نقش خشم، تیپ شخصیتیD ، و ناگویی هیجانی در پاتوژنز و سیر پسوریازیس: یک مرور روایتی
الموضوعات :
نازنین زینب جابرزاده
1
(گروه روانشناسی سلامت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تربت جام، تربت جام، ایران)
محمد حسین بیاضی
2
(Iran, mashhad,faramarz 25 ,number 11)
وحید مشایخی قویونلو
3
(مرکز تحقیقات سالک جلدی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران)
مجید انوشیروانی
4
(گروه طب ایرانی، دانشکده طب ایرانی و مکمل، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران)
منور افضل آقایی
5
(گروه آمار زیستی و مرکز تحقیقات عوامل موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران)
الکلمات المفتاحية: خشم, ناگویی هیجانی, پسوریازیس, شخصیت دی, سایکودرماتولوژی,
ملخص المقالة :
سیر بالینی طیف گسترده‌ای از بیماری‌های پوستی ناشی از تعامل متقابل و پیچیده میان عوامل زیستی، روان‌شناختی و اجتماعی است که می‌توانند مستعد کننده، تسریع‌کننده و یا تداوم‌بخش آنها باشند. ﭘﺴﻮرﻳﺎزﻳﺲ ﻳﻜﻲ از ﺷـﺎﻳﻊﺗـﺮﻳﻦ ﺑﻴﻤـﺎری‌های خودایمنی پوست با منشأ و پیامدهای روان‌تنی است که ﺑﺎ آﺳﻴﺐﭘﺬﻳﺮی ﺑـﻪ اﺳـﺘرس، اﺧﺘﻼﻻت ﻋﺎﻃﻔﻲ، و ﻣﺸکل در ﺑﻴﺎن اﺣﺴﺎﺳﺎت منفی ﻫﻤﺮاه است. بسیاری از مبتلایان پسوریازیس دچار اشکالاتی در میزان تجربه خشم و چگونگی بیان و کنترل خشم هستند. دو مولفه‌ی شخصیت D یعنی عاطفه‌مندی منفی و بازداری اجتماعی ، و ناگویی هیجانی در بیماری پسوریازیس مهم به نظر می رسند. با توجه به غفلت پژوهش‌های بالینی و اهتمام کافی و سازمان‌یافته نسبت به بررسی و بهبود عوامل روان‌شناختی این بیماری، ضروری است که متخصصان رشته های مرتبط با تعامل هدفمندتر و تلفیق دیدگاه‌های طبی و روان‌شناختی، به تبیین جامع‌تری از رخداد این بیماری برسند. همگرایی نظری و عملی متخصصان پوست، روان‌شناسان و روانپزشکان در حیطه‌ی میان‌رشته‌ای سایکودرماتولوژی می تواند منجر به حفظ خدمات بهداشتی بالاتر برای بیماران پسوریازیس و همچنین دستیابی به نتایج علمی شود.
_||_
