بررسی نقش تمایزیافتگی خود در پیش‌بینی الگوهای ارتباطی: نقش واسطه‌ای سرمایه‌های روانشناختی
الموضوعات :
محمد شریفی
1
(کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران)
محمدجواد اصغری ابراهیم آباد
2
(گروه روان شناسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد)
فائزه صلایانی
3
(دپارتمان روانشناسی مشاوره و تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
ارتباط موثر بین زوجین به طور گسترده‌ای به عنوان جز موثری از رابطه‌ی زناشویی موفق شناخته می‌شود و نارضایتی از رابطه یکی از رایج‌ترین دلیل زوجین برای مراجعه به زوج‎درمانی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تمایزیافتگی خود با واسطه‌گری سرمایه‌های روانشناختی در پیش‌بینی الگوهای ارتباطی زنان بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی 250 نفر زن متاهل ساکن مشهد به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و از نظر الگوهای ارتباطی زوجین، سرمایه‌های روانشناختی و تمایزیافتگی خود مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد بین سرمایه‌های روانشناختی و الگوی ارتباط سازنده، الگوی کناره‌گیری-توقع، و الگوی اجتناب متقابل، تمایزیافتگی و الگوی ارتباط سازنده، الگوی کناره‌گیری-توقع و الگوی اجتناب متقابل، همبستگی معناداری به دست آمد. همچنین، آزمون بوت استراپ، نقش میانجی سرمایه‌های روانشناختی را در رابطه بین تمایزیافتگی و الگوهای ارتباطی تایید کرد. در مجموع، نتایج پژوهش حاضر نشان داد الگوهای ارتباطی زناشویی از طریق تمایزیافتگی و سرمایه‌های روانشناختی قابل پیش‌بینی است و تمایزیافتگی با میانجی‌گری سرمایه‌های روانشناختی با الگوهای ارتباطی مرتبط است. سرمایه‌های روانشناختی یکی از متغیرهای اثرگذار بر کیفیت رابطه زناشویی و نحوه تعاملات زناشویی است.
_||_
