تعیین فنوتیپ‏های جهش‎یافته نیت مقاوم به کلرات و بررسی فراوانی آن‌ها در قارچ Fusarium oxysporum f. sp. sesami عامل بیماری پژمردگی و زردی کنجد در استان فارس

الموضوعات : بوم شناسی گیاهان زراعی

صدیقه محمدی ¹ , سعید رضایی ² , محممد رضوی ³ , رسول زارع ⁴ , حمیدرضا زمانی زاده ⁵

1 - دانشجوی دکتری گروه بیماری شناسی گیاهی. دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران. تهران.
2 - استادیار گروه بیماری شناسی گیاهی. دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران. تهران.
3 - استادیار بخش تحقیقات بیماری گیاهان، مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور.
4 - استاد بخش تحقیقات رستنی ها. مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور.
5 - دانشیار گروه بیماری شناسی گیاهی. دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران. تهران.

تاريخ الإرسال : 20 السبت , جمادى الثانية, 1430 تاريخ التأكيد : 23 الخميس , رمضان, 1431 تاريخ الإصدار : 17 الجمعة , صفر, 1432

الکلمات المفتاحية: فارس, جهش, نیت مقاوم به کلرات, گروه های سازگار رویشی, پژمردگی و زردی کنجد,

ملخص المقالة :

به منظور تعیین فنوتیپ‎های جهش‎یافته نیت مقاوم به کلرات و بررسی فراوانی آن ها در جمعیت قارچ Fusarium oxysporum f. sp. sesami عامل بیماری زردی و پژمردگی کنجد در استان فارس، در سال های 1385 و 1386 اقدام به جداسازی بیمارگر از بوته های آلوده کنجد در شهرستان های داراب، فسا، نورآباد، کازرون، نی ریز، استهبان و زرقان گردید. در این تحقیق در مجموع 32 جدایه بیماری‎زا با منشاء جغرافیایی متنوع انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفت. سکتو ر ها و جهش یافته های نیت مقاوم به کلرات این جدایه ها با استفاده از محیط کشت‎های MMC و PDC به دست آمد. فراوانی جهش یافته های نیت در محیط MMC از مجموع 356 سکتور، 5/79 درصد و در محیط PDC از مجموع 415 سکتور، 16/74 درصد بود. سایر سکتور ها جهش یافته های Crn بودند که در محیط کشت، حداقل رشد سویه وحشی را از خود نشان دادند. کلاس فنوتیپی جهش یافته های مقاوم به کلرات با استفاده از محیط کشت های حاوی نیترات، نیتریت و هیپوزانتین به عنوان تنها منبع تأمین‌‎کننده نیتروژن تعیین شد. این جهش یافته ها در سه فنوتیپ nit1، nit3 و nitM گروه بندی شدند. در محیط PDC، 94/63 درصد از جهش یافته‎ها nit1 و در محیط MMC، 12/37 و 4/14 درصد از جهش یافته‎ها به ترتیب nit3 و nitM بودند.

المصادر:

Abdou E, Abd-Ala HM, Galal AA (2001) Survey of sesame root rot/wilt disease in Minia and their possible control by ascorbic and salicylic acids (abstr). Journal of Agricultural  Science 32: 135-152.

Banihashemi Z (1968) The biology and ecology of Fusarium oxysporum f. sp. melonis in soil and root zones of host and nonhost plants. Ph.D. Thesis, Michigan State University. 114 pp.

Banihashemi Z (1981) Fusarium wilt of sesame in Iran. Iranian Journal of Plant Pathology 17: 75-79. [In Persian with English Abstract].

Basirnia T, Banihashemi Z (2005) Vegetative compatibility grouping in Fusarium oxysporum f. sp. sesami, the causal agent of sesame yellows and wilt in Fars province. Iranian Journal of Plant Pathology 41:117-123. [In Persian with English Abstract].

Castellani E (1950) L vizzimento del sesamo. Olearia 4:20-31 (Review of Applied Mycology 30: 78-95).

Correl JC, Kittich CJR, Leslile JF (1987) Nitrate nonutilizing mutants of Fusarium oxysporum and their use in vegatative tests. Phytopathology 77: 1640-1646.

Cove DJ (1976) Chlorate toxicity in Aspergillus nidulans: the selection and characterization of chlorate resistant mutant. Heredity 36: 191-203.

Hillocks RJ,  Woller JM (1997) Soilborn diseases of tropical crops. CAB. International. 452 pp.

Kistler HC (1997) Genetic diversity in the plant – pathogenic fungus, Fusarium oxysporum. Phytopathology 87: 474 - 479.

Katan T, Katan J (1999) Vegetative compatibility grouping in Fusarium oxysporum f. sp. radicis- lycopersici from the UK, the Netherland, Belgium and France. Plant Pathology 48:541-594.

Klittich CJR, Leslie JF (1988) Nitrate reduction mutants of Fusarium moniliforme (Gibberella fujikuroi). Genetics 118: 417-423.

Lori G, Edel-Herman V, Gautheron N, Alabouvette C (2004) Genetic diversity of pathogenic and nonpathogenic populations of Fusarium oxysporum isolated from carnation field in Argenyina. Phytopathology 94: 661-668.

Nelson PE, Toussoum TA, Marasas WFO (1983) Fusarium spesies, a manual for identification. The Pennsylvania State University Press, 193 pp.

Pasquali M, Dematheis F, Gilardi G, Gallino ML, Garibaldi A (2005) Vegetative compatibility groups of Fusarium oxysporum f. sp. lactucae from lettuce. Plant Disease 89: 237-240.

Puhalla JE (1985) Classification of strains of Fusarium oxysporum on the basis of vegetative compatibility. Canadian Journal of  Botany 63: 179-183.

Sarpeleh A, Banihashemi Z (2000) Vegetative compatibility groups within races of Fusarium oxysporum f. sp. melonis in Iran and Fusarium oxysporum isolates from weeds in Maharloo region, Fars province. Iranian Journal of Plant Pathology 36:31-46. [In Persian with English Abstract].

Vakalounakis DJ, Fragkiadakis GA (1999) Genetic diversity of Fusarium oxysporum isolates from cucumber: differentiation by pathogenicity, vegetative compatibility and RAPD fingerprinting. Phytopathology 89: 161-168.