شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر ساخت مسکن موقت در سکونتگاه های شهری با رویکرد بومی سازی (مورد مطالعه: شهر زنجان)
مجید رحیمی
1
(
گروه معماری، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران
)
هومن ثبوتی
2
(
گروه معماری، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران
)
یاشار اصلانیان
3
(
گروه معماری، واحد زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی، زنجان، ایران
)
الکلمات المفتاحية: زلزله, شرایط بحران, مسکن موقت, طراحی بومی, سکونتگاه شهری,
ملخص المقالة :
وقوع حوادث طبیعی و جنگ به‌ویژه سیل و زلزله، ازجمله عوامل آسیب‌رسان در سکونتگاه‌های انسانی است که منجر به بی‌خانمانی مردم و نیاز مبرم به اسکان دهی موقت و ایجاد سرپناه برای افراد می‌گردد. تحقیق حاضر با هدف اسکان موقت در اقلیم سرد کوهستانی به شناسایی و تبیین عوامل موثر بر بومی سازی طراحی آنها در شهر زنجان می پردازد. در این تحقیق که به روش توصیفی- تحلیلی تهیه شده است، اطلاعات‌پایه از طریق مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با مسئولان و متولیان امر گردآوری شده است. عوامل شناسایی شده در سه بعد «کالبدی»، «اجتماعی» و «فنی» مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج بررسی ها نشان می دهد در بعد «اجتماعی» معیار «امنیت»، در بعد «کالبدی» معیارهای «طرح و معماری » و «بهداشت محیط» و در بعد «فنی» معیار «بومی بودن» رتبه نخست اهمیت را به خود اختصاص داده اند و معیار « نصب و نگهداری» با کمترین امتیاز در رده آخر اهمیت قرار گرفته است. در رابطه با مولفه ها نیز مولفه های «ایمنی و استحکام» و «امنیت » (بعد اجتماعی) ، مولفه های «مدیریت زباله و پسماند»، «سرویس بهداشتی» و «همه شمولی فضاها» (بعد کالبدی) و مولفه های «مصالح» و « دوام ومقاومت سازه ای» (بعد فنی) با کسب بالاترین امتیاز در رده مهمترین مولفه ها قرار گرفته اند. اسکان موقت پس از زلزله، صرف نظر از ویژگی هایی چون نوع اقلیم و فرهنگ، دارای ویژگی های مشترک دیگری است که از درجه اهمیت متفاوتی برخوردارند؛ به گونه ای که با توجه به شرایط بحران، سرعت ساخت بالا؛ تامین استحکام، ایمنی و امنیت سرپناه مهم تر از ارائه سکونت گاه برای مساحت های متفاوت است.
_||_
