ارائه الگوی پرسشگری استراتژیک در راستای توسعه پایدار نظام آموزش عمومی
الموضوعات :محمد ادیبان 1 , اسماعیل کاظم پور 2 , زهره شکیبایی 3 , حسین رحیمی 4
1 - دانش آموخته دکتری مدیریت آموزشی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
2 - دانشیار گروه علوم تربیتی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، مازندران، ایران
3 - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن
4 - کارشناس ارشد مدیریت کشاورزی. واحد رشت. دانشگاه آزاد اسلامی. رشت. ایران
الکلمات المفتاحية: توسعه پایدار, نظام آموزش عمومی, پرسشگری, پرسشگری استراتژیک,
ملخص المقالة :
مقدمه و هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی پرسشگری استراتژیک در راستای توسعه پایدار نظام آموزش عمومی انجام پذیرفت.
روش شناسی پژوهش: به منظور دستیابی به این هدف، از روش پژوهش آمیخته(کیفی با رویکرد گراندد تئوری و کمی از نوع پیمایشی) استفاده شده است. جامعه آماری در حوزه کیفی را خبرگان رشته علوم تربیتی تشکیل میدهد که از طریق مصاحبه نیمهساختاریافته با 12 نفر به صورت هدفمند و بر اساس اشباع نظری یافتهها به عنوان نمونه انتخاب شدند؛ جامعه آماری در حوزه کمی نیز شامل مدیران مدارس، معلمان متخصص و کارشناسان مدیریت آموزشی است که 261 نفر به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها در بخش کیفی، مصاحبه نیمهساختاریافته و در بخش کمی، پرسشنامه محقق ساخته است. روایی پرسشنامه از طریق سنجش خبرگان(حذف 18 مولفه از 60 مولفه شد) و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ (8/0) مشخص شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها نیز در بخش توصیفی از آمارههای درصد فراوانی، میانگین، و ... و در بخش آمار استنباطی از تحلیل عاملی تاییدی و از نرمافزار SmartPLS 3 جهت تبیین مدل استفاده شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش در بخش کیفی شامل مولفههای علی، زمینهای، مداخلهگر، راهبردی، پیامدی، و محوری است. در بخش کمی، جهت برازش مدل بر اساس معیار GOF استفاده شده است که نشان از برازش قابل قبولی دارد.
نتیجهگیری: بنابراین الگوی تهیه شده میتواند در راستای توسعه پایدار نظام آموزش عمومی نقش به سزایی داشته باشد.
_||_