عوامل موثر بر مزیت نسبی صادرات کشمش ایران

الموضوعات : فصلنامه علمی -پژوهشی تحقیقات اقتصاد کشاورزی

حسین مهرابی بشرآبادی ¹ (دانشیار اقتصاد کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان)
امین پورمقدم ² (دانشجوی کارشناسی ارشد اقتصاد کشاورزی دانشگاه شهید باهنر کرمان)

تاريخ الإرسال : 06 الخميس , ربيع الأول, 1437 تاريخ التأكيد : 06 الخميس , ربيع الأول, 1437 تاريخ الإصدار : 27 الثلاثاء , ربيع الثاني, 1433

الکلمات المفتاحية: ایران, برنج, عرضه و تقاضا, الگوی تعدیل جزئی نرلاو, تنظیم بازار,

ملخص المقالة :

هدف اصلی این تحقیق، بررسی مزیت نسبی ایران در صادرات کشمش و عوامل مؤثر بر آن است. برای دست یابی به این امر از داده های سری زمانی سال های 1388-1340 استفاده شده است. همچنین در این تحقیق مزیت نسبی صادراتی کشورهای عمده تولیدکننده و صادرکننده ی کشمش نیز محاسبه شده و با هم مقایسه گردیدند. برای محاسبه مزیت نسبی ایران از شاخص های مزیت نسبی آشکار شده ی(RCA) و مزیت نسبی آشکار شده ی متقارن(RSCA) و همچنین شاخص 2 استفاده گردید. نتایج مطالعه نشان داد که بر اساس شاخص مزیت نسبی آشکار شده در طی دوره ی مورد بررسی، مزیت نسبی ایران در صادرات کشمش نوسانات زیادی داشته و پس از یک سیر صعودی، وارد یک سیر نزولی شده است. همچنین از مقایسه ی شاخص مزیت نسبی صادراتی محاسبه شده برای کشورهای صادرکننده و کشورهای عمده تولیدکننده، این مطلب روشن شد که حجم تولید و صادرات بالای این محصول لزوماً بیانگر داشتن مزیت نسبی صادراتی نمی باشد. سپس به بررسی عوامل موثر بر مزیت نسبی صادرات کشمش از طریق برآورد مدل خودتوضیح برداری (VAR) برای دوره ی 2008-1961پرداخته شد. نتایج حاصل از برآورد مدل عوامل موثر بر RCA حاکی از آن بود که متغیرهای نرخ ارز، میزان تولید داخلی، میزان تولید رقبا و قیمت جهانی صادراتی، تاثیر مثبت و قیمت صادراتی ایران و همین طور نوسانات تولید تاثیر منفی بر مزیت نسبی صادراتی کشمش ایران دارند. این نتایج لزوم حمایت از تولید داخلی جهت کاهش نوسانات تولید، افزایش میزان تولید و هموار کردن مسیر صادرات این محصول را نشان می‌دهد.  

المصادر:

1. Anviyeh Tekyeh, L. 2007. The study of comparative advantage of

Iran's apple export in comparison to the other apple exporter

countries, Journal of Agricultural Economic and Development. 58

(In Persian)

2. Ashrafi, M. Karbasi, A. and Sadrolashrafi, S. 2007. Production

and export comparative advantage of raisins in Iran. Journal of

Agricultural Economic and Development. 58 (In Persian)

3. Central Bank, 2008. The Balance Sheet of Various Years. The

Economic Survey Office. (In Persian)

4. Do, Q. Levchenko, A. 2007. Comparative advantage, demand for

external finance, and financial development. Journal of Financial

Economics. 86:796–834

5. Statistical yearbooks of ministry of agriculture for agronomy and

horticultural products

6. FAO Statistical Databases (Food and Agriculture Organization of

the United Nations)

7. Goudarzi, M. 2009. Determining the comparative advantage of

different rice varieties in mazandaran province, Journal of

Agricultural Economics Research. 1(1) (In Persian)

8. Mehrabi Boshrabadi, H. and Neshaat, A. 2010. Investigation of

effective factors on iran's comparative advantage in pistachio

export and ranking of its target markets. Quarterly Journal of

Commerce. 55 (In Persian)

9. Navarro, A. Losada, F. Ruzo, E. and Dı´ez, j. 2010. Implications

of perceived competitive advantages, adaptation of marketing

tactics and export commitment on export performance. Journal of

World Business 45:49–58

10. Nicolini, M. 2011. On the evolution of institutional comparative.

Structural Change and Economic Dynamics. 22:162–172

11. Nouferesti, M. 1998. Unit root and cointegration in econometrics,

Tehran, printing one. (In Persian)

12. Peykani Machiyani, Gh. Rafiee, H. and Mohammadi, A. 2009.

An investigation of the comparative advantage of kiwifruit export

in Iran, Journal of Agricultural Economics Research, 1(3). (In

Persian)

13. Salami, H. and Pishbahar, A. 2001, changes in the pattern of

comparative advantage of agricultural products in Iran: An 

empirical analysis based on the revealed comparative advantage

indices, Journal of Agricultural Economic and Development. 34

(In Persian)

14. Yao, S. 1997. Comparative advantages and crop diversification: a

policy Analysis matrix for Thai agriculture. Journal of

Agricultural Economics. 48:211-222