مطالعۀ تجربی رابطه بین فضاهای سکونتی اقشار کم‌درآمد و افزایش حس دلبستگی به مکان (مطالعۀ موردی: مسکن مهر لپوئی)

المیرا اردکانی ¹ ( گروه معماری، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران. )
باقر کریمی ² ( استادیار گروه معماری، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران. )
جمال الدین مهدی نژاد درزی ³ ( دانشگاه رجایی )

تاريخ الإرسال : 03 الجمعة , جمادى الأولى, 1445 تاريخ التأكيد : 26 الخميس , محرم, 1446

الکلمات المفتاحية: &quot, , &quot, , &quot, فضاهایی سکونتی&quot, اقشار کم‌‌درآمد&quot, حس دلبستگی, مکان&quot, مسکن مهر&quot,

ملخص المقالة :

در ایران با اعمال سیاست‌‌های توسعه مسکن برای اقشار کم‌‌درآمد جامعه، موضوع مسکن مهر در دستور کار دولت قرار گرفت. در این راستا همواره کیفیت محیطی مجتمع‌‌های مسکونی برای قشر کم‌‌‌‌درآمد به دلیل افزایش تقاضا از عوامل چالش برانگیز بشمار می‌رود. امروزه با ارتقاء نیازهای بشری، افزایش حس دلبستگی و همچنین شناسایی معیارهای تأثیرگذار در آفرینش حس دلبستگی به مکان به منظور انجام فعالیت‌‌های انسانی و حضور مؤثر افراد در فضاهای سکونتی ضرورت می‌یابد. در این میان، توجه طراحان به عوامل مؤثر در ایجاد دلبستگی به فضا از دریچه معماری، می‌‌تواند نقشی اساسی در بهبود کیفیت زندگی اقشار کم‌‌درآمد در فضاهای سکونتی مسکن مهر ایفا نماید. هدف کلی از انجام این پژوهش، بررسی ارتباط موجود مابین فضاهای سکونتی اقشار کم‌‌درآمد و چگونگی افزایش حس دلبستگی به مکان (مطالعه موردی: مسکن مهر لپوئی) می‌‌باشد. حجم نمونه مطالعاتی در این پژوهش توصیفی- پیمایشی با استفاده از فرمول کوکران 247 نفر از ساکنین مستقر در 5525 واحد محاسبه شده است. در این پژوهش جهت بررسی وضعیت فضاهای مسکونی اقشار کم‌‌درآمد و حس دلبستگی به مکان از پرسشنامه محقق ساخت استفاده گردید. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده‌‌های استخراج شده از پرسشنامه از روش ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی‌‌تک نمونه، تحلیل واریانس اندازه‌‌گیری‌‌های مکرر و رگرسیون و همچنین نرم‌‌افزارهای SPSS و AMOS در نسخه 23 استفاده شده است. یافته‌‌های پژوهش نشان داده است به غیر از معیار کالبدی، کلیه معیارهای اجتماعی، فرهنگی، زیرساختی و اقتصادی، به عنوان پیش‌‌بینی کننده مثبت و معنادار در خلق حس دلبستگی به مکان در مسکن مهر لپوئی به شمار می‌روند. نمونه پژوهش حاکی از سطح پایین میانگین معیارهای اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و اقتصادی می‌باشد. لازم به ذکر است با توجه به تفاوت معنادار مابین معیارها براساس مقدارF ، بالاترین میانگین، مربوط به معیار زیرساختی و پایین‌ترین میانگین، مربوط به معیار فرهنگی می ‌باشد.