تحلیل عوامل علّی موثر بر مدیریت تاب اوری در دوران پساکرونا و راهبردهای آن: مورد کلانشهر تهران
ابراهیم خوشحال سوستانی
1
(
جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران
)
رضا ولی زاده
2
(
گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه ازاد اسلامی، تبریز، ایران
)
علی پناهی
3
(
استادیارگروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
)
الکلمات المفتاحية: تهران, تاب آوری, مدیریت بحران, کرونا,
ملخص المقالة :
چکیده
افزایش تاب‌آوری شهری برای مقابله با مخاطرات و اپیدمی‌ها از اهمیت بسزایی برخوردار است و مسیر جدیدی برای توسعه پایدار شهرها در آینده توسعه شهری محسوب می‌گردد. تجربه کرونا و تاثیر آن بر ابعاد و ساختارهای مختلف شهرها ضرورت پرداختن بر عوامل علی موثر بر تاب آوری شهرها را پس از مهار این بحران انسانساخت آشکارتر ساخت. هدف اصلی از این پژوهش، تحلیل عوامل علّی مؤثر بر مدیریت تاب‌آوری در دوران پساکرونا و راهبردهای آن در کلانشهر تهران است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی-تحلیلی می‌باشد. جهت تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از تکنیک SOWT-FDEMATEL بهره گرفته شد. مهم‌ترین عوامل داخلی و خارجی (ضعف؛ قوت، فرصت و تهدیدات) پیشروی مدیریت تاب‌آوری در دوران پساکرونا در کلانشهر تهران با استفاده از نظرات کارشناسی استخراج گردید. نتایج حاصل از روش ادغامی مذکور نشان می‌دهد که رابطه دوسویه میان متغیرهای اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و مدیریتی در تاب‌آوری مدیریت پساکرونا در کلانشهر تهران وجود دارد به طوری که بر اساس مقدار (Di-Ri) مولفه های مرتبط با عوامل مدیریتی و اجتماعی به ترتیب جز اثرگذارترین و اثرپذیرترین متغیر در شبکه ارتباطی عوامل علّی موثر بر مدیریت تاب اوری در دوران پساکرونا و راهبردهای آن در کلانشهر تهران می‌باشند. به عبارتی دیگر، متغیرهای اجتماعی، اقتصادی و کالبدی تحت تأثیر متغیر کالبدی قرار دارند و هر نوع برنامه‌ریزی جهت افزایش انعطاف‌پذیری و برنامه‌ریزی در مقوله مدیریت و نوع سیاست‌گذاری برای آن می‌تواند حداقل خسارت اقتصادی، کالبدی و اجتماعی در ابعاد فضایی کلانشهر تهران به بار آورد. همچنین مولفه های مذکور به عنوان عوامل علی در تاب آوری کلانشهر تهران در دوره پساکرونا مطرح می باشند.
واژه‌های کلیدی:
تاب آوری، مدیریت بحران، کرونا، تهران
