واکاوی تاریخچۀ آموزش و توسعه منابع انسانی درایران: از عصر سنت تا دوره ثبات
الموضوعات :
محمد حاجی زاد
1
,
سعید صفایی موحد
2
1 - استادیار، گروه علوم تربیتی، واحد نکا، دانشگاه آزاد اسلامی، نکا، ایران
2 - استادیار شرکت ملی نفت ایران.
تاريخ الإرسال : 13 الأحد , رمضان, 1442
تاريخ التأكيد : 08 الأحد , شوال, 1441
تاريخ الإصدار : 18 الأربعاء , جمادى الأولى, 1443
الکلمات المفتاحية:
توسعه منابع انسانی,
پژوهش تاریخی,
عصر سنت,
دوره استقرار,
دوره ثبات,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی سیر تاریخی آموزش و توسعه منابع انسانی در ایران است. نگارندگان معتقدند این حوزه از فقر آگاهی تاریخی در کشور رنج برده و همین ناآگاهی تاریخی می‌تواند منجر به دوباره‌کاری و تکرار شکست‌هایی شود که در گذشته اتفاق افتاده اند. از سوی دیگر آگاهی تاریخی می‌تواند باعث درس‌آموزی از موفقیت‌های گذشته شده و ما را از اتخاذ تصمیمات هزینه‌بر باز دارد.
روش شناسی پژوهش: در این مطالعه تلاش شده است تا از طریق بررسی کتاب‌ها، مقالات، اسناد و مصاحبه با خبرگان، داده‌های لازم جمع‌آوری شده و پس از نقد درونی و بیرونی اسناد مذکور سیر تحول آموزش و توسعه منابع انسانی در ایران به تصویر کشیده شود.
یافته ها: بر اساس یافته ها ، تاریخ توسعه منابع انسانی در ایران را می توان در سه مرحله طبقه بندی کرد ، یعنی دوره های سنتی (از سلسله ماد تا تأسیس دارالفنون) ، عصر تأسیس (از تأسیس دارالفنون تا 2010) ، و دوران ثبات (از تأسیس انجمن آموزش و توسعه ایران تا کنون). علاوه بر این ، هر نقطه عطفی در دوران ذکر شده است.
بحث و نتیجه گیری: به نظر میرسد که کشور از دوران شکوفایی فاصله زیادی دارد زیرا شرکت ها (اعم از دولتی یا خصوصی) اعتماد چندانی به این موضوع ندارند که بخش آموزش چگونه می تواند برای آن ها ارزش افزوده ایجاد کند. در حقیقت ، بخش های آموزشی موفق نشده اند که خود را به عنوان شرکای استراتژیک برای شرکت های خود ثابت کنند. از سوی دیگر ، دانشگاهیان قادر به تولید دانش متنی برای کشوری که عمدتاً توسط بخش دولتی اداره می شود ، نیستند.
المصادر:
Abtahi, Seyed Hossein (2003). Training and improving human capital. Tehran: Laniz Book Cultural Institute.
Bagheri, Khosrow and Irvani, Shahin (2001). The place of educational theories in teacher practice. Journal of Psychology and Educational
Fardanesh, H. (2000). Applying teaching / learning methods based on epistemological approaches. Modares Quarterly, No. 20, pp. 69-9.
Fathi Vajargah, K. (2018). In-service training planning for employees. Tehran: Samat.
Fathi Vajargah, Kourosh; Diba Vajari, Talat (2015). Evaluating the effectiveness of training courses. Tehran: Ayizh.
Hejazi, Y. (1995). Process engineering of promotional educational activities. Tehran: Deputy Minister of Promotion and Public Participation of the Ministry of Jihad Sazandegi
Jafarzadeh .m.(1888). Return on Investment: A Model for Evaluating the Effectiveness of Education. Tadbir. No. 180, pp. 39-35.
Judge Yeganeh, M. (2001). Handbook of Education Managers. Tehran: Author
Karami, M. (2010). Educational design in business and industry. Tehran: Kavir.
Kirkopatrick, d.; Kirkopatrick, J.;(2011). Evaluate the effectiveness of educational programs. Translated by Saeed Safaei Movahed and Azam Asadollahi. Tehran: Ayizh.
Mehr Mohammadi, M. (1996). Investigating the theoretical and practical dimensions of question-based education. Journal of Psychology and Educational Sciences, University of Tehran. No. 54, pp. 76-63.
Mehr Mohammadi, Mahmoud (2000). Exploring the nature of teaching and its relationship to learning. Quarterly Journal of Education. No. 65, pp. 48-29.
Mehr Mohammadi,M. And Abedi, L. (2000). The nature of teaching and its aesthetic dimensions. Teacher Quarterly. 5: 3, pp. 57-43.
Meqhi; Tahir, P. (1961). Manpower training for business and industry. Translated by Gholamreza Kianpour. Tehran: Book Translation and Publishing Company.
Mohammad Gholi Nia, J. (1997). Familiarity with evaluation patterns that can be used in agricultural extension and education. Jihad. Nos. 212 and 213, pp. 46-36.
Mohammadi, D.(2003). In-service training planning for employees in organizations, institutions and industries. Tehran: New message and link.
Musaipour, N.(2004). Examining the content of some textbooks teaching methods and techniques. Humanities Letter. No. 12, pp. 194-175.
Musaipur, N.(2003). The concept of teaching and its basic questions. Developmental steps in medical education.1: 1, pp: 56-48.
Musaipur, N. And Kiamanesh, AR (1998) Evaluation of the curriculum of teaching methods and techniques of teacher training courses in Iranian universities. Teacher Quarterly. No. 7,157-134.
Nasr Isfahani, A.R. (1991). Factors affecting the quality of teaching. Quarterly Journal of Education. No. 29, pp. 154-134.
Oakes, Kevin (2014). The Evolution of the Training Profession. ASTD HANDBOOK: The Definitive Reference for Training & Development. Elaine Biech (Ed). Alexanderia, ASTD Press.
Poursadegh, N. (2004). Training effectiveness evaluation approaches. Tadbir. No. 160, pp. 57-54.
Ramezani, R. (1383). The role of different educational evaluation models in improving the quality of education and providing a comprehensive evaluation model for it. Quarterly Journal of Strategic Defense Studies. No. 20, pp. 92-65.
Safaei Movahed, S .; Mohabbat, H. (2011). Sociology of Education. Tehran: Ayizh
Safavi, A. (2003). History of education in Iran. Tehran: Roshd Publications.
Sayf,a. (2015). Educational measurement, measurement and evaluation. Tehran: Doran.
Sharifzadeh, Fattah (1993). Reflection on the importance and necessity of evaluating in-service training programs. Quarterly Journal of Management Studies. Volume 4, Number 16, pp. 112-97.
Soleimanpour, J. (1381). Curriculum planning in in-service training of organizations. Tehran: Ahsan.
Soltani, M. (1389). Coaching in management. Tehran: Book Memorial.
Tarfi, A. (1386). Education and training in Iran's oil industry from the beginning until now. Tehran: Author
Vakilian, M. (2001). History of education in Islam and Iran. Tehran: Payame Noor University.
Wentling, T. (1996). Planning for effective teaching (tips for curriculum development). Translated by Mohammad Chizari. Tehran: Tarbiat Modares University Press
_||_
