بررسی فاکتورهای بیماری‌زایی سفیدک پودری جو در استان فارس

الموضوعات : دو فصلنامه تحقیقات بیماریهای گیاهی

محمد جواد مرمت ¹ (کارشناس ارشد دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران.)
سیدمحمدرضا موسوی ² (دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت، گروه بیماری شناسی گیاهی، مرودشت، ایران.)
منصوره کشاورزی ³ (موسسه تحقیقات اصلاح نهال و بذر، کرج، ایران.)
محمد تائب ⁴ (دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران.)

تاريخ الإرسال : 01 الإثنين , محرم, 1435 تاريخ التأكيد : 01 الإثنين , محرم, 1435 تاريخ الإصدار : 17 الإثنين , ذو القعدة, 1434

الکلمات المفتاحية: جو, سفیدک پودری, لاین های تقریباً ایزوژنیک, فاکتورهای بیمار یزایی,

ملخص المقالة :

اولین گام در جهت تشخیص و تهیه ارقام مقاوم به بیماری سفیدک پودری جو، شناسایی فاکتورهای بیماریزایی جمعیت عامل آن است. بدین منظور در تحقیقی که در سال 1387 در استان فارس صورت گرفت تعداد ده جدایه از مناطق مختلف استان جمع آوری و روی یک رقم حساس جو تکثیر شدند. سپس جداگانه روی گیاهچه تعداد 19 رقم تقریباً ایزوژنیک که رقم پایه آنها پالاس و دارای ژنهای مقاومت متفاوتی بودند و یک رقم حساس مایه زنی شدند. واکنش لاین ها از نظر دوره کمون، تیپ و شدت آلودگی یادداشت برداری شد. نتایج نشان داد که فاکتورهای بیماریزایی در استان فارس فراوانی متغیری دارند . بیماریزایی برای ژن های مقاومتMl-a 3 و  Ml-a23 دارای بیشترین فراوانی در مناطق مورد اجرای آزمایش بوده وپس از آن بیشترین فراوانی بیماری زایی به ترتیب برای ژ ن های، Ml-K ،Ml-a7+Ml(No3)،Ml-hوMl-a12+Ml(Em2) ثبت گردید. کمترین فراوانی بیماری زایی برای ژن های مقاومتMl-a 22 وMl-a6+Ml- a14 دیده شد برای ژنهای Ml-(La)،Ml-a13+Ml-(Ru3) ،Ml-a10+Ml-(DU2) ،Ml-a9 ،Ml-al+Ml(a12) ،Ml-a8 ،Ml-05 ،Ml--Ml-(cp) در هیچ یک از مناطق بیماری زایی دیده نشد Ml-at و Ml-p ،Ml- K(1). دوره کمون تمام جدایه ها تقریباً از یک روند زمانی خاص پیروی می کرد.

المصادر:

1. Agrios, G.N. 2005. Plant Pathology. 5^th edition. Academic Press, San Diego, USA.


2. Alexopoulos, C.J., Mims, C.W. and Blackwell, M. 1996. Introductory Mycology. 4^th edition. John Wiley & Sons Inc., New York, USA.


3. Behdad, E. 2006. Phytopathology and Important Plant Diseases in Iran. Atre-Etrat Pub., Ghom, Iran (in Persian).


4. Behnya, M.R. 1994. Cold Region's Cereals. University of Tehran Pub. Tehran. 473 pp.


5. Browning, J.A. and Frey, K.J. 1969. Multiline cultivars as a means of disease control. Annual Review of Phytopathology 7: 355–382.


6. Chaube, H.S. and Pundhir, V.S. 2005. Crop Disease and Their management. Prentice Hell, New Delhi, India.


7. Czembor, J.H., and Czembor, H.J. 1998. Powdery mildew resistance in cultivars of spring barley from polish register. Plant Breeding and Seed Science 42: 87–99.


8. Czembor, J.H., and Czembor, H.J. 1999.Powdery mildew resistance in cultivars of winter barley form polish register. Plant Breeding and Seed Science 43: 65–75.


9. Czembor, J.H., and Czembor, H.J. 2000. Powdery mildew resistance in selection from Moroccan barley landraces. Phytoparasitica 28: 65–78.


10. Hossain, M.A. and Rahman, M.S. 1993. Pathogenic variability of Erysiphe graminis f.sp. hordei in south Australia, 1981-1985 . Australian Journal of Agricultural Research 44: 1931–1945.


11. Hovmoller, M.S., Caffier, V., Jalli, M., Anderson, O., Besenhofer, G., Czembor, J.H., Dreiseitl, A., Flath, K., Fleck, A., Heinrics, F., Jonsson, R., Limpert, E., Mercer, P., Plesnik, S., Rashal, I., Skinnes, H., Slater, S. and Vronska, O. 2000. The European barley powdery mildew virulence survey and disease nursery 1993-1999. Agronomia 20: 729–744.


12. Hovmoller, M.S., Munk, L. and Ostergard, H. 1993. Observed and predicted changes in virulence gene frequencies at 11 loci in a local barley powdery mildew population. Phytopathology 83: 253–260.


13. Jorgensen, J.H. 1994. Genetics of powdery mildew resistance in barley. Critical Review in Plant Science 13: 97–119.


14. Khodabandeh, N. 1998. Cereals. University of Tehran Publishing, Tehran, Iran (in Persian).


15. Limpert, E. 1987. Spread of barley mildew by wind, its significance for phytopathology. Advancements in Aerology 33: 331–336.


16. Limpert, E., Andrivon, D. and Fischbeck, G. 1990. Virulence pattern in populations of Erysiphe graminis f.sp. hordei in 1986. Plant Pathology 39: 402-415.


17. Limpert, E., Godet, F. and Muller, K. 1999. Dispersal of cereal mildews across Europe. Agricultural and Forest Meteorology 97: 293–308.


18. Limpert, E., Muller, K., Duan, X., Koller, B., Mcdermott, J. and Wolfe, M.S. 1991. Barley mildew in Europe-Towards an integrated analysis of the pathogen, including virulence, fungicide sensitivity and RFLPs. pp. 213-221. In: Jorgenson, J.H. (ed). Integrated Control of Cereal Mildews, Virulence Patterns and Their Changes. Riso National Laboratory, Roskilde, Denmark.


19. Mains, E.S. and Dietz, S.M. 1930. Physiological forms of barley mildew, Erysiphe graminis f.sp. hordei Marchal. Phytopathology 20: 229–239.


20. Marshall, D.R. 1977. The advantages and hazards of genetic homogenicity. Annals of New York Academic Science 278: 1–20.


21. Munck, L. 1981. Barley for food, feed and industry. pp. 427–459. In Pomeranz Y and Munck L. (eds). Cereals: A Renewable Resource. The American Association of Cereal Chemists, St. Paul, MN, USA.


22. Nour Mohamadi, GH., Siadat, A. and Kashani, A. 2001. Agronomy (Cereals). University of shahid-Chamran Publishing, Ahwaz, Iran.


23. Patpour, M., Torabi, M., Aghnom, R., Dehghan, M.A., Dad-Rezaei, T., Afshari, F. and Ahmadian-Moghadam, M.S. 2005. Virulence factors of barley powdery mildew pathogen and their variation in some parts of Iran during 2000-2002. Seed and Plant 2: 303–313 (in Persian).


24. Poehlman, J.M. 1983. Breeding Field Crop. 2^nd edition.the AVI Publishing, Company Inc., Westport, CT, USA.


25. Pourmansouri, T. 1998. Virulence factors of Erisiphe graminis f.sp. hordei in samples collected from different part of Iran. 13^th Iranian Plant Protection Congress. Karaj, Iran.


26. Schonfeld, M., Fischbeck, G. and Jahoor, A. 1994. Identifizierung und lokalisierung der mehltauresistenz gene aus der wildgerste und deren  moglicher einsatz in der resistenzzuchtung. Vortrage Fur PflLanzenzuchtung 28: 184–186.


27. Spencer, D.M. 1978. The Powdery Mildews. Academic Press, London, UK.


28. Stoelen, O., Hermansen, J.E. and Lohde, J. 1980. Varietal mixtures of barley and their ability to reduce powdery mildew and yellow rust disease. Kongelige Veterinaer- og Landbohoejskole Aarsskrift 1980: 109–116.


29. Taherei, F., Keshavarzi, M., Patpoor, M., Valad-Abadi S.A.R. and Soltanloo, H. 2007. Genetic analysis of resistance to powdery mildew in barley. Seed and Plant 23: 311–323 (In Persian).


30. Tinker, N.A. and Mather, D.E. 1994. Main effects of quantitative trait loci in Harrington /TR306 two-row barely. Barley Genetic Newsletter 23: 72–78.


31. Wei, F., Gobelman-Werner, Morroll, S.M., Kurth, J., Mao, L., Wing, R., Leister, D., Schulze-Lefert, P. and Wise, R.P. 1999. The Mla (powdery mildew) resistance cluster is associated with three NBS-LRR gene families and supported recombination within a 240-kb DNA internal on chromosome 55 (1HS) of barley. Genetics 153: 1929–1948.


32. Wolfe, M.S. and Limpert, E. 1987. Integrated Control of Cereal Mildews: Monitoring the Pathogen. Martinus Nijhoff Publishers, Dordrecht, the Netherlands.


33. Yahyaoui A.H., Reinhold, M. and Scharen, A.L. 1997. Virulence spectrum in populations of barley powdery mildew pathogen, Erysiphe graminis f. sp. hordei in Tunisia and Morocco in 1992. Plant Pathol. 46: 139–146.