مدل سازی ساختاری نقش شاخص های اقتصادی بر تاب آوری کالبدی ـ زیرساختی روانآب های سطحی شهری (مطالعه موردی: منطقه 7 شهر اهواز)
الموضوعات :
فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری
مریم محمودی
1
,
رسول حیدری سورشجانی
2
1 - دانش آموخته کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی‌شهری، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
2 - استادیار گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشگاه کاشان، کاشان، ایران
تاريخ الإرسال : 28 الأحد , محرم, 1443
تاريخ التأكيد : 17 الثلاثاء , جمادى الأولى, 1443
تاريخ الإصدار : 10 الثلاثاء , شعبان, 1445
الکلمات المفتاحية:
مخاطرات طبیعی,
تاب آوری اقتصادی,
سیل شهری,
خطرپذیری شهری,
ملخص المقالة :
موضوع تاب‌آوری هم از لحاظ علمی و نظری و هم از لحاظ کاربردی و عملی در جهان اهمیت بسیاری یافته است. مفهوم تاب‌آوری شهری نیز شامل روش‌هایی می‌شود که در آن شهر‌ها با تغییر روبرو هستند و ظرفیت افراد، جوامع، مؤسسات، مشاغل و سیستم‌های درون یک شهر جهت رویارویی و پاسخگویی با انواع فشار‌ها، افزایش می‌یابد. امروزه نگاه جهانی به مخاطرات از تمرکز بر کاهش آسیب‌پذیری به افزایش تاب‌آوری تغییر کرده است. در نتیجه کاربرد مفهوم جوامع تاب‌آور و راه‌های ایجاد و تقویت آن‌ها کاربرد بیشتری یافته است؛ در این راستا این پژوهش کاربردی با استفاده از روش تحلیلی _توصیفی با هدف یافتن نقش شاخص‌های اقتصادی بر تاب‌آوری کالبدی _زیرساختی در برابر رواناب‌های منطقه 7 شهرداری شهر اهواز تدوین گردیده است. جامعه آماری این پژوهش را ساکنین این منطقه تشکیل می‌دهد و جهت تعیین حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران تعداد 382 پرسشنامه بین افراد این منطقه توزیع شد. پایایی ابزار تحقیق به وسیله آلفای کرونباخ تأیید شد که عدد آن برابر با 852/0 می‌باشد. به منظور تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از پرسشنامه از آزمون‌های آماری و مدلسازی معادلات ساختاری در محیط نرم‌افزار‌های SPSS و Amos انجام شد؛ سطح معناداری 189/0 در معیار کالبدی و 040/0 در معیار اقتصادی نشان‌دهنده تاب‌آوری ضعیف هرکدام از این معیار‌ها بصورت جداگانه می‌باشد و همچنین نتایج این پژوهش در مدلسازی ساختاری نشان می‌دهد که شاخص‌های اقتصادی نقش بسزایی در تاب‌آوری کالبدی _زیرساختی دارد و نامطلوب بودن شاخص‌های اقتصادی، تاب‌آوری کالبدی_زیرساختی منطقه را بشدت کاهش می‌دهد و از طرفی موجب افزایش ریسک آسیب‌پذیری منطقه 7 شهرداری اهواز می‌گردد.
المصادر:
References
Abdali, Y & Rajaei, S, A. (2019). Determining the components of physical resilience in the residential texture of
Bojnourd City using Moran’s I spatial autocorrelation. Journal of Research
and Urban Planning. Vol 10, No 39, pp 1-16.
Ahmadi, Sh & PourAhmad, A. (2017). Analysis of the physical-spatial structure of the worn-out urban fabric using GIS, a case study: the central core of Sardasht. Journal of Human Geography Research Vol 50, No 2, pp 409-430.
Arfanuzzaman, Md & Atiq Rahman, A. (2017). Sustainable water demand management in the face of rapid urbanization and ground water depletion for social–ecological resilience building. Global Ecology and Conservation. No (10). Pp 9_22.
Asadi'Azizabadi, M; Zayyari, K, A & Vatankhahi, M. (2018). Measuring and evaluating the resilience of worn-out urban tissues against environmental hazards (Case study: worn-out tissues of Karaj metropolis). Journal of Research
and Urban Planning. Vol 9, No 35, pp 111-122.
Balaei, B. Noy, I. Wilkinson, S & Potangaroa, R. (2020). Economic factors affecting water supply resilience to disasters. Journal socio-economic-planning-sciences, Volume 35, article 100961.
Betta, J. & Skomra, A.O. (2019). Agile crisis management. Scientific Journal of the Military University of Land Forces, 51, pp 310-320.
Cutter, S. L., Barnes, L., Berry, M., Burton, C., Evans, E., Tate, E., & Webb, J. (2008). A place-based model for understanding community resilience to natural disasters. Global Environmental Change, 18(4).
Dauchy, X. Boiteux, V. Colin, A. Bach, C. Rosin, C. & Francois, J. (2018). Ploy and Perfluoroalkyl Substances in Runoff Water and Wastewater Sampled at a Firefighter Training Area. Environmental Contamination and Toxicology, 76, pp 206-215.
(2011). Towards Integrated Urban Water Management; Perspectives Paper of Global Water Partnership; Global Water Partnership: Stockholm, Sweden, p. 12.
Hallegatte, S. (2014). Economic Resilience Definition and Measurement. Policy Research Working Paper
Hosseiny, H. Crimmins, M. Smith, V.B. & Kremer, P. (2020). A Generalized Automated Framework for Urban Runoff Modeling and Its Application at a Citywide Landscape. Journal of Water, 12, pp 1-20.
Johannessen, A & Wamsler, Ch. (2017). What does resilience mean for urban water services? Ecology and Society Vol 22, No (1).
Kelman, I. Gaillard, J, C. & Mercer, J. (2015). Climate Change’s Role in Disaster Risk Reduction’s Future: Beyond Vulnerability and Resilience. International Journal Disaster Risk Science, 6, pp 21-27.
Laitinen, J. Kallio, J. Katko, T, S. Hukka, J, J & Juuti, P. (2020). Resilient Urban Water Services for the 21th Century Society—Stakeholder Survey in Finland. MDPI, Water. 12 (187). 1_12.
Lehrman, B. (2018). Visualizing water infrastructure with Sankey maps: a case study of mapping the Los Angeles Aqueduct, California. Journal of Maps, 14(1), pp 52-64.
Li, X. Wang, L. & Liu, S. (2016). Geographical Analysis of Community Resilience to Seismic Hazard in Southwest China. International Journal Disaster Risk Science, 7, pp 257-276.
Li, X. Wang, L. & Liu, S. (2016). Geographical Analysis of Community Resilience to Seismic Hazard in Southwest China. International Journal Disaster Risk Science, No 7, pp 257-276.
Lisnyak Sergey (2016) Literature review regarding the concept of resilience and its assessment in the context of the economic dimension. CES Working Papers, Volume VII, Issue 2A.
Lizarralde, G. Johnson, C. & Davidson, C.H. (2010). Rebuilding after Disasters: From Emergency to Sustainability, London: Spon Press, p 30.
Martinelli, D. Gian Paolo, C. & Vesna,T. Stephen, M. 2014. Analysis of Economic Resiliency of Communities Affected by Natural Disasters: The Bay Area Case Study. 4th International Conference on Building Resilience, Building Resilience, Economics and Finance, 18: 959–968.
Meerow, S. & Newell, J.P. (2015). Resilience and complexity: A bibliometric review and prospects for industrial ecology. Journal of Industrial Ecology, 19 (2), pp 236-251.
Ghiasvand, A. &Abdolshah, F. (2016). Concept and evaluation of resilience of Iranian economy. Journal of Economic Research. Vol 15, No 59, pp 161-187.
Mirzaei, E, A; Jalali, A; Joudaki, H, R. & ArbabiSabzevari, A. (2020). Analysis of urban resilience to water crisis Case study: Tehran. Scientific-research journal of safe city. Vol 2, No 5, pp 1-12.
M, Vafeidis.A, Asadzadeh.A & Koetter.T. (2018). Measuring Urban Disaster Resilience: The Context of Flood Hazard in City of Tehran. EGU General Assembly. Vol 20.
NaghdiPour, M. (2013). Evaluation of resilience against urban floods, a case study: Ahvaz city. Master Thesis. Chamran martyr of Ahwaz University.
Oliva, S & Lazzeretti, L. (2018). Measuring the economic resilience of natural disasters: An analysis of major earthquakes in Japan. Journal city culture and society, Volume 15, pp 53_59.
Pickett,S.T.A. Cadenasso,M. & McGrath,B. (2013). Resilience in ecology and urban design: Linking theory and practice for sustainable cities. Dordrecht, Netherlands: Springer.
Rezaei, M, R; rafian, M & hossieni, S, M. (2016). Assessment and evaluation of the physical resilience of urban communities against earthquakes, a case study: neighborhoods of Tehran. Journal of Human Geography Research. Vol 47, No 4, pp 609-623.
Rose, A & Lioa, S, Y. (2005). Modeling regional economic resilience to disasters: a computable general equilibrium analysis of water service disruptions. Journal of regional science, Vol 45, No 1, pp 75-112.
Rose, A.Z. & Krausmann, E. (2013). An economic Framework for the Development of a Resilience Index for Business Recovery. International Journal of Disaster Risk Reduction, 5, pp73-83.
Samuelsson, K. Colding, J. & Barthel, S. (2019). Urban Resilience at eye level: Spatial analysis of empirically defined experiential landscapes. Journal of Landscape and Urban Planning, 187, pp 70-80.
Schaefer, M. Thinh, N, X. & Greiving, S. (2020). How Can Climate Resilience Be Measured and Visualized? Assessing a Vague Concept Using GIS-Based Fuzzy Logic. Sustainability, 12(365), pp 1-33.
Sorour, R; Akbari, M; Mosavi, S, Ch & BoostanAhmadi, V. (2018). Prioritization of sustainable development components in order to revive worn tissues, Case study: Julfa neighborhood of Isfahan. Geographical Journal of the Land. Vol 15, No 57, pp 89-104.
Statistics of Ahvaz city, District 7 of the municipality. (2017).
Sterlacchini, S. Bordogna, G. Cappellini, G & Voltolina, D. (2018). SIRENE: A Spatial Data Infrastructure to Enhance Communities’ Resilience to Disaster-Related Emergency. International Journal Disaster Risk Science, 9, pp 129-142.
The second five-year development plan of Ahvaz city from 1397 to 1401. (2018). Second edition of the first book, cooperation between Shahid Chamran University of Ahvaz and Ahvaz Municipality.
Twigg, J. (2011). Characteristics of a Disaster-Resilient Community, a Guidance Note. For the DFID Disaster Risk Reduction Interagency Coordination Group, p 8.
(2016). Progress towards the Sustainable Development Goals. United Nations Economic and Social Council, Report of the Secretary-General. E 75.
Wardekker, J.A. De Jong, A. Knoop, J.M. & Vander-Sluijs. (2010). Operationalizing a resilience approach to adapting an urban delta to uncertain climate changes. Technological Forecasting and Social Change, 77 (6), pp 987-998.
D and Paquette. S (2011) Emergency knowledge management social media technologies: A case study of the 2010 Haitian earthquake. International Journal of Information Management. Vol 31.
Zevenbergen, C. (2016). Flood Resilience. An edited collection of authored pieces comparing, contrasting, and integrating risk and resilience with an emphasis on ways to measure resilience, 1(1), 1-7.
Zhang, S. Yang, J. Li, L. Shen, D. Wei, G. Khan, R, H & Dong, S. (2021). Measuring the resilience to floods: A comparative analysis of key flood control cities in China. Journal of disaster risk reduction, Volume 59, Article 102248.
_||_
