بررسی اثرات تنش شوری بر روی رشد و تغییرات فیتوهورمونی گندم تلقیح شده با باکتری های محرک رشد و اسید هیومیک

الموضوعات :

داوود حبیبی ¹ (دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج)
داریوش فتحاله طالقانی ² (موسسه تحقیقات اصلاح بذرچغندر قند)
مهدی داوودی فرد ³ (دانشگاه آزاد واحد رودهن)
علیرضا پازوکی ⁴ (دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری)

تاريخ الإرسال : 24 السبت , جمادى الثانية, 1437 تاريخ التأكيد : 24 السبت , جمادى الثانية, 1437 تاريخ الإصدار : 28 الإثنين , ربيع الأول, 1433

الکلمات المفتاحية: گندم, شوری, باکتری های محرک رشد, هیومیک اسید, فیتوهورمون,

ملخص المقالة :

افزایش عملکرد محصولات زراعی، به ویژه گندم به علت داشتن بیشترین سطح زیر کشت و مصرف در کشور از اهمیت ویژه ای برخوردار است و اسید هیومیک به عنوان یک اسید آلی حاصل از هوموس و سایر منابع طبیعی و باکتری های محرک رشد از طریق اثرات هورمونی و بهبود جذب عناصر غذایی جهت بالا بردن عملکرد دانه در گندم به خصوص در شرایط تنش شوری می توانند موثر واقع شود. به منظور بررسی اثرات تنش شوری بر روی رشد و تغییرات فیتوهورمونی گندم تلقیح شده با باکتری های محرک رشد و اسید هیومیک، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب در بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال 1389 اجراء شد. تیمارهای آزمایشی شامل اسیدهیومیک در دو سطح شامل {(A0): شاهد، (A1) : مصرف اسیدهومیک}، و سطوح شوری در سه سطح شامل {(B0): شاهد، (B1): شوری پایین به میزان 75 میلی مولار، (B3)، شوری بالا به میزان 150 میلی مولار}، استفاده از میکروارگانیسم ها در پنج سطح شامل {(C0) شاهد، (C1)، تلقیح بذربا باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم، (C2)،تلقیح بذر با باکتری ازتوباکتر کروکوم، (C3)، تلقیح بذر با باکتری سودوموناس پوتیدا، (C4)، تلقیح بذر با باکتری های (ازتوباکتر کروکوم، آزوسپیریلوم لیپوفروم، سودوموناس پوتیدا) به صورتMix} بود. نتایج نشان داد اثر متقابل تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد و مصرف اسید هیومیک در زمان اعمال تنش شوری بر عملکرد دانه، جیبرلین، اکسین و سیتوکینین معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه از تیمار تلقیح بذر با باکتری ازتوباکتر کروکوم و عدم مصرف اسید هیومیک و اعمال تنش شوری 75 میلی مولار بدست آمد و بیشترین میزان هورمون جیبرلین و سیتوکینین از تیمار تلقیح بذر با باکتری آزوسپیریلوم لیپوفروم و عدم مصرف اسید هیومیک و اعمال تنش شوری 150 میلی مولار حاصل گردید، ضمن آنکه بیشترین میزان هورمون اکسین نیز از تیمار تلقیح بذر با باکتری های محرک رشد به صورتMixو مصرف اسید هیومیک و عدم اعمال تنش شوری به دست آمد.