واکاوی جایگاه سلبریتی ها در توسعه سیاسی ایران پس از انقلاب اسلامی (1384- 1402)
الموضوعات : فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین المللی
جواد بیگلری
1
(
گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
)
سید شمس الدین صادقی
2
(
دانشیار دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
)
مسعود اخوان کاظمی
3
(
استاد گروه علوم سیاسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.
)
الکلمات المفتاحية: تبعیت, توسعه سیاسی, سلبریتی, سلبریتی زدگی سیاست, شبکه های اجتماعی,
ملخص المقالة :
با مرجعیت یافتن سلبریتیها برای شهروندان، این گروه طی سالیان اخیر اقدام به انعکاس دغدغه مردم از طریق شبکه¬های اجتماعی نمودند تا هواداران و اعتبار بیشتری کسب نمایند. اما انعکاس نیازهای جامعه از سوی ستارگان مستلزم دخالت در اموری خارج از حیطه تخصصی خود همچون سیاست، اقتصاد و غیره بود و همین امر چالش¬ها و موانعی را در فرایند توسعه سیاسی به وجود می¬آورد. سوال مطرح این است که سلبریتی¬ها چه جایگاهی در توسعه سیاسی ایران پس از انقلاب اسلامی داشتهاند؟ در پاسخ به سوال مذکور این فرضیه مطرح گردید که با توجه به نفوذ چهره¬ها و سلبریتی¬زدگی سیاست در جمهوری¬اسلامی، این گروه می¬تواند چالش¬هایی را در روند توسعه سیاسی برجای گذارد. هدف از این پژوهش نیز نشان دادن جایگاه سلبریتی¬ها در تضعیف فرآیند توسعه سیاسی و سلبریتی¬زدگی سیاست می¬باشد. یافته¬های پژوهش حاکی از آن است که که مداخلات سلبریتی¬ها در مسائل مختلف سیاسی- اجتماعی هرچند در آینده ممکن است نتایج مثبت و سطحی به همراه داشت باشد، اما در نهایت منجر به نتایجی خواهد شد که روند توسعه سیاسی و دموکراتیزاسیون را مختل خواهد نمود. این مقاله با استناد به اسناد و منابع کتابخانه¬ای و به روش کیفی از نوع تبیینی- تحلیلی ارائه شده است.
منابع فارسی: الف) کتاب¬ها: 1. ازکیا، مصطفی. (1392). مقدمه¬ای بر جامعه¬شناسی توسعه روستایی، تهران: انتشارات اطلاعات.
2. اشتریان، کیومرث. (1386). سیاستگذاری عمومی ایران، تهران: میزان.
3. بشیریه، حسین. (1391). موانع توسعه سیاسی در ایران، چ 2. تهران: گام نو.
4. توسلی، غلام¬عباس. (1382). مشارکت اجتماعی در شرایط جامعه آنومیک. چ اول. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
5. جهانیان، رمضان. (1388). مدیریت مشارکتی رویکردی نوین در اداره سازمان¬ها، چ اول. کرج: سرافراز.
6. دورکیم، امیل. (1360). درباره تقسیم کار اجتماعی، ترجمه باقر پرهام. چ 2. تهران: کتابسرای بابل.
7. روشه، گی. (1376). تغییرات اجتماعی، ترجمه منصور وثوقی. چ 19. تهران: نشر نی.
8. روشه، گی. (1393). مقدمه¬ای بر جامعه¬شناسی عمومی، ترجمه هما زنجانی¬زاده. تهران: سمت.
9. سیف¬زاده، سیدحسین. (1392). نظریه¬های مختلف درباره راه¬های گوناگون نوسازی و دگرگونی سیاسی، چ 2. تهران: نشر قومس.
10. علی¬بابایی، غلامرضا. (1382). فرهنگ سیاسی آرش، تهران: نشر آشیان.
11. قوام، عبدالعلی. (1390). توسعه سیاسی و تحول اداری، چ 2. تهران: نشر قومس.
12. کاستلز، مانوئل. (1385). عصر اطلاعات: اقتصاد، جامعه و فرهنگ (ظهور جامعه شبکه¬ای)، ج 2، ترجمه احمد عقیلیان و همکاران، چ 5، تهران: نشر طرح نو.
13. کشمور، الیس. (1395). فرهنگ شهرت، ترجمه احسان شاه¬قاسمی، چ 1، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
14. گیدنز، آنتونی. (1387). جامعه¬شناسی، ترجمه منوچهر صبوری، چ 22، تهران: نشر نی.
15. مرصوصی، نفیسه؛ بهرامی¬پاوه، رحمت¬اله. (1390). توسعه پایدار روستایی، تهران: دانشگاه پیام نور.
16. مک¬کوایل، دنیس. (1385). درآمدی بر نظریه¬های ارتباطات جمعی، ترجمه پرویز اجلالی، تهران: انتشارات مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه¬ها.
17. مک¬لوهان، مارشال. (1377). درآمدی بر اثر رسانه¬ها، ترجمه سعید آذری، چ 1، تهران: مرکز تحقیقات صدا و سیما.
18. نش، کیت. (1380). جامعه¬شناسی سیاسی معاصر: جهانی شدن، سیاست و قدرت. ترجمه محمدتقی دلفروز، چ 7، تهران: کویر.
19. هاولت، مایکل؛ ام، رامش. (1380). مطالعه خط مشی عمومی. ترجمه عباس منوریان و ابراهیم گلشن. تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی.
ب) مقالات: 1. آذرشب، محمدتقی؛ آسوده، رضا. (1398). "جایگاه جامعه مدنی در توسعه سیاسی"، فصلنامه راهبرد سیاسی، 8 (3)، بهار، صص 105- 91.
2. بیگلری، جواد؛ اخوان¬کاظمی، مسعود. (1401). "شناسایی تهدیدات و آسیب¬های امنیتی نقش¬آفرینی شبکه¬های اجتماعی در انتخابات ایران"، مجله پژوهش¬های سیاسی و بین¬المللی، 13 (53)، اسفند، صص 89- 64.
3. حیدری، علی؛ رضایی، علیرضا؛ صالحی¬نجف¬آبادی، عباس. (1398). "توسعه سیاسی در جمهوری¬اسلامی¬ایران با محوریت نقش شوراهای اسلامی و مشارکت شهروندی"، جستارهای سیاسی معاصر، 10 (1)، بهار، صص 50- 27.
4. رفیع¬پور، فرامرز. (1378). "خرده فرهنگ سبک زندگی و هویت"، فصلنامه رشد آموزش علوم اجتماعی، 20 و 21، صص 8- 1.
5. رنانی، محسن؛ دلیری، حسن. (1388). "آیا سرمایه اجتماعی، واقعاً سرمایه است؟"، مجله راهبرد یاس، 19، پاییز، صص 170- 147.
6. سردارنیا، خلیل¬الله. (1390)."ضرورت مشارکت سیاسی نسل سوم جوانان در ایران، نقد تشکل¬های مشارکتی و پیشنهاد مدل کارآمد"، فصلنامه سیاست، 41 (2)، تابستان، صص 195- 179.
7. سردارنیا، خلیل¬الله؛ حیدری، مصطفی. (1394). "تحلیل جنبش اجتماعی مصر در چارچوب نظریه¬های متاخر جنبش¬های اجتماعی و جان فوران"، فصلنامه سیاست، 45 (3)، پاییز، صص 719- 699.
8. سلطانی¬فر، مهدی؛ گرانمایه¬پور، علی و هاشمی، شهناز. (1399). "خلاقیت سلبریتی¬ها بر فرایند سیاستگذاری عمومی"، نشریه ابتکار و خلاقیت در علوم انسانی، 9 (4)، بهار، صص 242- 217.
9. شریفی، رضا. (1397). مطالعه¬ای در مورد سلبریتی¬ها و دانش¬آموزان دبیرستانی مطالعه موردی: دبیرستان¬های فرهنگ (پسرانه) و طلوع (دخترانه)، پایان¬نامه کارشناسی¬ارشد، دانشگاه تهران.
10. غفوری، محمود؛ کمالی، یحیی. (1389). "افکار عمومی و سیاستگذاری (تاملی نظری)"، فصلنامه سیاست، 40 (2)، صص 188- 171.
11. فاطمی¬نیا، سیاوش؛ حیدری، سیامک. (1389). "عوامل مرتبط با تعهدات شهروندی"، فصلنامه رفاه اجتماعی، 10 (38)، 64- 41.
12. فاطمی¬نیا، محمدعلی؛ حیدری، مهدی و جوانبخت، حسن. (1400). "ضریب نفوذ اجتماعی سلبریتی¬ها و عوامل اجتماعی موثر بر آن در شهر رشت"، فصلنامه پژوهش¬های ارتباطی، 28 (4)، زمستان، صص 67- 39.
13. فهیمی¬سیوکی، محمدرضا؛ پویا، علیرضا. (1399). "مدیریت خبر در استفاده از ظرفیت سلبریتی¬ها برای افزایش اعتماد به اخبار رسانه ملی"، فصلنامه مطالعات میان رشته¬ای ارتباطات و رسانه، 3 (3)، پاییز، صص 70- 41.
14. محمدی، حمزه. (1385). "درآمدی بر جنبش¬های اجتماعی"، نشریه زریبار، س 10، ش 60، صص 30- 11.
15. معمار، ثریا و دیگران. (1391). "شبکه¬های اجتماعی مجازی و بحران هویت (با تاکید بر بحران هویتی ایران)". فصلنامه مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 1 (4)، صص 176- 155.
16. مولایی، محمدمهدی. (1395). "گردش فرهنگ سلبریتی در رسانه¬های اجتماعی: مطالعه فعالیت¬های سلبریتی¬های ایرانی و هوادارانشان در اینستاگرام"، فصلنامه جامعه و فرهنگ، 5 (21)، صص 80- 57.
17. نبوی، عبدالحسین؛ حسین¬زاده، حسین و حسینی، سیده¬هاجر. (1389). "بررسی عوامل اجتماعی و اقتصادی موثر بر احساس امنیت اجتماع"، فصلنامه جامعه¬شناسی کاربردی، 21 (4)، صص 96- 73.
منابع لاتین: A) Books: 1. Blackshaw, T and Crawford, G (2009), The Sage Dictionary of Leisure Studies. Sage.
2. Hartly, J. (2002). Communication Cultural and Media Study: The Key Concept, Psychology Press.
3. Hogg, M. A. and Abrama, D. (1988). Social Identification: A Social Psychology of Inter Group Relations and Group Process, University of Queensland, Rout Ledge.
4. Leslie, L. Z. (2011). Celebrity in the 21st Century, California: ABC-CLIO.
5. Lowson, K. (1976). When the Comparative Study of Political Parties, New York, St. Martins Press.
B) Articles: 1. Boyd, D. M., and Ellison, N. B. (2007), “Social network sites: definition, history, and scholarship”, Journal of Computer-Mediated Communication, 13 (1): pp 210- 230.
2. Ferris, O. K. (2007). “Sociology of Celebrity”, Sociology Compass, 1, Issue. 1, pp 371- 384.
3. Gamson, J. (1992). “The Assembly Line of Greatness: Celebrity in Twentieth-Century America”. Critical Studies in Mass Communication, 9, pp 1-24.
4. Hetherington, M. J. (1998). “The Political Relevance of Political Trust”, American Political Science Review, 92 (4), pp 791-808.
5. Mayfield, A. (2008). What is Social Media, London, Available on: https://www.icrossing.com/uk.
6. Mukherjee, D. (2009). “Impact of Celebrity Endorsment on Brand Image”, Social Science Electronic Publishing, August (6), pp
2-35, Available on: http://ssrn.com/abstract=1444814 7. Papadakis, E. (1999). “Constitution of Confidence and Mistrust in Australian Institution”. Australian Journal of Political Science, 34(1), pp 73-95.
8. Pempek, T and ,. Et al. (2009), “College students” social networking experiences on Facebook”, Journal of Applied Developmental Psychology, 30, pp 227- 238.
منابع اینترنتی 1. http://www.ensafnews.com/372493.
