نقش واسطه‌ای کارکردهای خانواده برای تابآوری فردی و باورهای معنوی و دلزدگی زناشویی
الموضوعات :
بهناز عبادت پور
1
(دانش‌آموخته‌ی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات.)
شکوه نوابی نژاد
2
(گروه مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران)
عبداله شفیع آبادی
3
(گروه مشاوره، دانشگاه علامه طباطبایی تهران.)
محمدرضا فلسفی نژاد
4
(گروه سنجش و اندازه‌گیری، دانشگاه علامه طباطبایی تهران.)
الکلمات المفتاحية: دلزدگی زناشویی, کارکرد خانواده, تابآوری فردی, باورهای معنوی,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر با هدف تدوین الگویی برای پیش‌بینی دلزدگی زناشویی بر مبنای کارکرد خانواده، تابآوری فردی و باورهای معنوی انجام شد. روش پژوهش همبستگی است. جامعهی آماری شامل کارکنان متاهل مناطق بیست و دوگانه شهرداری شهر تهران و همسران آنان که حداقل سه سال از زندگی مشترک آنها سپری شده در سال 1390 بود. نمونهی مورد مطالعه شامل 500 زوج بوده که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده ابزار سنجش عملکرد خانواده، مقیاس دلزدگی زناشویی، پرسشنامهی تابآوری و پرسشنامهی معنویت/دینداری است. یافتهها نشان داد که کارکرد خانواده، تابآوری فردی و باورهای معنوی تاثیر منفی و معنیداری در کاهش دلزدگی زناشویی داشت. همچنین تابآوری فردی و باورهای معنوی با واسطهی کارکرد خانواده، دلزدگی زناشویی را کاهش میدهد. نتایج بهدست آمده از تحلیل مسیر نشان داد که کارکرد خانواده، تابآوری فردی و باورهای معنوی، دلزدگی زناشویی را پیش‌بینی میکند و مدل از برازش مناسبی برخوردار است. در مجموع نتایج نشان داد که تابآوری فردی، باورهای معنوی و کارکرد خانواده بهطور مستقیم و غیر مستقیم در کاهش دلزدگی زناشویی موثر است. اما تاثیر تابآوری فردی بر کارکرد خانواده در کاهش دلزدگی زناشویی بیشتر است. بنابراین توجه به نقش تابآوری در کارکرد زناشویی و شیوههای افزایش تابآوری در زوجین مفید به نظر میرسد.
