سنجش و ارزیابی میزان تاب آوری بافتهای فرسوده شهری در برابر مخاطرات محیطی ( نمونه موردی : بافت فرسوده کلان شهر کرج )
الموضوعات :
فصلنامه علمی و پژوهشی پژوهش و برنامه ریزی شهری
مهسا اسدی عزیزآبادی
1
,
کرامت الله زیاری
2
,
محسن وطن خواهی
3
1 - گروه شهرسازی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
2 - گروه جغرافیای انسانی ، دانشکده جغرافیا ، دانشگاه تهران ، تهران ، ایران .
3 - گروه شهرسازی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.
تاريخ الإرسال : 24 الأحد , ربيع الأول, 1440
تاريخ التأكيد : 26 الجمعة , جمادى الأولى, 1440
تاريخ الإصدار : 15 الإثنين , جمادى الأولى, 1440
الکلمات المفتاحية:
تاب آوری شهری,
بعد کالبدی_محیطی,
بعد اجتماعی,
بعد سازمانی_نهادی,
بعد اقتصادی,
ملخص المقالة :
امروزه معضلات و مشکلات بافتهای فرسوده شهری یکی از مسائلی است که در حوزه شهرسازی شهروندان را با مشکلات متعددی مواجه ساخته است و همچنین یکی از مهمترین چالشهای شهری با توجه به نبود زیرساختهای مناسب شهری و افت عملکرد این بافت ها از نظر ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و نهادی در مواجه با مخاطرات میباشد. در این پژوهش به سنجش و ارزیابی میزان تاب آوری بافتهای فرسوده شهر کرج در برابر مخاطرات محیطی پرداخته شده است. این پژوهش کاربردی است و با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی، با هدف شناسایی شاخصها و عوامل مؤثر بر ابعاد تاب آوری در بافت فرسوده شهر کرج و ارائه چارچوبی به منظور سنجش ابعاد تابآوری در بافت های فرسوده شهری انجام پذیرفته است. جامعهی آماری مشتمل بر 100 نفر از نخبگان دانشگاهی، افراد خبره و تصمیم‌گیر در حوزه مرتبط با تحقیق است. برای تجزیه و تحلیل دادهها، از آزمونهای t تک نمونهای، آزمون F و تحلیل مسیر در محیط نرمافزار SPSS استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که ابعاد تابآوری در بافت فرسوده شهر کرج از نظر بعد کالبدی_ محیطی، بعد اجتماعی، بعد سازمانی_نهادی و بعد اقتصادی به ترتیب دارای میانگینی معادل 3.49، 3.23، 3.01 و 3.42 و کمتر از میانگین مفروض (4) میباشند؛ از اینرو بافت فرسوده شهر کرج از نظر ابعاد تاب آوری آسیب پذیر است. همچنین نتایج آزمون تحلیل مسیر نیز نشان داد بعد کالبدی به صورت مستقیم 0.523 درصد در تاب آوری بافت فرسوده شهر کرج تأثیرگذار است.
المصادر:
حافظ نیا، محمد رضا (1391). روش تحقیق در علوم انسانی، تهران، انتشارات سمت (سازمان مطالعه و تدوین کتب درسی).
رضایی، محمدرضا، رفیعیان، مجتبی و سید مصطفی حسینی (1392). سنجش و ارزیابی میزان تاب آوری کالبدی اجتماعهای شهری در برابر زلزله (مطالعه موردی: محلههای شهر تهران)، پژوهشهای جغرافیای انسانی، دوره 47، شماره 4، 623-609.
صباغی، عاطفه (1392). تدوین سازوکار بهکارگیری بازافرینی شهری در مواجه با بافتهای فرسوده شهری؛ مطالعه موردی شهر همدان، پژهشهای شهری هفت حصار، شماره چهارم، سال اول 56-45.
صفایی پور مسعود، زارعی جواد (1394). برنامه ریزی محله محور و بازآفرینی پایدار بافتهای فرسوده شهری با تاکید بر سرمایه اجتماعی، نمونه مورد: محله جولان همدان، مجله آمایش جغرافیایی فضایی، فصلنامه علمی و پژوهشی دانشگاه گلستان، سال هفتم، شماره مسلسل بیست و سوم.
عباسزادگان، مصطفی (1394). بافتهای فرسوده درون شهری، چالش و راهبردها،همایش توسعه محلهای چشم انداز توسعه پایدار شهر تهران، مرکز مطالعات و تحقیقات امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران.
محمدی، اکبر، آشوری، کسری و محمد بشیر رباطی (1395). تبیین و ارزیابی مولفههای تاب آوری نهادی و اجتماعی در سکونتگاههای خود انگیخته شهری؛ مطالعه موردی: ناحیه منفصل شهری نایسر، فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات شهری، شماره بیست و دوم، 88-75.
رفیعیان مجتبی, رضایی محمدرضا, عسگری علی, پرهیزکار اکبر, شایان سیاوش. (1390). تبیین مفهومی تاب آوری و شاخص سازی آن در مدیریت سوانح اجتماع محور (CBDM). برنامه ریزی و آمایش فضا (مدرس علوم انسانی). 15 ، 4(72) : 19-41.
Agudelo, V. Claudia, M. (2012). "Harvesting urban resources towards more resilient cities. In: Resources". Conservation and Recycling. 64. Pp. 3-12.
Fayers, Peter, Machin, David.(2000). Quality of life, Assessment, Analysis and Interpretation, John Wiley & Sons, New York.
Evans, J. P. (2011). Resilience, Ecology and Adaptation in the Experimental City. Transactions of the Institute of British Geographers, 36, 223-237.
Folke, C., S.R. Carpenter, B.H. Walker, M. Scheffer, F.S. Chapin III, and J. Rockström. (2010). Resilience Thinking: Integrating Resilience, Adaptability and Transformability. Ecology and Society 15(4): 20.
Holling, C. S. (1973). Resilience and stability of ecological systems. Annual Review of Ecological Systems, 4: 1–23.
Leichenko,R. (2011). Climate Change and Urban Resilience. Current Opinion in Environmental Sustainability. 3(3): 164-168.
Ross, H., Cuthill, M., Maclean, K. Jansen, D. and Witt, B. (2010). Understanding, Enhancing and Managing for Social Resilience at the Regional Scale: Opportunities in North Queensland. Report to the Marine and Tropical Sciences Research Facility. Reef and Rainforest Research Centre Limited, Cairns (186pp.).
Gupta, N. Clavin, C.T. Petropoulos, Z.E. Mudd, A.B. Nek, R.; Tinkle, S.S. (2016). Case studies of community resilience policy. National Institute of Standards and Technology (NIST).Prepared for U.S. Department of Commerce Engineering Laboratory National Institute of Standards and Technology.
Lengnick-Hall, Cynthia A. ; Beck, Tammy E. ; Lengnick-Hall, Mark L. (2011). Developing a capacity for organizational resilience through strategic human resource management. Human resource management review. Vol. 21: 3, 243-256.
George A. Bonanno, Sara A. Romero & Sarah I. Klein (2015) The Temporal Elements of Psychological Resilience: An Integrative Framework for the Study of Individuals, Families, and Communities, Psychological Inquiry: An International Journal for the Advancement of Psychological Theory, 26:2, 139-169.
Cutter, Susan, Christopher G. Burton and Christopher T. Emrich.(2010). Disaster resilience indicators for benchmarking baseline conditions, Journal of Homeland Security and Emergency Management, 7(1), Economics. 9(2).235–239.
Standish, R.J. Hobbs, R.J. Mayfield, M.M. Bestelmeyer, B.T. Suding, K.N. Battaglia, L.L. Eviner, V. Hawkes, C.V. Temperton, V.M. Cramer, V.A. Harris, J.A. Funk, J.L. Thomas, P.A. (2014). Resilience in ecology: Abstraction, distraction, or where the action is? Biological Conservation ,177: 43–51.
Quinlan, A. E., M. Berbés-Blázquez, L. J. Haider, and G. D. Peterson. )2015(. Measuring and assessing resilience: broadening understanding through multiple disciplinary perspectives. Journal of Applied Ecology 53(3):677-687. http://dx.doi.org/10.1111/1365-2664.12550
_||_
