اثرات دور آبیاری و کاربرد سلنیم بر صفات زراعی ذرت دانه ای

محمد شیرمحمدی ¹ ( دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تاکستان، گروه زراعت، تاکستان، ایران )
سعید سیف زاده ² ( دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تاکستان، گروه زراعت، تاکستان، ایران )
سید علیرضا ولدآبادی ³ ( دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تاکستان، گروه زراعت، تاکستان، ایران. )

تاريخ الإرسال : 22 الجمعة , رجب, 1437 تاريخ التأكيد : 07 السبت , محرم, 1438

الکلمات المفتاحية: تنش خشکی, عملکرد دانه, ذرت دانه ای, سلنیوم,

ملخص المقالة :

تحقیق حاضر در روستای حصارخروان، از توابع بخش محمدیه شهرستان البرز در استان قزوین در بهار و تابستان 1393 انجام شد. این تحقیق به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. عوامل مورد آزمایش شامل: تنش خشکی در 4 سطح (I1: شاهد، I2: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی، I3: قطع آبیاری در مرحله رشد زایشی و I4: قطع آبیاری در مرحله رشد رویشی و زایشی) به عنوان عامل اصلی و محلول‌پاشی سلنیوم در 3 سطح (S1: عدم کاربرد، S2: 15 گرم در لیتر و S3: 30 گرم در لیتر) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر سطوح آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 1 درصد معنی‌دار بود. همچنین اثر متقابل آبیاری و سلنیوم بر عملکرد دانه ذرت در سطح 5 درصد معنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین‌های اثر سطوح آبیاری بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه از تیمار آبیاری نرمال با میانگین 7506 کیلوگرم بر هکتار حاصل شد و کمترین مقدار عملکرد دانه نیز متعلق به تیمار قطع آبیاری در هر دو مرحله رویشی و زایشی با میانگین 4036 کیلوگرم بر هکتار بود. نتایج مقایسه میانگین‌های اثر سطوح سلنیوم بر عملکرد دانه بیانگر این بود که بیشترین مقدار عملکرد دانه مربوط به تیمار 30 گرم در لیتر سلنیوم با میانگین 6185 کیلوگرم بر هکتار بود و کمترین مقدار در تیمار عدم مصرف سلنیوم با میانگین 5296 کیلوگرم بر هکتار مشاهده شد.