بررسی اعتبار و روایی مقیاس خودآشکار سازی بزرگسال و رابطه خود آشکار سازی با کیفیت روابط بین فردی در معلمان زن و مرد
الموضوعات :
احمد داودی
1
(
کارشناس ارشد روان سنجی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز
)
رحیم داوری
2
(
استادیار گروه روان شناسی، واحد رودهن، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
)
الکلمات المفتاحية: تحلیل عامل اکتشافی, خودآشکار سازی بزرگسالان, کیفیت روابط بین فردی,
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر با هدف بررسی اعتبار و روایی مقیاس خودآشکار سازی بزرگسالان و رابطه خود آشکار سازی با کیفیت روابط بین فردی در معلمان زن و مرد انجام شد. تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت گردآوری داده ها از نوع همبستگی بوده و جامعه ی مورد نظر معلمان زن و مرد شهرستان قزوین در سال تحصیلی 96-1395 تشکیل دادند. نمونه شامل 400 معلم بود که روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل مقیاس خود آشکار سازی- فرم بزرگسال هولندورس، گلسی و گی (1977)، مقیاس کیفیت روابط بین فردی پیرس و همکاران (1991)، و پرسشنامه ارزیابی قاطعیّت راتوس (1973)، بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی فرضیه های پژوهش از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج ضریب آلفای کرونباخ و ضریب دورشته ای نقطه ای نشان داد که 33 سؤال از 47 سؤال به دلیل نداشتن ضریب تمیز بالاتراز30/0حذف شدند و ضریب آلفای کرونباخ استاندارد شده برای 14 سؤال78/0 محاسبه گردید. تحلیل عامل اکتشافی با روش استخراج تحلیل مؤلفه های اصلی و روش چرخش واریماکس نشان داد که مقیاس خودآشکارسازی دارای یک عامل است و این یک عامل با مقدار ویژه 65/3 ، به تنهایی 04/26 درصد از واریانس آزمون را تبیین می کند. نتایج تحلیل عاملی مرتبه اول نیز حاکی از تأیید روایی سازه مقیاس بود. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودآشکار سازی و کیفیت رابطه با والدین، کیفیت رابطه با همسرو نمره کلی کیفیت روابط بین فردی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیون خود آشکار سازی بر کیفیت روابط بین فردی نشان داد که 014/0 از واریانس کیفیت رابطه با والدین، 012/0 از واریانس کیفیت رابطه با همسر، و 018/0 از واریانس کیفیت روابط بین فردی، از طریق خودآشکار سازی تبیین می شود.
_||_
