اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش و ایماگو درمانی بر دشواری در تنظیم هیجان ، نوع دوستی و نردبان ناکامی زنان درگیر شکست عاطفی
الموضوعات :مهسا حاجی آقا بزرگی 1 , آدیس کراسکیان 2 , حمیدرضا وطن خواه 3 , محمد رضا صیرفی 4
1 - گروه روانشناسی،دانشکده روانشناسی،دانشگاه آزاد اسلامی ،کرج،ایران
2 - کروه روانشناسی . دانشکده روانشناسی . دانشگاه آزاد اسلامی.کرج .ایران
3 - استادیار دانشگاه ازاد تنکابن
4 - گروه روانشناسی ،واحد کرج ،دانشگاه ازاد اسلامی ،کرج ،ایران .
الکلمات المفتاحية: نوعدوستی , کفایت , ناکامی , هیجان , طلاق,
ملخص المقالة :
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش و ایماگو درمانی بر دشواری در تنظیم هیجان ، نوع دوستی و نردبان ناکامی زنان درگیر شکست عاطفی است . پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری افراد درگیر طلاق عاطفی مراجعهکننده به مراکز مشاوره تهران در سال 1399 بودند. نمونهگیری به روش هدفمند بود. 45 نفر نمونه با توجه به نتیجه پرسشنامه طلاق عاطفی و به دست آوردن 1 انحراف معیار بالاتر از میانگین پرسشنامههای ملاک انتخاب، و به سه گروه 15 نفری، کاملا تصادفی تقسیم شدند. روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش و ایماگو درمانی به مدت 11 جلسه به طور هفتگی به دو گروه آزمایش ارائه شد و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. ابزارهای جمع آوری اطلاعات برگه اطلاعات جمعیت شناسی، مقیاس طلاق عاطفی گاتمن (1997)، پرسشنامه رفتار نوعدوستانه احمدی (1388) ، پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رومر (2004)، مقیاس حافظه ناکامیهای روزمره بود. به منظور تحلیل فرضیهها از روش تحلیل کواریانس چند متغیره و آزمون تعقیبی بونفرونی با اندازهگیری مکرر استفاده شد. تحلیل نتایج با بهرهگیری از نرم افزار آماری SPSS نسخه 26 انجام گرفت. نتایج نشان داد که در پیش آزمون تفاوت معنی داری بین گروهها وجود ندارد. اما در پس آزمون و پیگیری بین میانگین دشواری در تنظیم هیجان ، نوع دوستی و نردبان ناکامی در روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش و ایماگو درمانی با میانگین گروه کنترل در سطح p<0/01 تفاوت معنادار وجود داشت. رویکرد ایماگو درمانی در متغییر نوعدوستی اثربخشی بیشتری در مقایسه با همه متغییرها در روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازپردازش داشت. نتایج در مرحله پیگیری پایدار بود.