رابطه‌ی سبک‌های دفاعی و طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه با تاب‌آوری در دانش‌آموزان
الموضوعات : اندیشه و رفتار در روان شناسی بالینی
سید مجید جزایری
1
(
دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن، تنکابن، ایران
)
حمید رضا وطن خواه
2
(
دپارتمان روان شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن، تنکابن، ایران
)
محمد مهدی بدیعی
3
(
روان پزشک
)
الکلمات المفتاحية: تاب‌آوری, سبک‌های دفاعی, طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه,
ملخص المقالة :
تاب‌آوری، یکی از سازه‌های اصلی شخصیت برای فهم انگیزش، هیجان، رفتار و ظرفیتی برای مقاومت در برابر استرس و فاجعه است. تاب آوری، به عنوان قدرت یا توانایی برگشتن به زندگی اولیه و شروع وضعیت جدید از طریق کاهش فشار عصبی یا تحریف آن و جایگزینی نشاط نیز تعریف می شود. هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه ی سبک‌های دفاعی و طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه با تاب‌آوری بود. بدین منظور، طی یک مطالعه ی توصیفی از نوع همبستگی، 250 دانش‌آموز دبیرستانی شهر تهران به صورت روش خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و از نظر سبک‌های دفاعی، طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه و تاب‌آوری مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان داد که بین تاب‌آوری با سبک دفاعی پخته، همبستگی مثبت و با طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه‌ی بریدگی/ طرد، خودگردانی/ عملکرد مختل دیگر جهت‌مندی و محدودیت‌های مختل، همبستگی منفی وجود دارد. همچنین، معلوم شد که سبک‌های دفاعی پخته و ناپخته، پیش‌بینی کننده‌ی تاب‌آوری هستند و سبک دفاعی ناپخته، کاهش تاب‌آوری و طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه تاب‌آوری را پیش‌بینی می‌‌کند. به نظر می رسد سبک دفاعی پخته به همراه طرح‌واره‌های ناسازگار خودگردانی/ عملکرد مختل و گوش به‌زنگی بیش از حد/ بازداری نیز، می‌‌توانند بهبود یا افزایش تاب‌آوری را پیش‌بینی نمایند.
