرجویان.